စစ္ေတြ..(သို႕မဟုတ္)စိုက္ေတြ
ေလာေလာလတ္လတ္သြားခဲ႕ရတဲ႕...ၿမိဳ႕ေလးေတြထဲမွာ...သတိရေနမိၿပန္တာက..စစ္ေတြေပါ႕...စစ္ေတြ....သူတို႕အေခၚေတာ႕...စိုက္ေတြတဲ႕.....
တကယ္လို႕သာငယ္ငယ္တုန္းက..စာေမးပြဲမွာေမးသလိုမ်ိဳး...စစ္ေတြၿမိဳ႕၏ထူးၿခားခ်က္မ်ားကို ေ၇းပါ ဆိုလို႕ကေတာ႕.....ဘယ္လိုပင္ေနပူေသာ္လည္း...ေလတိုက္တိုင္းေအးေနတယ္ဆိုတာေတြရယ္.....တစ္ၿမိဳ႕လံုးမွာဆိုက္ကားေတြ...အရမ္းမ်ားတာရယ္...အဲဒါေတြထည္႕ေၿဖမိမွာဘဲ......
ဒီစစ္ေတြခ၇ီးကေတာ႕အလည္သက္သက္မဟုတ္ခဲ႕ဘူး......
ေမးခြန္းလည္းပို႕ရင္း..စာလည္းသင္ရင္းတာ၀န္နဲ႕သြားခဲ႕တာ.....အရင္တုန္းကေတာ႕...ေလးေလးေရာက္တဲ႕ၿမိဳ႕တိုင္းက္ို...လိုက္လည္ေနၾက..ေလးေလးရခိုင္ၿပည္နယ္...အမ္းမွာတာ၀န္က်ေတာ႕..ထံုးစံအတိုင္းလာလည္ဖို႕ေခၚတယ္...ဒါေပမယ္႕....camp နဲ႕ဆိုေတာ႕ လိုက္ဖို႕အဆင္မေၿပခဲ႕ဘူး..
ေလးေလး...ရခိုင္ၿပည္နယ္မွာ...မရိွေတာ႕မွဘဲ...ရခိုင္ၿပည္နယ္ကိုေရာက္ၿဖစ္ေတာ႕တယ္.....
ပထမဆံုးၾကံဳေတြ႕ရတဲ႕...အေတြ႕အၾကံဳကေတာ႕...ဘယ္ေတာ႕မွ...ေလယာဥ္စီးလို႕...မမူးတတ္တဲ႕..ငါက..ဒီတစ္ခါေတာ႕..ေဖာ္ကာေလယာဥ္ရဲ႕...အစြမ္းၿပမႈေအာက္မွာ...မူးလည္းမူးၿပီး..နားေတြလည္းအူေနမိတယ္....
ေလယာဥ္ကြင္းကေတာ႕...နယ္ၿမိဳ႕ေလးေတြရဲ႕...ပံုမွန္ေလယာဥ္ကြင္းပံုစံမ်ိဳးဘဲ....
ေလဆိပ္ေရာက္ေတာ႕...တည္းမယ္႕ေနရာနဲ႕ မွတ္ပံုတင္နဲ႕ေၿပာရေတာ႕...နားေတြအရမ္းအူေနလို႕...သူတို႕ေၿပာတာကိုမနည္းနားေထာင္ေနရတယ္....
ဒါေပမယ္႕....အဲဒီအေမာေတြအားလံုးကေလ....ကစၦကနဒီကိုၿမင္လိုက္ရတဲ႕အခ်ိန္မွာ...အားလံုးေပ်ာက္သြားတယ္လို႕ေၿပာရင္လြန္သြားမလား.......အရမ္းလွတဲ႕..ကစၦပနဒီ.....ကိုင္ဇာ႕သီခ်င္းကိုသတိရမိတယ္...ၿပီးေတာ႕ငယ္ငယ္တုန္းကၾကည္႕ဖူးခဲ႕တဲ႕...ရုပ္ရွင္ေလး.....ေမသန္းႏုရယ္..ရန္ေအာင္ရယ္...စိုးသူရယ္....နႏၵာလိႈင္ရယ္.....အဲဒီကားမွာ..စိုးသူက...အရမ္းေသြးၾကီးတဲ႕..မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ၿပင္းတဲ႕..ရခိုင္အမ်ိဳးသား....လာၾကိဳတဲ႕အမက...အရမ္းေက်းဇူူးတင္ဖို႕ေကာင္းတယ္...ေက်ုာင္းကိုသြားတဲ႕လမ္းကို တမင္ကမ္းနားလမ္းကေန...ေမာင္းသြားေပးခဲ႕တာ......လွလိုက္တာလို႕ေၿပာေတာ႕...သူကေၿပာတယ္..ဟုတ္တယ္....လွတယ္လို႕မေၿပာဘဲမေနႏိုင္ၾကဘူးတဲ႕......
ကားေပၚက ဆင္းၿပီးၾကည္႕မိေတာ႕… ဟိုးကမ္းေၿခဆီမွာ…လူတခ်ိဳ႕… ေလွေပၚကေန.. ေတာင္းေတြကိုဆြဲၿပီး..ဆင္းလာၾကတယ္….ကားလမ္းေဘးထိေရာက္ေအာင္ေတာင္းေတြကိုဆြဲလာၾကေတာ႕… လာၾကိဳတဲ႕အစ္မက သူတို႕ကိုေအာ္ေမးလိုက္တယ္….
“Tiger ပါလားေဟ႕”…သူတို႕ၿပန္ေၿဖတယ္… ”tiger မပါ..ပါ”
Tiger ဆိုတာက…ဒီစစ္ေတြမွာေတာ႕ အရမ္းေပါတဲ႕…ပုစြန္ထုပ္အၾကီးၾကီးေတြ….ကိုေခၚတာတဲ႕…….
ေယာက္က်ားေလးႏွစ္ေယာက္ဆြဲတာေတာင္..မနည္းဆြဲရတဲ႕…ေတာင္းအေလးၾကီးေတြ……
အဲဒီေတာင္းေတြထဲမွာ…..ငါးေတြ…ပုစြန္ေတြ….ကင္းမြန္ေတြ..မ်ိဳးစံုေရာေနၾကတယ္…..ဒါေတြကိုသူတို႕…ခြဲထုတ္ရဦးမွာ… အမ်ိဳးအစားလည္းေရြးရမယ္….အၾကီးအေသးလည္းေရြးရမယ္….
ဒီလိုေတာင္းအၾကီးၾကီးေတြထဲက…ငါးေတြပုစြန္ေတြၿပန္ေရြးရမယ္ဆိုေတာ႕…ေတာ္ေတာ္အခ်ိ္န္ယူရမွာဘဲ……
ဟုတ္တယ္…အရင္တုန္းကေတာ႕…မစဥ္းစားမိခဲ႕ဘူး……ငါးေတြပုစြန္ေတြေကာင္းေကာင္းစားတတ္သားဘဲ…..ဒီငါးေတြပုစြန္ေတြ…ကိုေလွေတြနဲ႕ပိုက္ခ်ၿပီးဖမ္းမယ္ဆိုတာလည္းေတြးမိသားဘဲ…..ဒါေပမယ္႕…အဲဒီပိုက္ထဲမွာပါလာတဲ႕….ငါးေတြပုစြန္ေတြက…အမ်ားၾကီးေရာေနၿပီး…သူတို႕ေတြအၾကာၾကီးခြဲထုတ္ရမယ္ဆိုတာကိုဘဲမေတြးမိတာ…..တကယ္လို႕…ေရထဲမွာသြားေနၾကတဲ႕…ငါးအုပ္လိုက္ၾကီးကိုဖမ္းမိတဲ႕အခ်ိန္မ်ိဳးဆိုရင္ေတာ့…သိပ္ၿပီးၿပန္ခြဲစရာလိုေတာ႔မွာမဟုတ္ဘူး……..
ေက်ာင္းကိုေရာက္လို႕..အပ္စရာရိွတာေတြအပ္ႏွံၿပီးေတာ႕……တည္းရမယ္႕အခန္းေလးကိုေရာက္ခဲ႕တယ္……..
ေက်ာင္းရဲ႕အေနာက္မွာ….church ေက်ာင္းေတြရိွတယ္…..
churchေက်ာင္းထဲမွာကေလးေတြက…ငယ္ငယ္တုန္းကတို႕ေတြကစားတဲ႕….LONDON ကစားနည္းကစားေနၾကတယ္…….
ကစားနည္းေလးကေတာ႕…အားလံုးသိၾကတဲ႕အတိုင္းရိုးရိုးေလးပါဘဲ…
လိုက္ရတဲ႕သူက..က်န္တဲ႕လူအားလံုးကိုေက်ာခိုင္းၿပီးရပ္ေနရတယ္…..ၿပီးေတာ႕သူကေမးရတယ္…….စည္းေက်ာ္တဲ႕သူရိွလား….
