ေရာက္ခဲ့ဖူးတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ျမိဳ႕ေလးေတြ...

ၿမိဳ႕ေလးေတြအားလံုးကေတာ႕…ခ်စ္စရာေကာင္းၾကတယ္…..အဲဒီေဒသေတြမွာ..မဖြံ႕ၿဖိဳးေသးတာ..နည္းပညာေနာက္က်ေနတာေတြလည္း…ရွိတာေပါ႕…. ဒါေပမယ္႕..ၿမိဳ႕ၿပမွာ.. ရွားပါးေနၿပီၿဖစ္တဲ႕ ေရႊထက္တန္ဖိုးရွိတဲ႕…သစ္ပင္ေတြရယ္…. ရိုးသားပ်ဴငွာတဲ႕..ဓေလ႕စရိုက္ေတြရယ္…ဘာနဲ႕မွ..မလဲႏိုင္ဘူး… 

ကေလး 

ဆယ္တန္းစာေမးပြဲၿပီးေတာ႕…study guide ေတြလုပ္ၿဖစ္တယ္….သူတို႕ေတြလည္း စာေမးပြဲၿပီးသြားလို႕နားေနတုန္း ေမေမ ကေၿပာတယ္… 
ေဒသႏၱရ..ဗဟုသုတလည္းရေအာင္..ပတ္၀န္းက်င္အေၿပာင္းအလဲလည္းၿဖစ္ေအာင္… ေလးေလးရွိတဲ႕…ကေလးၿမိဳ႕ကိုသြားလည္ခ်ည္တဲ႕…… 
အခုသာ..တစ္ေယာက္တည္း…ခရီးေတြသြားတာမ်ားလို႕…ရိုးသြားတာ…2000 တုန္းကေတာ႕..တခါမွ..တေယာက္တည္း ခရီးမသြားဖူးေတာ႕…ေၾကာက္တာေပါ႕ေနာ္…. 
တကယ္တမ္းက်ေတာ႕ ဘာမွလည္းေၾကာက္စရာ မလိုပါဘူး……. ေမေမက..ေလယာဥ္ကြင္းကိုလိုက္ပိို႕တယ္…ေလယာဥ္က…transit ေလ… 
မႏၱေလးမွာနားတယ္…..နားေနတာအၾကာၾကီးဘဲ……အန္တီေလးက…transit မွန္းမသိလို႕ေတာ္ေတာ္ေစာေစာ တည္းက…ကေလးေလယာဥ္ကြင္းမွာ.. ေစာင္႕ေနတာ…..အၾကာၾကီးေစာင္႕လိုက္ရတယ္… 
ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ရီလို္က္ရတာ…..မနက္အေစာၾကီး အိပ္ခ်င္မူးတူးလာလိုက္တာ.. ကေလးေရာက္မွသိတယ္….စီးလာတဲ႕…ကတၱီပါ.ဖိနပ္က….ဘယ္တဖက္..ညာတဖက္…တဖက္က..အေဟာင္းၾကီး….. 
ေရာက္ေရာက္ခ်င္းဘဲ...အန္တီေလးကေၿပာတယ္...ဒီေန႕ ညီမေလးေမြးေန႕မို႕...တပ္ထဲမွာ...ကေလးေတြ အားလံုးကို ၾကက္သားဆန္ၿပဳတ္..တိုက္မွာတဲ႕.... 
ဆန္ၿပဳတ္ကို...အိုးအၾကီးၾကီးနဲ႕ၿပဳတ္ထားတယ္.....ဆန္ၿပဳတ္ရၿပီလို႕...ေအာ္လိုက္ေတာ႕...ကေလးေတြအမ်ားၾကီးဘဲ..ပန္းကန္ေလးေတြကိုင္ၿပီးေရာက္လာတယ္..... 
တခ်ိဳ႕ကေလးေတြက...လူလည္ေလးေတြေနာ္.... 
ဆန္ၿပဳတ္ထည္႕ေပးၿပီးတာနဲ႕....လွစ္ကနဲ...အိမ္ကိုၿပန္ေၿပးၿပီး ေနာက္တခါ..ပန္းကန္ေလးေတြ ကိုင္ၿပီးၿပန္ေရာက္လာၾကတယ္... 
ဟိုဘက္နားက...ပန္ကန္ေဆးတဲ႕..ေနရာမွာ..အန္တီၾကီးတေယာက္က..ပဲပင္ေပါက္..ေတြကိုေရေဆးေနတယ္...ေနာက္တေယာက္ကေတာ႕...သံပုရာသီးစိတ္ေတြကိုလွီးေနတယ္....ၿပီးေတာ႕...အရိပ္ရတဲ႕..အပင္အၾကီးၾကီးတပင္ေအာက္မွာ...ၿပီးရင္လူၾကီးေတြစားဖို႕....ဆိုၿပီး..ေလးေထာင္႕စားပြဲေလးတလံုးကိုက်က်နန ခင္းထားတယ္...အဲဒီစားပြဲေပၚမွာ.. ဆန္ၿပဴတ္ပန္းကန္ေတြခ်ထားတယ္.....အလယ္မွာလည္းလိုက္ပြဲပန္းကန္တလံုးပါတယ္.... 
ကြ်န္မလည္း စိတ္ထဲကေနၿပီးေတြးလိုက္တယ္....အန္တီေလးတို႕ က...ဆန္ၿပဳတ္ေတြရယ္.... 
ပဲပင္ေပါက္နဲ႕ သံပုရာသီးေတြ..ငရုတ္သီးစိမ္းေတြနဲ႕ ဆိုေတာ႕ ဆန္ၿပဳတ္ရယ္..ၿပီးေတာ႕..အသုတ္္တခုခုလည္းသုတ္စား ၾကမယ္လို႕…ထင္လိုက္တာ…. 
ကေလးေတြအလွည္႕ ၿပီးသြားေတာ႕…လူၾကီးေတြအလွည္႕ေရာက္လာတယ္…. 
ရာသီဥတုကလည္း…ေအးစိမ္႕စိမ္႕ ေလးနဲ႕….နဂို…ရာသီဥတုက လည္း ရန္ကုန္ထက္ေအးတယ္…ၿပီးေတာ႕…သစ္ပင္ေအာက္မွာ.မို႕ထင္တယ္…. 
အယ္……ခုနက …အသုတ္သုတ္မယ္လို႕ ထင္ထားတဲ႕…..ပဲပင္ေပါက္ေတြက.. အသုတ္သုတ္ဖို႕လည္း…မဟုတ္ပါလား……. 
ၾကက္သားဆန္ၿပဳတ္ထဲကို….ပဲပင္ေပါက္စိမ္းေတြထည္႕..ၿပီးေတာ႕ ေခါက္ဆြဲဖတ္ကိုေၾကာ္ထားတဲ႕..ပံုစံမ်ိဳးေတြလည္းထည္႕တယ္…..ေနာက္ဆံုး ငရုတ္သီးအက်က္မွဳန္႕ကို ၿဖဴးၿပီး..သံပုရာသီးႏိုင္ႏိုင္ ညွစ္ၿပီးေသာက္ေနၾကတယ္…. 
အန္တီေလးက သူ႕ေဘးနားက အန္တီၾကီးကိုလွမ္းေၿပာလိုက္တယ္…သူ႕ကိုလည္း ပဲပင္ေပါက္မ်ားမ်ားတဲ႕…. 
အန္တီတေယာက္ကေၿပာတယ္…သမီး ေရာ ပဲပင္ေပါက္ထည္႕မလားတဲ႕……. 
ဟင္႕အင္း….သမီး အဲဒီလို မစားတတ္ဘူး…ဒီအတိုင္းဘဲစားမယ္ဆိုေတာ႕.. အန္တီေလးကလွည္႕ေၿပာတယ္…. 