က်န္တဲ႕သူေတြကေအာ္တယ္….မရိွဘူး…..လိုက္တဲ႕သူကေက်ာခိုင္းရပ္ေနတဲ႕အခ်ိန္မွာ…LONDON လို႕ေအာ္တယ္…တခ်ိဳ႕ေတြကလည္း.. ဒီေနရာမွာ….၁၂၃၄၅၆၇၈၉၁၀ လို႕ေအာ္တယ္…အဲဒီလိုေအာ္ေနတဲ႕အခ်ိန္မွာ…..က်န္တဲ႕သူေတြက…သူ႕ဆီကိုေၿပးသြားၾကတယ္….သူၿပန္လွည္႕ၾကည္႕လိုက္ရင္ပံုစံမပ်က္ တမ္းေက်ာက္ရုပ္လိုရပ္ေနၾကတယ္…..ရယ္လို႕မရဘူး…လႈပ္လို႕မရဘူး….ဒီကစားနည္းေလးကိုဘဲ…ကေလးေတြေဆာ႕ေနၾကတယ္…..
ဒါေပမယ္႕သူတို႕က….ရခိုင္လိုေအာ္တယ္….
စည္းေက်ာ္သူရိွလား
မရိွပါ
တိုက္
ႏိႈက္
သံုး
ေလး
ငါး
ခေရာက္
ခြန္ႏိႈက္
ရိႈက္
ကိုး
တစ္ေန႕မွာေပါ႕….ေက်ာင္းက အမတစ္ေယာက္ေစ်းသြားေတာ႕….ေစ်းကိုလိုက္သြားခဲ႕တယ္……
တစ္ၿမိဳ႕လံုးရဲ႕…အၾကီးဆံုးေစ်းက..ကမ္းနားမွာရွိတယ္……
အမက…..မုန္႕ဟင္းခါးစားမလားတဲ႕….
တစ္ၿမိဳ႕လံုးမွာ…ရခို္င္မုန္႕တီဆိုင္ေတြဘဲရိွတယ္….ၿမန္မာမုန္႕ဟင္းခါးဆိုလို႕..ေစ်းထဲမွာ တစ္ဆို္င္ဘဲရိွတယ္…..
လမ္းသြယ္ေလးေတြထဲမွာ….လမ္းၾကားထဲမွာ….လမ္းမေပၚမွာ….ရခိုင္မုန္႕တီဆိုင္ေတြ….
ေန႕ည…မေရြး ရခိုင္မုန္႕တီစားၾကတယ္….ရန္ကုန္မွာေတာ႕….ညေနဘက္ေတြေလာက္ပဲ..အာပူလွ်ာပူလို႕ေခၚတဲ႕…ရခိုင္မုန္႕တီကို စားၾကတာေလ…….
ၿမိဳ႕ထဲက…ရခိုင္မုန္႕တီဆိုင္တဆိုင္ကေတာ႕ ထူးဆန္းတယ္….၀က္ဆီဖတ္နဲ႕ရတယ္….ရန္ကုန္မွာလည္း….မင္းလမ္းရခိုင္မုန္႕တီဆိုင္မွာ…၀က္ဆီဖတ္နဲ႕စားလို႕ရတယ္…..
ဒါေပမယ္႕….မၾကိဳက္ပါဘူး….မုန္႕တီဘဲၿဖစ္ၿဖစ္…မုန္႕ဟင္းခါးဘဲၿဖစ္ၿဖစ္…ငါးနဲ႕ဘဲၾကိဳက္တယ္….
ရန္ကုန္မွာတုန္းက…အန္တီေလးတစ္ခါေၿပာတာ သတိရမိတယ္…..အဲဒီတုန္းက…အန္တီေလး စစ္ေတြသြားၿပီးၿပန္လာတာ….သမီးေရ..စစ္ေတြက ထူးဆန္းတယ္…ရခိုင္မုန္႕တီေသာက္မလို႕…လိုက္၇ွာတာ.. ၀က္ဆီဖတ္နဲ႕ဘဲရလို႕..မေသာက္ခဲ႕ဘူးတဲ႕….အမွန္ေတာ႕…အဲဒီလိုမဟုတ္ေလာက္ဘူး…ဒီဆိုင္က နာမည္ၾကီးေတာ႕ တစ္ေယာက္ေယာက္က..အန္တီေလးကို ညႊန္းလိုက္တာေနမွာ…..ငါးစစ္စစ္လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္နဲ႕ခ်က္တဲ႕..ဆိုင္ေတြမွအမ်ားၾကီးဘဲ….
ေစ်းထဲမွာ…သားငါးတန္းကိုေရာက္ေတာ႕…လူႏွစ္ေယာက္က….ငါးအၾကီးၾကီးသံုးေကာင္ကို ဆြဲၿပီးကမ္းနားဘက္ကေနတက္လာၾကတယ္….
ၿပီးေတာ.၀ုန္းကနဲ အဲဒီငါးေတြကို…သားငါးတန္းေတြၾကားထဲက…လူသြားလမ္းေပၚပစ္ခ်လိုက္တယ္….
ၿပီးေတာ႕…ေလးေသာင္းေလးေသာင္း ဆိုၿပီး ေအာ္ေနတယ္…ခ်က္ၿခင္းဘဲ သူတို႕နားမွာ လူေတြ၀ိုင္းသြားၾကတယ္….
သိပ္မၾကာဘူး….ေစ်းထဲက..ငါးသည္တစ္ေယာက္က ခ်က္ၿခင္းဘဲ…အဲဒီငါးေတြအားလံုးကို…ယူလိုက္တယ္……
ငါးေတြက..လူးလြန္႕ေနတုန္းဘဲ…..ငါးေရာင္းတဲ႕ အေဒၚၾကီးက…ခ်က္ၿခင္းငါးေတြကို ကိုင္ဖို႕လုပ္ေနတယ္……..
အမ..က ဘယ္လိုလဲ…၀ယ္ရမွာလားဆိုတဲ႕…ပံုစံမ်ိဳးနဲ႕ေမးေတာ႕…….ေတာ္ၿပီ…ေတာ္ၿပီ….ဒီေန႕ေတာ႕…အသီးအရြက္ဘဲစားရေအာင္….ဆိုေတာ႕…အမကလည္းခ်က္ၿခင္းဘဲ သေဘာတူတယ္….
ေစ်းထဲမွာ…အေပါဆံုးကေတာ႕..ပင္လယ္စာေတြဘဲ….အစားအေသာက္ကေတာ႕…အလြန္ေပါေသာၿမိဳ႕ေလးပါ…
ေရာက္စတုန္းက…တစ္ခါေတြးမိတာရိွတယ္…..စစ္ေတြမွာ… ဆိုက္ကားေတြအရမ္းေပါတယ္…. သူတို႕ၿမိဳ႕ကလူေတြဘယ္သြားသြားဆိုက္ကားကို အလြန္စီးၾကတယ္…. မဂၤလာေဆာင္သြားတာေတာင္ဆိုက္ကားနဲ႕… ဆိုက္ကားကလည္းေလ…တစ္ၿမိဳ႕လံုးစီးပါမွ…ႏွစ္ရာ…သံုးရာ…က်ပ္ရယ္…
ငါဆိုတာက လည္းေလ…ရန္ကုန္မွာဆိုလို႕ကေတာ႕….ဆိုက္္ကားဆိုလံုး၀မစီး….ဆိုက္ကားစီးရတာ…ရွက္စရာလို႕ထင္လို႕ မစီးတာေတာ႕ မဟုတ္ပါဘူး….ဟိုနားဒီနားသြားဒီလိုဘဲ စီးေနၾကတာပါဘဲေလ….
ဒါေပမယ္႕…လူတစ္ေယာက္ခရီးေရာက္ဖို႕ကို..က်န္တဲ႕လူတစ္ေယာက္က..ေခ်ြးဒီးဒီးၾကေအာင္နင္းေနရတာကို…မစီးခ်င္တာ….
ငယ္ငယ္တုန္းက…ဆရာ..ၿမသန္းတင္႕ဘာသာၿပန္တဲ႕…..သုခၿမိဳ႕ေတာ္….မူရင္းကေတာ႕..the city of joy တဲ႕….ငါသံုးေခါက္တိတိဖတ္ခဲ႕တယ္….အိႏၵိယက…အရမ္းဆင္းရဲတဲ႕..မိသားစုတစ္စု….ကာလကတၱားကို တက္လာ…မိသားစု စား၀တ္ေနေရးအတြက္…အေဖက…လန္ခ်ားဆြဲရတယ္….လန္ခ်ားစီးတဲ႕လူေတြက…လန္ခ်ားဆိုတဲ႕ယာဥ္ကိုစီးေနၾကတာမဟုတ္ဘူး..လူကိုစီးေနၾကတာ….တကယ္ေတာ႕…စာေရးဆရာက…အရမ္းေတာ္လို႕ေနမွာပါ…..၀တၳဳထဲက… ဇာတ္ေကာင္ရဲ႕ စိတ္နာက်င္မႈ…ငါလည္းထပ္တူ ခံစားရတယ္…. အဲဒီေလာက္ေတာ႕…မဆိုးေပမယ္႕… ဆိုက္ကားေတြကိုၿမင္တိုင္း..ဒီၿမင္ကြင္းကို… သြားသတိရတယ္….ဒါေၾကာင္႕လည္း သိပ္မေ၀းတဲ႕ ခရီးေတြဆို..ငါလမ္းေလွ်ာက္တယ္….
ဒါေပမယ္႕…ေရာမေရာက္ရင္ေရာမလို က်င္႕ရသတဲ႕…ငယ္ငယ္တုန္းကလို ဆိုရင္ေတာ႕….ရြဲ႕ေၿဖမွာေပါ႕…သမီးေရာမကို..မသြားဘူးလို႕…..