သမီး ဒီေရာက္တုန္း…ဒီေဒသက စားသလို စားၾကည္႕ပါလား…….ေခါက္ဆြဲဖတ္ေၿခာက္ကို.. ေၾကာ္ထားသလို မ်ိဳးေလးေတြက..ရန္ကုန္မွ..အုန္းႏို႕ေခါက္ဆြဲထဲကိုထည္႕တဲ႕.. မုန္႕ၾကြပ္ေၾကာ္လိုမ်ိဳးထည္႕တာတဲ႕….. 
အဲဒါ ကိို…တာဟန္းဆန္ၿပဳတ္လို႕ေခၚသတဲ႕………. 
ေနာက္ဆံုးၾကေတာ႕လည္း....ပဲပင္ေပါက္ေတြနဲ႕တမ်ိဳးၾကီးဘဲ ဆိုတဲ႕ တာဟန္းဆန္ၿပဳတ္ကို ေသာက္ခ်င္လို႕....တာဟန္းၿမိဳ႕ထိေတာင္ေရာက္သြားခဲ႕ရတယ္....အတန္းထဲက ကေလးကသူငယ္ခ်င္းတေယာက္ေၿပာေတာ႕ တာဟန္းေစ်း က အခုေတာ႕ မီးေလာင္လို႕...အသစ္ၿပန္ေဆာက္ေနရတယ္တဲ႕.....2000 ခုႏွစ္တုန္းက တာဟန္းေစ်းကေတာ႕ ေစ်းရဲ႕ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မွာ...ဆန္ၿပဳတ္ဆိုင္ေတြရိွတယ္...ဆန္ၿပဴတ္ကို ၾကက္သား...၀က္သားတို႕နဲ႕..စားလို႕ရတယ္.... 
ကေလးၿမိဳ႕ အေၾကာင္းၿပန္ေတြးရရင္...အိမ္ေရွ႕ က ခံုတန္းေလးေတြကိုလည္း သတိရတယ္..ၿပီးေတာ႕ ေခြးေလးေတြ...ဘိုၿဖဴ..မယ္ေက်ာ႕...ဟယ္လင္...ဂ်က္ကီ.....အခုေတာ. သူတို႕ေလးေကာင္လံုး မရိွေတာ႕ဘူး.. 
ဘိုၿဖူနဲ႕ မယ္ေက်ာ႕ က ကေလးမွာထဲက..ဆံုးသြားတာ...ဟယ္လင္နဲ႕ ဂ်က္ကီက..ေလးေလး မိုးမိတ္ကို ေၿပာင္းရေတာ႕...ပါသြားေသးတယ္...မိုးမိတ္မွာ...ဟယ္လင္ဆံုးသြားတယ္...ဂ်က္ကီေလးကေတာ႕...လြန္ခဲ႕တဲ႕..သံုးႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ကမွ...တပ္မေတာ္ေဆးတကၠသိုလ္ထဲမွာဆံုးသြားတာ.... 
အိမ္မွာေတာ႕ ဂ်က္ကီေလးကို တမူးၿမိဳ႕ ကေန အလည္လြန္လာတဲ႕ ေခြးေလးလို႕ေခၚၾကတယ္...... 
တကယ္ေတာ႕ အစတုန္းက အိမ္မွာ ဟယ္လင္တေကာင္ဘဲရိွတယ္....ကေလးကိုေရာက္ခါစမွာ...တမူးဘက္က အသိတစ္ေယာက္က လက္ေဆာင္ေပးတာတဲ႕....ေခြးေလးက တေကာင္လံုးၿဖဴဆြတ္ေနတာဘဲ..ေၿခေထာက္ေတြ...လက္ေတြမွာ...အေမႊးမရိွဘူး..တကိုယ္လံုးမွာ အေမႊးေတြက ရွညိၿပီး..သိပ္ေတာ႕ မႏူးညံ႕ႈဘူး...အဲဒါမို႕လို႕..သိပ္လည္းမရွဳတ္ဘူး....နားရြက္ေလးေတြက..၀ံပုေလြနားရြက္ေလးေတြလိုဘဲ...ေထာင္ေနၾကတယ္.....တေန႕ၾကေတာ႕ ဟယ္လင္မေလးေပ်ာက္သြားတယ္...တပ္ထဲမွာလည္း လိုက္ရွာၾကတာ...မေတြ႕ဘူး....အဲဒါနဲ႕..ေပ်ာက္သြားတယ္ဆိုတဲ႕ အေၾကာင္းကိုေတာ႕..သတင္းလႊင္႕ထားတာေပါ႕..အိမ္က ...ညီမေလးေတြက..ငိုေနၾကတယ္..သူတို႕ေခြးေလး..သတ္စားခံရတယ္ဆိုၿပီးေတာ႕...အရမ္းေအးတဲ႕...ေတာင္ေပၚေဒသေတြမွာ...doggy သားက ေဆးၿဖစ္သတဲဲ႕ေလ...အရမ္းပူတဲ႕...အပူစာမို႕လို႕...ရင္က်ပ္သမားေတြအတြက္လည္းေကာင္းသတဲ႕....တေန႕ၾကေတာ႕....တပ္ထဲက..ဆရာၾကီးတေယက္အိမ္ကိုေရာက္လာတယ္..." အဘ..အိမ္ကေခြးေလးၿပန္ေတြ႕ၿပီတဲ႕ "...ေခြးေလးက ရုတ္တရက္ၾကည္႕လိုက္ရင္ ဟယ္လင္မွဟယ္လင္ဘဲ....ဒါေပမယ္႕ အထီးေလးၿဖစ္ေနတယ္....ဘယ္လိုၿဖစ္တာလဲဆိုေတာ႕...အဲဒီလူက...ေခြးေပ်ာက္တဲ႕ သီတင္းကိုလည္းၾကားထားတယ္ေပါ႕...ေသခ်ာမဟုတ္ေပမယ္႕...ၿမင္လည္းၿမင္ဘူးထားတယ္...တေန႕မွာ....ခ၇ီးသြားရင္း..တမူးက ဆိုင္တဆိုင္မွာထမင္း၀င္စားတယ္....အဲဒီမွာတင္သူေခြးေလးတေကာင္ကို သြားေတြ႕တယ္....ပံုစံတူေခြးေလး....ဒါက်ဳပ္တို႕ဆီကေခြးလို႕ေၿပာေတာ႕...ဆိုင္၇ွင္ကေတာ႕ၿငင္းရွာသား...မဟုတ္ပါဘူး..သူေမြးထားတာၾကာပါၿပီေပါ႕ေလ..အဲဒါကို...အဲဒီလူက...အတင္းမဟုတ္ပါဘူး...ေသခ်ာပါတယ္...ခင္ဗ်ားတို႕ ခိုးလာတာမဟုတ္လားဘာလား...လုပ္ေတာ႕တာေပါ႕ေလ.....ဆိုင္ရွင္ကလည္း စိ္တ္ညစ္ညစ္နဲ႕...ဆရာလိုခ်င္ယူသြားဗ်ာလို႕ေၿပာသတဲ႕...အိမ္ေရာက္ေတာ႕မွ....ဟယ္လင္မဟုတ္ဘူးဆိုတာသိတယ္....အိမ္ကလူေတြက..ၿပန္သြားေပးဖို႕ေၿပာတယ္....ဟိုညီမႏွစ္ေယက္ကေတာ႕..လိုခ်င္ေနတာေပါ႔....ဒါေပမယ္. ကိုယ္႕ေခြးေလးကို...အဲဒီလိုသူမ်ားယူသြားလည္း...ခံစားရမွာဘဲေလ....... 
ၿဖစ္ခ်င္ေတာ႕...ေနာက္ေန႕မွာ...တပ္ရင္းတရင္းလံုး ခမ္းပါတ္ၿမိဳ႕ကို...ေရွ႕တန္းထြက္သြားရတယ္...ဂ်က္ကီေလးကိုၿပန္သြားေပးမယ္႕သူမရွိေတာ႕ဘူး....အလည္လြန္ေနတဲ႕...ဟယ္လင္ေလးလည္း တေန႕မွာၿပန္ေရာက္လာခဲ႕တယ္...... 