တစ္ခါတေလေတာ႕….လူဆိုတာလည္း…လူ႕ပတ္၀န္းက်င္မွာ…သဟဇာတၿဖစ္ေအာင္ေနထိုင္ရင္း…ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕…ၿပဳၿပင္ေၿပာင္းလဲမႈကို…ခံရတတ္တယ္….ကိုယ္႕..စိတ္ခံစားခ်က္ေတြအတိုင္းဘဲေနရင္….ၾကီးက်ယ္တဲ႕သူ….ဂြက်တဲ႕သူၿဖစ္သြားမွာေလ……
ဒါေၾကာင္႕မို႕….စစ္ေတြမွာေတာ႕…..အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ…ဆိုက္ကားစီးၿဖစ္တယ္…တစ္ေနရာရာကိုသြားခ်င္တိုင္း….ေပါ႕
နယ္ေတြမွာက…ရန္ကုန္မွာလို..taxi မရိွဘူး….Bus မရိွဘူး…စက္ဘီး….ဆိုင္ကယ္…အရမ္းေပါတယ္……. တစ္ေနရာကိုသြားခ်င္တိုင္း….စက္ဘီး…ဆိုင္ကယ္ေမာင္းၿပီးလိုက္ပို႕မယ္႕သူရွာေနမွာကလည္း အဆင္မေၿပဘူး…..အားလည္းအားနာစရာ…
ဒီမွာက….ေတာ္ေသးတာေပါ႕……ဆိုက္ဂ်ဲရိုးေတြေၾကာင္႕ေလ……..
မအူပင္သြားတုန္းကဆို….သူငယ္ခ်င္းက….ဘုရားေတြက္ိုလည္းလိုက္ပို႕ခ်င္….ကိုယ္ကလည္း..စက္ဘီးမစီး…ဆိုင္ကယ္မစီးတတ္….သူကတင္နင္းရတယ္…ပိုဆိုးတာက…ေတာ္ေတာ္ကို ညံ႕တဲ႕ငါက…သူစက္ဘီးနင္းၿပီး ဘီးလိွမ္႕စမွာ…ေၿပးၿပီးမတက္တက္ဘူး….ေတာ္ေတာ္ဆိုးတယ္…..
ၿပီးေတာ႕သူ႕ကိုအားနာၿပီးအေနာက္မွာ..လႈပ္လည္းမလႈပ္ရဲ…ေတာင္႕ေတာင္႕ၾကီး….လိုက္ရတယ္…..
ဒါနဲ႕….ဒီေနရာမွာ…..ေမးစရာတစ္ခုရိွသြားတယ္…..တစ္ၿမိဳ႕လံုးမွာ…ဆိုက္ကားနင္းတယ္ဆိုတဲ႕ စီးပြားေရးကိုလုပ္တဲ႕ သူကလည္းမ်ားတယ္…..တစ္ေန႕လံုးနင္းပါမွ…ေလးငါးရာ….ရတဲ႕သူေတြ….ဘယ္လိုမ်ားစားလဲေပါ႕….သူ႕ေဒသနဲ႕သူကေတာ႕…ဟုတ္ေနတာပါဘဲ….ငါးေလးတစ္ပံု….ပုစြန္ေလးတစ္ပံု…တစ္ပံုမွတစ္ရာရယ္…..မခ်မ္းသာေပမယ္႕ စားလို႕ေတာ႕ၿဖစ္ေနၾကတာေပါ႕ေလ…….
ဟင္းသီးဟင္းရြက္ကလည္း အလြန္ေပါတဲ႕စိုက္ေတြ…ဆိုေတာ႕လည္းေလ……
ၿပန္ခါနီးတေန႕မွာေပါ႔..ေက်ာင္းကအမက...ေၿပာလာတယ္...ဒီေန႕ေတာ႕သူလည္းအားတယ္ဆိုေတာ႕..ဘယ္ေတြသြားခ်င္လည္းလိုက္ပို႕ေပးမယ္တဲ႕....ကမ္းေၿခသြားခ်င္တယ္လို႕ေၿပာလိုက္တယ္...
ၿပီးေတာ႕ view point လည္းသြားခ်င္ေသးတယ္လို႕....
အဲဒါနဲ႕ဘဲ...အစီအစဥ္ေတြ..ဆြဲလိုက္ၾကတယ္....ညေနက်ရင္.....ကမ္းေၿခသြားမယ္....ကမ္းေၿခကေန...view point အထိလမ္းေလွ်ာက္ၾကမယ္...ၿပီးေတာ႕....ကမ္းေၿခမွာ...ဓာတ္ပံုရိုက္မယ္...အုန္းေရေသာက္မယ္...အုန္းသီးဇြန္းၿခစ္စားမယ္ေပါ႕.....view point ကေနအၿပန္ကိုေတာ႕....စစ္ေတြရဲ႕အဓိက..သယ္ယူပို႕ေဆာင္ေရးၿဖစ္တဲ႕....ဆိုက္ကားနဲ႕ၿပန္မယ္ေပါ႕ေလ.....
အမက...တေနကုန္အားေနတာဆိုေတာ႕...ေန႕လည္ေရာဘယ္သြားခ်င္ေသးလဲတဲ႕....
ဟိုဘက္ေဆာင္က..အမေတြက...နာဇီေစ်းဆိုတာကို...ဒီေန႕သြားၾကမွာတဲ႕...အဲဒါလိုက္သြားခ်င္လားတဲ႕.....
အဲဒၤီမွာ...ဘာေတြရိွလဲဆိုေတာ႕....ဘဂၤလားဘက္ကလာတဲ႕.....ဘဂၤလားပါတိတ္ဆိုတာေတြအရမ္းေပါသတဲ႕.....
အင္းသြားမယ္ေလ....ေရာက္ဖူးသြားတာေပါ႕လို႕ေၿပာၿပီး...သြားဖို႕...အစီအစဥ္ေတြဆြဲလိုက္ၾကတယ္.....
ဒါနဲ႕ဘဲ....အဲဒီနာဇီေစ်းကိုေရာက္သြားေရာ....ဆိုၾကပါေတာ႕......
ေစ်းကို....စ၀င္လိုက္တည္းက....ဒီေစ်းမွာဘာေပါလဲဆိုတာကို...ေမးစရာမလိုေအာင္သိလိုက္မိတယ္.....
ငါေရာက္ေနတာ....ၿမန္မာႏိုင္ငံမွာတည္ရိွေနေသာ...အဓိက...ၿမိဳ႕ေတာ္တၿမိဳ႕ရဲ႕...ေစ်းမွဟုတ္ပါေလစ.....
တေစ်းလံုးၿမန္မာဆိုလို႕...ငါတို႕ဘဲရိွမယ္ထင္တယ္.....အမ်ိဳးသမီးေတြအားလံုးဆာရီ၀တ္ထားတယ္ဆိုေတာ႕....
ဆာရီမ၀တ္ထားတာ...ငါတို႕ဘဲရိွတာေပါ႕ေလ...
သူတို႕ေၿပာတဲ႕စကားေတြကိုနားမလည္ဘူး....
အဲဒါက....ရခိုင္လိုေၿပာလို႕....နားမလည္တာမဟုတ္ဘူး...ေပါေတာ႕ေပါပါတယ္....ဘဂၤလားဘက္ကေန၀င္တဲ႕...ပါတိတ္ေတြ....တကြင္းမွ...၁၅၀၀...တဲ႕...အေရာင္ေတြက...မြဲတဲတဲေလးေတြ....အမတစ္ေယာက္ကေတာ႕...၀ယ္ဖို႕...စိတ္၀င္စားေနေလ၇ဲ႕...အိမ္ေနရင္းအၾကမ္း၀တ္လို႕ရတယ္....၀တ္လို႕ေကာင္း....လကိေဆာင္ေပးလို႕ေကာင္းတယ္ဆိုၿပီးေတာ႕ေလ....ဘာပစၥည္းေမးလိုက္....ေမးလိုက္...ဒါက...ဘဂၤလာက...၀င္တာတဲ႔....
ေစ်းကအၿပန္မွာေတာ႕လက္ထဲမွာ...ဘာပစၥည္းမွမပါလာၾကဘူး.....စိတ္ညစ္လက္ညစ္နဲ႕ၿပန္လာၾကတယ္.....
အဲဒီလိုမ်ိဴးကို....တၿခားလူေတြေရာ...ခံစားဖူးလားေတာ႕...မသိဘူး...ငါကေတာ႕...ခံစားရတယ္...ၿမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕...နယ္စပ္ၿမိဳ႕ေလးၿဖစ္တဲ႕....ဘူးသီးေတာင္...ေမာင္းေတာ...ေနထိုင္သူဦးေရ...၁%...ၿမန္မာ ( ရခိုင္+ ၿမန္မာ ).....၉၉% ( ဘဂၤလာ ဘက္ကလာတဲ႕သူမ်ား+အိႏၵိယဘက္မွလာသူမ်ား...)...ရခိုင္ကေနၿပန္ေရာက္လို႕....အေဆာင္ၿပန္ေရာက္ၿပီး.....တနဂၤေႏြတရက္....အိမ္ကိုၿပန္ၿဖစ္တဲ႕...အခါမွာ...အဲဒီကိစၥကိုေၿပာၿပမိေတာ႕....ေမေမက...ရယ္ရင္းနဲ႕..ေၿပာတယ္........အဲဒီ...၁%မွာက...အဲဒီေဒသမွာတာ၀န္က်ေနလို႕....မသြားမၿဖစ္လို႕...သြားရသူေတြဘဲၿဖစ္ေနဦးမယ္တဲ႕.....ေမေမရယ္တာက....ဟာသတစ္ခုလို႕...သတ္မွတ္လို႕...ရယ္တာမဟုတ္မွန္းေတာ႕...သိေနမိပါတယ္....