ဒီလိုနဲ႕...အိမ္မွာ...ေခြးစံုတြဲေလးရွိလာခဲ႕တယ္..... 
သိပ္ကိုတံုးတဲ႕..ငါက အရင္တုန္းက မသိခဲ႕ဘူး...ကေလးက..စစ္ကိုင္းတိုင္းထဲမွာ..ပါတယ္ဆိုတာကိုေလ..စိတ္ထဲမွာထင္ေနခဲ႕တာက...ကေလးဆိုတာ ခ်င္းၿပည္နယ္ရဲ႕..ၿမိဳ႕ေလးတၿမိဳ႕ေပါ....တကယ္ၾကေတာ႕..ကေလးက စစ္ကိုင္းတိုင္းနဲ႕..ခ်င္းၿပည္နယ္ရဲ႕ ၾကားထဲမွာရွိတယ္...တေန႕မွာ...တမူးၿမိဳ႕ကိုသြားလည္ၾကတယ္.... 
တမူးမွာအဲဒီအခ်ိန္တုန္းက....နာမည္ၾကီးတဲ႕ စားေသာက္ဆိုင္တဆိုင္ရိွတယ္..ေရေပၚစားေသာက္ဆိုင္တဲ႕...ေသခ်ာမမွတ္မိေတာ႕ေပမယ္႕...ေရကန္အၾကီးၾကီးတစ္ခုရဲ႕..အလယ္မွာ..ဆိုင္ကိုေဆာက္ထားတယ္...ဆိုင္ကိုသြားရင္ ကန္ကိုၿဖတ္ေဆာက္ထားတဲ႕..တံတားေလးကေန သြားရတယ္... 
တကယ္ေတာ႕..တမူးက..ကေလးထက္ပိုၿပီးနယ္စပ္က်သြားမယ္ထင္တယ္...ဒါေပမယ္႕...ပိုၿပီးေတာ႕စည္တယ္လို႕ေၿပာရမယ္....ကေလးမွာက...ေလးေလးတို႕တပ္က..ေစ်းနဲ႕..အရမ္းေ၀းတာရယ္..ၿမိဳ႕ရဲ႕..သဘာ၀ကိုက...အသားငါးရွားတယ္...ရန္ကုန္မွာ...ပဲၿပဳတ္သည္ေတြမနက္အေစာၾကီး...ပဲၿပဳတ္ေတာင္းေခါင္းေပၚရြက္ၿပီးေရာင္းၾကသလိုဘဲ..ဒီမွာလည္း အသားေတြ...အမဲသားတို႕ ၀က္သားတို႕ကို အေစာၾကီး ေခါင္းမွာ ဗန္းေလးနဲ႕ရြက္ၿပီး လာေရာင္းတာရွိတယ္... 
ေပ်ာ္စရာေကာင္းတာ တစ္ခုက..တစ္ခါတေလ...ပုစြန္ထုပ္ေတြအရမ္းေပါတယ္...အဲဒီအခ်ိန္ဆို..လာေရာင္းတဲ႕အသည္ဆီကေန ၀ယ္...မီးေသြးမီးဖိုၿပီး...ဒီတိုင္းကင္စားၾကတယ္... 
တမူးၾကေတာ႕ အဲဒီလိုမဟုတ္ဘူး...လိုတာအကုန္ရတဲ႕ၿမိဳ႕ေလး...ညဘက္ဆို မီးေရာင္ေတြ...သီခ်င္းသံေတြနဲ႕..စည္ကားတဲ႕ၿမိဳ႕ေလး.... 