အဲဒီေန႕ေန႕လည္က...ေက်ာင္းထဲက...အရိပ္ရတဲ႕သစ္ပင္တပင္ရဲ႕ေအာက္က...ကြပ္ပ်စ္ေပၚမွာထိုင္ေနရင္း..ေက်ာင္းက...အမနဲ႕..စကားေၿပာေနမိတယ္....
အေဆာင္ကေန..ေကာ္ဖီေဖ်ာ္လာၿပီး...သစ္ပင္ေအာက္မွာလာေသာက္ၾကတာေလ.....သစ္ပင္က.ၿခံစည္းရိုးေလး..အဲဒီ..ၿခံစည္းရိုးကေနၿပီး....လမ္းဟိုဘက္မွာရိွတဲ႕...လကၻက္ရည္ဆိုင္ကို...မုန္႕လွမ္းမွာလို႕ရတယ္....
ခါဂ်ာမုန္႕ဘဲစားစား....ပဲပလာတာ ဘဲစားစား.....၀က္သားေကာက္ညွင္းထုပ္ဘဲစားစား....တစ္ခုမွ...တစ္ရာရယ္....
တခ်ိဳ႕...မနက္ခင္းေတြမွာဆို...တစ္ေယာက္တည္းအဲဒီဆိုင္မွာ...သြားထိုင္ၿဖစ္တယ္...
ရန္ကုန္မွာ...ဆိုရင္ေတာ႕...တစ္ေယာက္တည္း...လကၻက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ဖို႕...ဘယ္တုန္းကမွ..စဥ္းစားမိမွာ...မဟုတ္ဘူး.......ဒီမွာေတာ႕...မတူဘူး...ေက်ုာင္းေရွ႕ကဆိုင္မို႕လို႕...လည္းပါမယ္...ဒီ၀င္းထဲက ထြက္လာ၇င္ကို...ဒီေက်ာင္းမွာ..ရိွတဲ႕...တာ၀န္က်ေနတဲ႕လူဆိုတာ...သိၿပီးသားေလ...ၿပီးေတာ႕ဆိုင္ကလူရွင္းတာလညိးပါမယ္...အိပ္ယာကႏိုးလို႕....မနက္....ေၿခာက္နာရီ..ေရခ်ိဳးၿပီးဘုရားရိွခိုးၿပီးရင္...အမလည္းမႏိုးေသးဘူးဆိုရင္...ထြက္လာလိုက္ေရာ....ထမင္းေၾကာ္..ၾကက္ဥေက်ာိ...ေကာ္ဖီ...အားလံုးမွ..ေၿခာက္ရာ....စစခ်င္းစားတဲ႕ေန႕တုန္းကေတာ႕....ခေရာက္ရာလို႕ေၿပာတဲ႕...စားပြဲထိုး..ကေလးေလးေၿပာတာကိုနားမလည္လို႕...ႏွစ္ေခါက္ေလာက္ၿပန္ေမးရတယ္.....ၿပန္လာလို႕...အမအတြက္မုန္႕၀ယ္လာရင္...အမက...ဘာလို႕တေယာက္တည္းသြားတာလဲ...ႏိႈးလိုက္ေရာေပါ႕ဆိုရင္...ရခိုင္သီခ်င္းနားေထာင္ခ်င္လို႕ဆိုၿပီးၿပန္ေၿပာရတယ္...ဆိုင္မွာက...ရခိုင္သီခ်င္းေတြအၿမဲဖြင္႕ထားတယ္.....နားမလည္ေပမယ္႕...နားေထာင္လို႕ေကာင္းတယ္.....သေဘာက်တယ္...ဒါကေတာ႕...သိတယ္မဟုတ္လား...ရွမ္းၿပည္ေရာက္လို႕..ရွမ္းသီခ်င္းေလးေတြနားေထာင္ေနရရင္..သေဘာက်သလိုမ်ိဳးေပါ႕....ဒါနဲ႕...အဲဒီေန႕က...အေၾကာင္းကိုၿပန္ဆက္ရရင္.....ေန႕လည္မွာ...ခါဂ်ာမုန္႕မွာစားၿပီးေကာဖီေသာက္ေနတုန္း...ေဘးမွာ...ရွလူးတို႕..ဘီႏိုတို႕လဲပါတယ္....ဒီေခြးေလးေတြက...အမသြားရင္....ဘယ္ေနရာမဆိုလိုက္တယ္.....သူတို႕နာမည္က..ဆန္းလိုက္တာ...ဘာလို႕အဲဒီလိုေပးထားတာလဲလို႕ေမးမိေတာ႕......အမကရယ္တယ္...ဘီႏိုဆိုတာ က..ဘိုနီတဲ႕...ရွလူးဆိုတာက..အဲဒီေခြးေလးက..ခ်ီးတြင္းထဲ ခဏခဏၿပဳတ္က်ေတာ႕....ခ်ီးလူးခ်ီးလူးလို႕ေခၚတာတဲ႕...အဲဒါခ်စ္စႏိုး အၿမန္ေခၚရင္း...ေခၚရင္းနဲ႕...ရွလူး ရွလူးဆိုၿပီးၿဖစ္ေနတာေလ.....ဒါနဲ႕....ေနာက္မွရယ္ရေသးတယ္...အမရယ္...သမီးတို႕..စကားေၿပာတာ...တနာရီေလာက္ရိွၿပီလို႕....နည္းပညာအေၾကာင္းလည္းမပါပါလား....ေခြးေတြအေၾကာင္း...သစ္ပင္ေတြအေၾကာင္းၿဖစ္ေနၿပီလို႕...အမကေၿပာတယ္....ရန္ကုန္အိမ္ေရာက္ရင္...ေၿပာခံရတယ္....နင္က...ေခြးေတြနဲ႕ေပ်ာ္ၿပီးေတာမွာေမြ႕ေလ်ာ္ေနတယ္ဆိုၿပီးေတာ႕တဲ႕.......တခါတုန္းကဆို..ရန္ကုန္အိမ္မွာေရခ်ိဳးၿပီး...အေမတို႕ေရက...ခ်ိဳးၿပီးရင္ယားလာသလိုဘဲဆိုေတာ႕...အမအေမက...ရီၿပီး...ေတာကေနလာၿပီးၾကီးက်ယ္ေနတယ္လို႕ေၿပာတယ္တဲ႕....ဟုတ္တယ္...စစ္ေတြမွာက..ေရမွမေကာင္းတာ...ေရမေကာင္းဘူးဆိုတာက...တၿခားေၾကာင္႕ေတာ႕မဟုတ္ဘူး......မီးလာတဲ႕အခ်ိန္နည္းလို႕...စစ္ေတြၿမိဳ႕မွာ...ရက္တိုင္းရက္တိုင္း....ည ၇ နာရီကေန....၁၁ နာရီအထိဘဲ...မီးလာတယ္....အရမ္းေတာ႕အခ်ိန္မွန္တယိ...၇နာရီေဒါင္ကနဲဆိုလာတယ္...၁၁နာရီဆိုရင္ပ်က္တယ္......တၿခားၿမိဳ႕ေတြလိုမွမဟုတ္တာ... ေရေတြနဲ႕ ၀ိုင္းရံလ်က္ရိွေသာၿမိဳ႕ေလးမွာ...တၿမိဳ႕လံုးကိုမီးေပးႏိုင္ဖို႕အတြက္......မီးစက္အၾကီးၾကီးေဆာက္ထားရတယ္...အဲဒီမီးစက္ကေန...တၿမိဳ႕လံုးကိုမီးေပးတယ္.....အဲဒီမီးလာတဲ႕အခ်ိန္မွာဘဲ....ေက်ာင္းမွာက...ေရတြင္းထဲကေရကို...စုပ္ယူၿပီးအုတ္ကန္ထဲကိုထည္႕တယ္......ေလးနာရီၾကာတင္ရတဲ႕ေရဟာ...အုတ္ကန္တ၀က္ေလာက္ဘဲအၿမဲရတယ္....ညေနဆို...ေၿပာင္ၿပီ....အုတ္ကန္က...နည္းနည္းေလးဘဲက်န္တဲ႕ေရကိုခ်ိဳးမလား....အနည္ေတြနဲ႕ေလ......တံုကင္မွာ...တစ္ေယာက္တလွည္႕....လက္ေမာင္းေညာင္းေအာင္ႏိွပ္ၿပီးခ်ိဳးမလား.....တခါတေလ...ေတာ႕တံုကင္ကိုမသြားခ်င္လို႕....မ်က္စိပိတ္...ႏွာေခါင္းပိတ္.....ပါးစပ္ပိတ္ၿပီးေလာင္းခ်ိဳးလိုက္တယ္တဲ႕......ဒီလိုေဒသကလာတဲ႕သူက...၇န္ကုန္ကေရကိုမသန္႕ဘူးဆိုေတာ႕အမ...အေမကရယ္တာေပါ႔......