တကယ္ေတာ႕...ေလေလးက..တမူးကိုေရွ႕တန္းသြားရတာ..အရင္တုန္းကသိခဲ႕တာက..ရုပ္ရွင္ေတြထဲမွာ ပါသလိုမ်ိဳး..ေရွ႕တန္းဆိုရင္..ပစ္ေနခတ္ေနတဲ႕..ေနရာလို႕ထင္ေနတာ...အဲဒီလိုမ်ိဳးလည္းအၿမဲမဟုတ္ေတာ႕...ေတာ္ေသးတာေပါ႕ေနာ္...တမူးက...ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ႕ၿမိဳ႕ေလးဆိုေတာ႕..ေရွ႕တန္းစခန္းၿဖစ္တဲ႕...တမူးမွာပိုေပ်ာ္ေနၾကတယ္...အစတုန္းက...ေရွ႕တန္းထြက္တဲ႕ၿမိဳ႕ကို လိုက္လည္မယ္လို႕.အန္တီေလးကေၿ႔ပာေတာ႕ေၾကာက္ေနၾကတာ...ေနာက္ေတာ႕အရမ္းေပ်ာ္သြားၾကတယ္.... 
တစ္ေန႕မွာ အိမ္ကို ဦးေလးၾကီးႏွစ္ေယာက္လာလည္တယ္...တစ္ေယာက္က...ဦးညို၀င္းတဲ႕...ေၿမတိုင္းဦးစီးက အရာရိွတဲ႕..ေနာက္တေယာက္က..တၿခားတပ္တတပ္က..ဗိုလ္မွဴးတေယာက္...ေလးေလးတို႕ သံုးေယာက္က..အဲဒီနယ္စပ္ၿမိဳ႕မွာ..အားလံုးအိမ္နဲ႕ခြဲၿပီးေနေနရတဲ႕..အခ်ိန္မွာ...အရမ္းစည္းစည္းလံုးလံုးေနၾကတယ္....
ဦးညို၀င္းက...တမူးကိုေရာက္တာေတာ္ေတာ္ၾကာေနၿပီတဲ႕...ေနာက္မွ ေလးေလးကို ေမးၾကည္႕ရတယ္..ဒီလိုနယ္စပ္ၿမိဳ႕ေတြမွာ..ေၿမတိုင္းဦးစီးဌာနဟာအလြန္အေရးၾကီးတယ္...ၿမန္မာေတြကသာ..ဒီအတိုင္းေနတာ....အိႏၵိယဘက္က..ၿခံစည္းရိုးကို..ပံုမွန္ဒီဘက္ကို တိုးတယ္...တေန႕ နည္းနည္းနဲ႕ မသိမသာေပါ႕...ေၿမတိုင္းဌာနက လူေတြက..အၿမဲ..တိုင္းတာၿပီး...ေနရတယ္..နယ္စပ္မွာရိွတဲ႕ၿပသနာေတြမွာ ဒါလည္းတခုပါသတဲ႕.... 
ဒါက ငါ႕အတြက္ေတာ႕..တန္ဖိုးရိွတဲ႕..ဗဟုသုတ...တစ္ခုပါဘဲ..... 
လြန္ခဲ႕တဲ႕...ႏွစ္ႏွစ္ကေတာ႕..ဦးညို၀င္း..ငွက္ဖ်ားေရာဂါနဲ႕...ဆံုးသြားခဲ႕တယ္... 
ကေလးေရာက္စက...ေလးေလး ငွက္ဖ်ားေရာဂါကာကြယ္ေဆးေတြၾကိဳတိုက္ခဲ႕တယ္...ၾကိဳတင္ကာကြယ္ရမယ္တဲ႕..ေဒသခံမဟုတ္တဲ႕...၀န္ထမ္းေတြအတြက္ၾကိဲဳၿပီးကာကြယ္ဖို႕...တကယ္ကိုလိုအပ္ပါတယ္.... 
ငွက္ဖ်ားရိွတဲ႕ အရပ္မွာက်ီးကန္း မရိွဘူးတဲ႕........အဲဒီတုန္းကရတဲ႕...ဗဟုသုတေလးပါ...အခုေတာ႕တာ၀န္ေတြနဲ႕...နယ္ေတြကို သြားရတဲ႕အခါတိုင္း....က်ီးကန္းေတြကိုၿမင္ရင္...ဘာရယ္မဟုတ္ေပမယ္႕...စိတ္သက္သာမိတယ္.....