ညေနက်ေတာ႕….ကမ္းေၿခကို…သြားၿဖစ္တယ္….အစက…စီစဥ္ထားသလိုပါဘဲ….. ကမ္းေၿခေရာက္ေတာ႕ ေရေတြက်ေနတယ္…. ၿပီးေတာ႕…ကမ္းေၿခမွာ….ေရခူေတြေတြ႕တယ္….ေရခူၾကီးေတြက…အၾကီးၾကီးဘဲ… စားတဲ႕ေရခူေတြေတာ႕…မဟုတ္ေလာက္ဘူးလို႕..ေၿပာမိေတာ႕…အမက..အင္းဟုတ္တယ္…ဒီလိုမ်ိဳးက…စားတဲ႕ေရခူေတြမဟုတ္ဘူးတဲ႕…ဒီေရခူေတြကို…တရုတ္က…အရမ္း၀ယ္တယ္…ဒီေရခူေတြေၾကာင္႕..စစ္ေတြတၿမိဳ႕လံုး…ေခတ္ေကာင္းခဲ႕တဲ႕အခ်ိန္ေတြရိွတယ္တဲ႕….ပုသိမ္မွာလည္း…ဒီလိုေရခူေတြရိွတယ္…ေရထီးလို႕ေခၚသတဲ႕….ဟိုးအနားမွာရိွတဲ႕..ေရခူအၾကီးၾကီးတစ္ေကာင္…သူ႕ကိုတစ္ေယာက္ေယာက္က…တုတ္နဲ႕အသားေတြကို.. ခြဲခ်ၿပီးေဆာ႕သြားပံုရတယ္..ေရခူကို..လက္နဲ႕ကိုင္မယ္လုပ္ေတာ႕…အမက..လွမ္းေအာ္တယ္..မထိနဲ႕..လန္႕ၿပီးအေနာက္ကိုဆုတ္လိုက္ေတာ႕..အမကရယ္တယ္..ဒီေရခူေတြက…စားတဲ႕ေရခူေတြမဟုတ္ဘူး….လူအသားနဲ႕ထိမိရင္အရမ္းယားတယ္တဲ႕…ကမ္းေၿခတစ္ေလွ်ာက္မွာ..ေရခူေတြအမ်ားၾကီးဘဲ…..ေရခူနဲ႕ထိရင္ယားတယ္ဆိိုတဲ႕အသိေၾကာင္႕ ေရခူေတြကိုေရွာင္ၿပီးေလွ်ာက္ေနမိတယ္….. ဗ်ဴးပိြဳင္႕ဘက္ကိုတစ္ခါတည္း.. လမ္းေလွ်ာက္မလားလို႕ေမးမိေတာ႕…အားလံုးက..အုန္းေရအရင္ေသာက္မယ္လို႕..ဆံုးၿဖတ္က်တယ္…
အုန္းေရဆိုင္ေတြဘက္ကိုေလွ်ာက္ခဲ႕ေတာ႕…ဆိုင္က…ကေလးေတြက..အေၿပးအလႊားလာေခၚၾကတယ္…ဘယ္ဆိုင္ရယ္လို႕..မဟုတ္ဘဲေၿခဦးတည္႕ရာဆိုင္တဆိုင္ထဲ၀င္ထိုင္လိုက္တယ္….ဆိုင္က..အမကို…ေရခူေတြဒီလိုဘဲတင္ေနတာဘဲလားလို႕ေမးေတာ႕..ဆိုင္က..ဆ္ုင္ရွင္အမက..အုန္းသီးခြဲရင္းရွင္းၿပေနတယ္…ရခိုင္လိုေၿပာၿပီးရွင္း ၿပေနတာမို႕..တခ်ိဳ႕ကိုရိပ္ဖမ္းသံဖမ္းနားလည္မိေပမယ္႕…တခ်ိဳ႕ကိုနားမလည္ဘူးၿဖစ္ေနတယ္…..အမက… အကုန္နားလည္ၿပီး လိုက္ေၿပာေနေတာ႕…အကုန္နားလည္လို႕လားဆိုေတာ႕…ရခိုင္လိုေၿပာရင္ေကာင္းေကာင္း နားလည္ေနၿပီတဲ႕….ၿပီးမွဆိုင္ရွင္ေၿပာတာေတြကိုၿပန္ေၿပာၿပတယ္….ခုနက…ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္..ေရခူကိုသြားကိုင္တာ..လူးလိွမ္႕ေနရတယ္တဲ႕…အေရၿပားေပၚမွာ…အဖုေတြၿဖစ္လာတာတဲ႕…………
ဟိုးအေ၀းကို…လွမ္းၾကည္႕ေတာ႕…မီးၿပတိုက္ကို..ၿမင္ေနရတယ္….အဲဒီမီးၿပတိုက္က…အခုေတာ႕…
မီးၿပတိုက္ေဟာင္း ၿဖစ္သြားၿပီေပါ႕…မီးၿပတိုက္နားက…လိႈင္းေတြက…အရမ္းၾကမ္းမွန္းသိသာေနတယ္..
ပံုမွန္ကမ္းေၿခက…လိႈငိးေတြနဲ႕မတူဘူး….လိႈင္းေတြ ေၿမာက္တက္သြားတာက..မီးၿပတိုက္ကိုေတာင္.. ဖုန္းေတာ႕မတတ္ဘဲ…အေ၀းက…လွမ္းၾကည္႕ရင္ေတာင္ေၾကာက္စရာေကာငိးတဲ႕…လိႈင္းေတြ….
ဆိုင္ရွင္က…ဆက္ၿပီးေၿပာေနတယ္….အဲဒီမီးၿပတိုက္ကို..သြားေလ႕လာတဲ႕သူရိွတယ္တဲ႕……သူမရဲ႕အေၿပာအရေတာ႕..အဲဒီမီးၿပတိုက္ရဲ႕ေအာက္မွာေလွကားရိွသတဲ႕…ေရက်သြားတဲ႕အခ်ိန္ဆို..ေအာက္ကို..ဆင္းလို႕ရတဲ႕.. ေလွကားလိုမ်ိဳးေပၚလာသတဲ႕…..အဲဒီေလွကားက…ဘယ္ကိုေရာက္တာလဲဆိုေတာ႕..သူလည္းေသခ်ာေတာ႕မေၿပာႏိုင္ဘူး…..ဒါေပမယ္႕ေရက်တဲ႕အခ်ိန္ေပၚလာတဲ႕…အဲဒီေလွကားကလည္း…ေရညိွေတြနဲ႕ေခ်ာေနၿပီး.. ဆင္းၾကည္႕ရမွာေတာင္..အရမ္းေၾကာက္စရာေကာင္းသတဲ႕…..
ေဒသတစ္ခုကိုေရာက္သြားၿပီး..ကာလၾကာလာရင္..သူတို႕စကားေတြကိုလည္းတတ္လာမွာပါ……
ဒါေပမယ္႕တစ္ခုေတာ႕ရိွတယ္….မိမိရဲ႕… “ ခ်င္ “ စိတ္နဲ႕လည္းဆိုင္တယ္..
ခ်င္…စိတ္ဆိုတာ..ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲဆိုေတာ႕….သင္ယူခ်င္စိတ္….ေလ႕လာခ်င္စိတ္……တတ္ခ်င္စိတ္ေပါ႕
အမ..ကေၿပာတယ္…ဒီက..ကေလးေတြက…ရခိုင္သံ၀ဲ၀ဲေလးေတြနဲ႕..စကားေၿပာတယ္…..ၿမန္မာဆရာမကေၿပာတာသူတို႕နားမလည္….သူတို႕ေၿပာတာကို…ကိုယ္ကနားမလည္ၿဖစ္ေနရင္အခက္တဲ႕….ကေလးေတြကို..စိတ္ပူတဲ႕…..စိတ္နဲ႕..မို႕လို႕ထင္တယ္…အမ..သူတို႕စကားကို….ခဏေလးနဲ႕….နားလည္သြားတယ္တဲ႕…..
အုန္းေရေသာက္ၿပီး..စကားတေၿပာေၿပာနဲ႕….ဗ်ဴးပြိဳင္႕ဘက္ကို…လမ္းေလွ်ာက္လာၾကတယ္…..
အမ…ရခိုင္လို…I love you ကိုဘယ္လိုေၿပာလဲဆိုေတာ႕….အမကရီတယ္..
ဘာလို႕ေမးတာလဲ…အမလည္းအဲဒါေတာ႕မသိဘူးတဲ႕….
ဘာလို႕ရယ္မဟုတ္ပါဘူး…ဒီလိုဘဲေမးၾကည္႕တာ…အခုဆို….အေဆာင္မွာ….ေဒသအႏွံ႕မွာတာ၀န္က်ခဲ႕တဲ႕..သူငယ္ခ်င္းေတြစုမိေနတယ္လို႕ေၿပာရမွာေပါ႕…မရယ္….
အဲဒါ…က်ိဳင္းတံုမွာတာ၀န္က်ခဲ႕တယ္သူေတြဆိုေၿပာၿပတယ္ေလ……တခ်ိဳ႕…ရွမ္းစကားေလးေတြကိုေပါ႕……
I love you ဆို…ေဟာင္အပ္ဆူတဲ႕….ညီမေလးက…အဲဒါမွတ္မိေနတာ…
တစ္ခါလည္းက်ေရာ…တီဗြီခန္းမွာ…စုၿပီးရုပ္ရွင္ၾကည္႕ၾကတယ္…..အဲဒီတုန္းကလာေနတာက…တပ္မေတာ္ေန႕.အထိမ္းအမွတ္ကားတစ္ကားဘဲ…
မင္းသားက..သူထူးစံ…မင္းသမီးက..သက္မြန္ၿမင္႕….
ဇာတ္လမ္းထဲမွာ…သက္မြန္ၿမင္႕က..ရွမ္းေလ…သူထူးစံနဲ႕သက္မြန္ၿမင္႕…ေက်ာင္းတုန္းက..သူငယ္ခ်င္းဘ၀က ေန..ရည္းစားေတြၿဖစ္သြား..ေက်ာင္းၿပီးေတာ႕..သက္မြန္ၿမင္႕က..ေရွ႕ဆက္လက္တြဲဖို႕..မၿဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႕ေၿပာၿပီး..ေပ်ာက္ၿခင္းမလွေပ်ာက္သြားခဲ႕တယ္…သူထူးစံလည္း…တပ္ထဲ၀င္သြားတယ္…ဗိုလ္ၾကီးၿဖစ္သြားတဲ႕..သူထူးစံက….ရွမ္းၿပည္ဘက္မွာတာ၀န္က်ခဲ႕တယ္….ဒီအခ်ိန္မွာ..ရွမ္းၿပည္နယ္မွာ…ရွမ္းလူမ်ိဳးမ်ား…လြတ္လပ္ေရးဆိုၿပီး ေက်ြးေက်ာ္ေနသူက..သက္မြန္ၿမင္႕ရဲ႕…အစ္ကို…ေၿပတီဦး….ေနာက္ဆံုးေတာ႕…အားလံုးအဆင္ေၿပသြားတယ္…သူထူးစံက…သက္မြန္ၿမင္႕ကို..စကားေၿပာတဲ႕…အခန္းမွာ….သူမေၿပာခင္အားလံုးက…ထေအာ္ၾကတယ္…
“ ေဟာင္ဟက္ဆူ “
ၿပီးေတာ႔..ရယ္လိုက္ၾကရတာ……
ေၿပာမဲ႕သာေၿပာတာ…ကမ္းေၿခကေန…ပြိဳင္႕ကိုေတာ္ေတာ္လွမ္းေလွ်ာက္ရတယ္…..လမ္းမွာ..ေရႊငါးအေသေလးေတြ…ၾကေသးတယ္….ၿပီးေတာ႕….ၾကယ္ငါးေတြ….
လမ္းမွာ….မိသားစုတစ္စု…..အေဖလုပ္သူက…ကမ္းေၿခေပၚမွာ…ပို္က္ကိုသြယ္တန္းေနတယ္…..
ၿပီးေတာ႕ပိုက္ကြန္ကို..သြယ္တန္းႏိုင္ဖို႕…ထူထားတဲ႕တိုင္ကို..ပိုၿပီး…ခိုင္မာေအာင္….သဲထဲကို.. ပိုၿပီးနစ္၀င္သြားေအာင္ တၿခားတုတ္တစ္ခုကို..ကိုင္ၿပီး..အားနဲ႕လႊဲရိုက္ေနတယ္……
သူတို႕ရဲ႕…ပံုကိုၾကည္႕ရတာ…အိႏိၵယဘက္က..ဒါမွမဟုတ္…ဘဂၤလား ဘက္က..၀င္လာတဲ႕သူေတြၿဖစ္မယ္….
ကေလးေတြက…သူတို႕…အေဖ..အလုပ္လုပ္ေနတာကို..ေဘးကေနရပ္ၾကည္႕ေနၾကတယ္….
ဗ်ဳးပြိဳင္႕ကိုေရာက္လာၿပီ…
လာလာ…ဒီေက်ာက္ေဆာင္ေတြေပၚကေန..ဟို..ကုန္းေပၚကိုတက္ၾကမယ္….
ဒီေက်ာက္ေဆာင္ေလးေတြကိုေသခ်ာၾကည္႕....ခရုေလးေတြကပ္ေနတယ္သိလား
အမရဲ႕အေၿပာေၾကာင္႕...နင္းထားတဲ႕...ေက်ာက္ေဆာင္ေတြကိုေသခ်ာၾကည္႕မိသြားတယ္.....
ေက်ာက္ေဆာင္ေတြမွာေလ.....
Wednesday, May 9, 2012
ေရာက္ခဲ့ဖူးတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ျမိဳ႕ေလးေတြ...
ၿမိဳ႕ေလးေတြအားလံုးကေတာ႕…ခ်စ္စရာေကာင္းၾကတယ္…..အဲဒီေဒသေတြမွာ..မဖြံ႕ၿဖိဳးေသးတာ..နည္းပညာေနာက္က်ေနတာေတြလည္း…ရွိတာေပါ႕…. ဒါေပမယ္႕..ၿမိဳ႕ၿပမွာ.. ရွားပါးေနၿပီၿဖစ္တဲ႕ ေရႊထက္တန္ဖိုးရွိတဲ႕…သစ္ပင္ေတြရယ္…. ရိုးသားပ်ဴငွာတဲ႕..ဓေလ႕စရိုက္ေတြရယ္…ဘာနဲ႕မွ..မလဲႏိုင္ဘူး…
ကေလး
ဆယ္တန္းစာေမးပြဲၿပီးေတာ႕…study guide ေတြလုပ္ၿဖစ္တယ္….သူတို႕ေတြလည္း စာေမးပြဲၿပီးသြားလို႕နားေနတုန္း ေမေမ ကေၿပာတယ္…
ေဒသႏၱရ..ဗဟုသုတလည္းရေအာင္..ပတ္၀န္းက်င္အေၿပာင္းအလဲလည္းၿဖစ္ေအာင္… ေလးေလးရွိတဲ႕…ကေလးၿမိဳ႕ကိုသြားလည္ခ်ည္တဲ႕……
အခုသာ..တစ္ေယာက္တည္း…ခရီးေတြသြားတာမ်ားလို႕…ရိုးသြားတာ…2000 တုန္းကေတာ႕..တခါမွ..တေယာက္တည္း ခရီးမသြားဖူးေတာ႕…ေၾကာက္တာေပါ႕ေနာ္….
တကယ္တမ္းက်ေတာ႕ ဘာမွလည္းေၾကာက္စရာ မလိုပါဘူး……. ေမေမက..ေလယာဥ္ကြင္းကိုလိုက္ပိို႕တယ္…ေလယာဥ္က…transit ေလ…
မႏၱေလးမွာနားတယ္…..နားေနတာအၾကာၾကီးဘဲ……အန္တီေလးက…transit မွန္းမသိလို႕ေတာ္ေတာ္ေစာေစာ တည္းက…ကေလးေလယာဥ္ကြင္းမွာ.. ေစာင္႕ေနတာ…..အၾကာၾကီးေစာင္႕လိုက္ရတယ္…
ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ရီလို္က္ရတာ…..မနက္အေစာၾကီး အိပ္ခ်င္မူးတူးလာလိုက္တာ.. ကေလးေရာက္မွသိတယ္….စီးလာတဲ႕…ကတၱီပါ.ဖိနပ္က….ဘယ္တဖက္..ညာတဖက္…တဖက္က..အေဟာင္းၾကီး…..
ေရာက္ေရာက္ခ်င္းဘဲ...အန္တီေလးကေၿပာတယ္...ဒီေန႕ ညီမေလးေမြးေန႕မို႕...တပ္ထဲမွာ...ကေလးေတြ အားလံုးကို ၾကက္သားဆန္ၿပဳတ္..တိုက္မွာတဲ႕....
ဆန္ၿပဳတ္ကို...အိုးအၾကီးၾကီးနဲ႕ၿပဳတ္ထားတယ္.....ဆန္ၿပဳတ္ရၿပီလို႕...ေအာ္လိုက္ေတာ႕...ကေလးေတြအမ်ားၾကီးဘဲ..ပန္းကန္ေလးေတြကိုင္ၿပီးေရာက္လာတယ္.....
တခ်ိဳ႕ကေလးေတြက...လူလည္ေလးေတြေနာ္....
ဆန္ၿပဳတ္ထည္႕ေပးၿပီးတာနဲ႕....လွစ္ကနဲ...အိမ္ကိုၿပန္ေၿပးၿပီး ေနာက္တခါ..ပန္းကန္ေလးေတြ ကိုင္ၿပီးၿပန္ေရာက္လာၾကတယ္...
ဟိုဘက္နားက...ပန္ကန္ေဆးတဲ႕..ေနရာမွာ..အန္တီၾကီးတေယာက္က..ပဲပင္ေပါက္..ေတြကိုေရေဆးေနတယ္...ေနာက္တေယာက္ကေတာ႕...သံပုရာသီးစိတ္ေတြကိုလွီးေနတယ္....ၿပီးေတာ႕...အရိပ္ရတဲ႕..အပင္အၾကီးၾကီးတပင္ေအာက္မွာ...ၿပီးရင္လူၾကီးေတြစားဖို႕....ဆိုၿပီး..ေလးေထာင္႕စားပြဲေလးတလံုးကိုက်က်နန ခင္းထားတယ္...အဲဒီစားပြဲေပၚမွာ.. ဆန္ၿပဴတ္ပန္းကန္ေတြခ်ထားတယ္.....အလယ္မွာလည္းလိုက္ပြဲပန္းကန္တလံုးပါတယ္....
ကြ်န္မလည္း စိတ္ထဲကေနၿပီးေတြးလိုက္တယ္....အန္တီေလးတို႕ က...ဆန္ၿပဳတ္ေတြရယ္....
ပဲပင္ေပါက္နဲ႕ သံပုရာသီးေတြ..ငရုတ္သီးစိမ္းေတြနဲ႕ ဆိုေတာ႕ ဆန္ၿပဳတ္ရယ္..ၿပီးေတာ႕..အသုတ္္တခုခုလည္းသုတ္စား ၾကမယ္လို႕…ထင္လိုက္တာ….
ကေလးေတြအလွည္႕ ၿပီးသြားေတာ႕…လူၾကီးေတြအလွည္႕ေရာက္လာတယ္….
ရာသီဥတုကလည္း…ေအးစိမ္႕စိမ္႕ ေလးနဲ႕….နဂို…ရာသီဥတုက လည္း ရန္ကုန္ထက္ေအးတယ္…ၿပီးေတာ႕…သစ္ပင္ေအာက္မွာ.မို႕ထင္တယ္….
အယ္……ခုနက …အသုတ္သုတ္မယ္လို႕ ထင္ထားတဲ႕…..ပဲပင္ေပါက္ေတြက.. အသုတ္သုတ္ဖို႕လည္း…မဟုတ္ပါလား…….
ၾကက္သားဆန္ၿပဳတ္ထဲကို….ပဲပင္ေပါက္စိမ္းေတြထည္႕..ၿပီးေတာ႕ ေခါက္ဆြဲဖတ္ကိုေၾကာ္ထားတဲ႕..ပံုစံမ်ိဳးေတြလည္းထည္႕တယ္…..ေနာက္ဆံုး ငရုတ္သီးအက်က္မွဳန္႕ကို ၿဖဴးၿပီး..သံပုရာသီးႏိုင္ႏိုင္ ညွစ္ၿပီးေသာက္ေနၾကတယ္….
အန္တီေလးက သူ႕ေဘးနားက အန္တီၾကီးကိုလွမ္းေၿပာလိုက္တယ္…သူ႕ကိုလည္း ပဲပင္ေပါက္မ်ားမ်ားတဲ႕….
အန္တီတေယာက္ကေၿပာတယ္…သမီး ေရာ ပဲပင္ေပါက္ထည္႕မလားတဲ႕…….
ဟင္႕အင္း….သမီး အဲဒီလို မစားတတ္ဘူး…ဒီအတိုင္းဘဲစားမယ္ဆိုေတာ႕.. အန္တီေလးကလွည္႕ေၿပာတယ္….
သမီး ဒီေရာက္တုန္း…ဒီေဒသက စားသလို စားၾကည္႕ပါလား…….ေခါက္ဆြဲဖတ္ေၿခာက္ကို.. ေၾကာ္ထားသလို မ်ိဳးေလးေတြက..ရန္ကုန္မွ..အုန္းႏို႕ေခါက္ဆြဲထဲကိုထည္႕တဲ႕.. မုန္႕ၾကြပ္ေၾကာ္လိုမ်ိဳးထည္႕တာတဲ႕…..
အဲဒါ ကိို…တာဟန္းဆန္ၿပဳတ္လို႕ေခၚသတဲ႕……….
ေနာက္ဆံုးၾကေတာ႕လည္း....ပဲပင္ေပါက္ေတြနဲ႕တမ်ိဳးၾကီးဘဲ ဆိုတဲ႕ တာဟန္းဆန္ၿပဳတ္ကို ေသာက္ခ်င္လို႕....တာဟန္းၿမိဳ႕ထိေတာင္ေရာက္သြားခဲ႕ရတယ္....အတန္းထဲက ကေလးကသူငယ္ခ်င္းတေယာက္ေၿပာေတာ႕ တာဟန္းေစ်း က အခုေတာ႕ မီးေလာင္လို႕...အသစ္ၿပန္ေဆာက္ေနရတယ္တဲ႕.....2000 ခုႏွစ္တုန္းက တာဟန္းေစ်းကေတာ႕ ေစ်းရဲ႕ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မွာ...ဆန္ၿပဳတ္ဆိုင္ေတြရိွတယ္...ဆန္ၿပဴတ္ကို ၾကက္သား...၀က္သားတို႕နဲ႕..စားလို႕ရတယ္....
ကေလးၿမိဳ႕ အေၾကာင္းၿပန္ေတြးရရင္...အိမ္ေရွ႕ က ခံုတန္းေလးေတြကိုလည္း သတိရတယ္..ၿပီးေတာ႕ ေခြးေလးေတြ...ဘိုၿဖဴ..မယ္ေက်ာ႕...ဟယ္လင္...ဂ်က္ကီ.....အခုေတာ. သူတို႕ေလးေကာင္လံုး မရိွေတာ႕ဘူး..
ဘိုၿဖူနဲ႕ မယ္ေက်ာ႕ က ကေလးမွာထဲက..ဆံုးသြားတာ...ဟယ္လင္နဲ႕ ဂ်က္ကီက..ေလးေလး မိုးမိတ္ကို ေၿပာင္းရေတာ႕...ပါသြားေသးတယ္...မိုးမိတ္မွာ...ဟယ္လင္ဆံုးသြားတယ္...ဂ်က္ကီေလးကေတာ႕...လြန္ခဲ႕တဲ႕..သံုးႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ကမွ...တပ္မေတာ္ေဆးတကၠသိုလ္ထဲမွာဆံုးသြားတာ....
အိမ္မွာေတာ႕ ဂ်က္ကီေလးကို တမူးၿမိဳ႕ ကေန အလည္လြန္လာတဲ႕ ေခြးေလးလို႕ေခၚၾကတယ္......
တကယ္ေတာ႕ အစတုန္းက အိမ္မွာ ဟယ္လင္တေကာင္ဘဲရိွတယ္....ကေလးကိုေရာက္ခါစမွာ...တမူးဘက္က အသိတစ္ေယာက္က လက္ေဆာင္ေပးတာတဲ႕....ေခြးေလးက တေကာင္လံုးၿဖဴဆြတ္ေနတာဘဲ..ေၿခေထာက္ေတြ...လက္ေတြမွာ...အေမႊးမရိွဘူး..တကိုယ္လံုးမွာ အေမႊးေတြက ရွညိၿပီး..သိပ္ေတာ႕ မႏူးညံ႕ႈဘူး...အဲဒါမို႕လို႕..သိပ္လည္းမရွဳတ္ဘူး....နားရြက္ေလးေတြက..၀ံပုေလြနားရြက္ေလးေတြလိုဘဲ...ေထာင္ေနၾကတယ္.....တေန႕ၾကေတာ႕ ဟယ္လင္မေလးေပ်ာက္သြားတယ္...တပ္ထဲမွာလည္း လိုက္ရွာၾကတာ...မေတြ႕ဘူး....အဲဒါနဲ႕..ေပ်ာက္သြားတယ္ဆိုတဲ႕ အေၾကာင္းကိုေတာ႕..သတင္းလႊင္႕ထားတာေပါ႕..အိမ္က ...ညီမေလးေတြက..ငိုေနၾကတယ္..သူတို႕ေခြးေလး..သတ္စားခံရတယ္ဆိုၿပီးေတာ႕...အရမ္းေအးတဲ႕...ေတာင္ေပၚေဒသေတြမွာ...doggy သားက ေဆးၿဖစ္သတဲဲ႕ေလ...အရမ္းပူတဲ႕...အပူစာမို႕လို႕...ရင္က်ပ္သမားေတြအတြက္လည္းေကာင္းသတဲ႕....တေန႕ၾကေတာ႕....တပ္ထဲက..ဆရာၾကီးတေယက္အိမ္ကိုေရာက္လာတယ္..." အဘ..အိမ္ကေခြးေလးၿပန္ေတြ႕ၿပီတဲ႕ "...ေခြးေလးက ရုတ္တရက္ၾကည္႕လိုက္ရင္ ဟယ္လင္မွဟယ္လင္ဘဲ....ဒါေပမယ္႕ အထီးေလးၿဖစ္ေနတယ္....ဘယ္လိုၿဖစ္တာလဲဆိုေတာ႕...အဲဒီလူက...ေခြးေပ်ာက္တဲ႕ သီတင္းကိုလည္းၾကားထားတယ္ေပါ႕...ေသခ်ာမဟုတ္ေပမယ္႕...ၿမင္လည္းၿမင္ဘူးထားတယ္...တေန႕မွာ....ခ၇ီးသြားရင္း..တမူးက ဆိုင္တဆိုင္မွာထမင္း၀င္စားတယ္....အဲဒီမွာတင္သူေခြးေလးတေကာင္ကို သြားေတြ႕တယ္....ပံုစံတူေခြးေလး....ဒါက်ဳပ္တို႕ဆီကေခြးလို႕ေၿပာေတာ႕...ဆိုင္၇ွင္ကေတာ႕ၿငင္းရွာသား...မဟုတ္ပါဘူး..သူေမြးထားတာၾကာပါၿပီေပါ႕ေလ..အဲဒါကို...အဲဒီလူက...အတင္းမဟုတ္ပါဘူး...ေသခ်ာပါတယ္...ခင္ဗ်ားတို႕ ခိုးလာတာမဟုတ္လားဘာလား...လုပ္ေတာ႕တာေပါ႕ေလ.....ဆိုင္ရွင္ကလည္း စိ္တ္ညစ္ညစ္နဲ႕...ဆရာလိုခ်င္ယူသြားဗ်ာလို႕ေၿပာသတဲ႕...အိမ္ေရာက္ေတာ႕မွ....ဟယ္လင္မဟုတ္ဘူးဆိုတာသိတယ္....အိမ္ကလူေတြက..ၿပန္သြားေပးဖို႕ေၿပာတယ္....ဟိုညီမႏွစ္ေယက္ကေတာ႕..လိုခ်င္ေနတာေပါ႔....ဒါေပမယ္. ကိုယ္႕ေခြးေလးကို...အဲဒီလိုသူမ်ားယူသြားလည္း...ခံစားရမွာဘဲေလ.......
ၿဖစ္ခ်င္ေတာ႕...ေနာက္ေန႕မွာ...တပ္ရင္းတရင္းလံုး ခမ္းပါတ္ၿမိဳ႕ကို...ေရွ႕တန္းထြက္သြားရတယ္...ဂ်က္ကီေလးကိုၿပန္သြားေပးမယ္႕သူမရွိေတာ႕ဘူး....အလည္လြန္ေနတဲ႕...ဟယ္လင္ေလးလည္း တေန႕မွာၿပန္ေရာက္လာခဲ႕တယ္......
ဒီလိုနဲ႕...အိမ္မွာ...ေခြးစံုတြဲေလးရွိလာခဲ႕တယ္.....
သိပ္ကိုတံုးတဲ႕..ငါက အရင္တုန္းက မသိခဲ႕ဘူး...ကေလးက..စစ္ကိုင္းတိုင္းထဲမွာ..ပါတယ္ဆိုတာကိုေလ..စိတ္ထဲမွာထင္ေနခဲ႕တာက...ကေလးဆိုတာ ခ်င္းၿပည္နယ္ရဲ႕..ၿမိဳ႕ေလးတၿမိဳ႕ေပါ....တကယ္ၾကေတာ႕..ကေလးက စစ္ကိုင္းတိုင္းနဲ႕..ခ်င္းၿပည္နယ္ရဲ႕ ၾကားထဲမွာရွိတယ္...တေန႕မွာ...တမူးၿမိဳ႕ကိုသြားလည္ၾကတယ္....
တမူးမွာအဲဒီအခ်ိန္တုန္းက....နာမည္ၾကီးတဲ႕ စားေသာက္ဆိုင္တဆိုင္ရိွတယ္..ေရေပၚစားေသာက္ဆိုင္တဲ႕...ေသခ်ာမမွတ္မိေတာ႕ေပမယ္႕...ေရကန္အၾကီးၾကီးတစ္ခုရဲ႕..အလယ္မွာ..ဆိုင္ကိုေဆာက္ထားတယ္...ဆိုင္ကိုသြားရင္ ကန္ကိုၿဖတ္ေဆာက္ထားတဲ႕..တံတားေလးကေန သြားရတယ္...
တကယ္ေတာ႕..တမူးက..ကေလးထက္ပိုၿပီးနယ္စပ္က်သြားမယ္ထင္တယ္...ဒါေပမယ္႕...ပိုၿပီးေတာ႕စည္တယ္လို႕ေၿပာရမယ္....ကေလးမွာက...ေလးေလးတို႕တပ္က..ေစ်းနဲ႕..အရမ္းေ၀းတာရယ္..ၿမိဳ႕ရဲ႕..သဘာ၀ကိုက...အသားငါးရွားတယ္...ရန္ကုန္မွာ...ပဲၿပဳတ္သည္ေတြမနက္အေစာၾကီး...ပဲၿပဳတ္ေတာင္းေခါင္းေပၚရြက္ၿပီးေရာင္းၾကသလိုဘဲ..ဒီမွာလည္း အသားေတြ...အမဲသားတို႕ ၀က္သားတို႕ကို အေစာၾကီး ေခါင္းမွာ ဗန္းေလးနဲ႕ရြက္ၿပီး လာေရာင္းတာရွိတယ္...
ေပ်ာ္စရာေကာင္းတာ တစ္ခုက..တစ္ခါတေလ...ပုစြန္ထုပ္ေတြအရမ္းေပါတယ္...အဲဒီအခ်ိန္ဆို..လာေရာင္းတဲ႕အသည္ဆီကေန ၀ယ္...မီးေသြးမီးဖိုၿပီး...ဒီတိုင္းကင္စားၾကတယ္...
တမူးၾကေတာ႕ အဲဒီလိုမဟုတ္ဘူး...လိုတာအကုန္ရတဲ႕ၿမိဳ႕ေလး...ညဘက္ဆို မီးေရာင္ေတြ...သီခ်င္းသံေတြနဲ႕..စည္ကားတဲ႕ၿမိဳ႕ေလး....
တကယ္ေတာ႕...ေလေလးက..တမူးကိုေရွ႕တန္းသြားရတာ..အရင္တုန္းကသိခဲ႕တာက..ရုပ္ရွင္ေတြထဲမွာ ပါသလိုမ်ိဳး..ေရွ႕တန္းဆိုရင္..ပစ္ေနခတ္ေနတဲ႕..ေနရာလို႕ထင္ေနတာ...အဲဒီလိုမ်ိဳးလည္းအၿမဲမဟုတ္ေတာ႕...ေတာ္ေသးတာေပါ႕ေနာ္...တမူးက...ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ႕ၿမိဳ႕ေလးဆိုေတာ႕..ေရွ႕တန္းစခန္းၿဖစ္တဲ႕...တမူးမွာပိုေပ်ာ္ေနၾကတယ္...အစတုန္းက...ေရွ႕တန္းထြက္တဲ႕ၿမိဳ႕ကို လိုက္လည္မယ္လို႕.အန္တီေလးကေၿ႔ပာေတာ႕ေၾကာက္ေနၾကတာ...ေနာက္ေတာ႕အရမ္းေပ်ာ္သြားၾကတယ္....
တစ္ေန႕မွာ အိမ္ကို ဦးေလးၾကီးႏွစ္ေယာက္လာလည္တယ္...တစ္ေယာက္က...ဦးညို၀င္းတဲ႕...ေၿမတိုင္းဦးစီးက အရာရိွတဲ႕..ေနာက္တေယာက္က..တၿခားတပ္တတပ္က..ဗိုလ္မွဴးတေယာက္...ေလးေလးတို႕ သံုးေယာက္က..အဲဒီနယ္စပ္ၿမိဳ႕မွာ..အားလံုးအိမ္နဲ႕ခြဲၿပီးေနေနရတဲ႕..အခ်ိန္မွာ...အရမ္းစည္းစည္းလံုးလံုးေနၾကတယ္....
ဦးညို၀င္းက...တမူးကိုေရာက္တာေတာ္ေတာ္ၾကာေနၿပီတဲ႕...ေနာက္မွ ေလးေလးကို ေမးၾကည္႕ရတယ္..ဒီလိုနယ္စပ္ၿမိဳ႕ေတြမွာ..ေၿမတိုင္းဦးစီးဌာနဟာအလြန္အေရးၾကီးတယ္...ၿမန္မာေတြကသာ..ဒီအတိုင္းေနတာ....အိႏၵိယဘက္က..ၿခံစည္းရိုးကို..ပံုမွန္ဒီဘက္ကို တိုးတယ္...တေန႕ နည္းနည္းနဲ႕ မသိမသာေပါ႕...ေၿမတိုင္းဌာနက လူေတြက..အၿမဲ..တိုင္းတာၿပီး...ေနရတယ္..နယ္စပ္မွာရိွတဲ႕ၿပသနာေတြမွာ ဒါလည္းတခုပါသတဲ႕....
ဒါက ငါ႕အတြက္ေတာ႕..တန္ဖိုးရိွတဲ႕..ဗဟုသုတ...တစ္ခုပါဘဲ.....
လြန္ခဲ႕တဲ႕...ႏွစ္ႏွစ္ကေတာ႕..ဦးညို၀င္း..ငွက္ဖ်ားေရာဂါနဲ႕...ဆံုးသြားခဲ႕တယ္...
ကေလးေရာက္စက...ေလးေလး ငွက္ဖ်ားေရာဂါကာကြယ္ေဆးေတြၾကိဳတိုက္ခဲ႕တယ္...ၾကိဳတင္ကာကြယ္ရမယ္တဲ႕..ေဒသခံမဟုတ္တဲ႕...၀န္ထမ္းေတြအတြက္ၾကိဲဳၿပီးကာကြယ္ဖို႕...တကယ္ကိုလိုအပ္ပါတယ္....
ငွက္ဖ်ားရိွတဲ႕ အရပ္မွာက်ီးကန္း မရိွဘူးတဲ႕........အဲဒီတုန္းကရတဲ႕...ဗဟုသုတေလးပါ...အခုေတာ႕တာ၀န္ေတြနဲ႕...နယ္ေတြကို သြားရတဲ႕အခါတိုင္း....က်ီးကန္းေတြကိုၿမင္ရင္...ဘာရယ္မဟုတ္ေပမယ္႕...စိတ္သက္သာမိတယ္.....
ကေလး
ဆယ္တန္းစာေမးပြဲၿပီးေတာ႕…study guide ေတြလုပ္ၿဖစ္တယ္….သူတို႕ေတြလည္း စာေမးပြဲၿပီးသြားလို႕နားေနတုန္း ေမေမ ကေၿပာတယ္…
ေဒသႏၱရ..ဗဟုသုတလည္းရေအာင္..ပတ္၀န္းက်င္အေၿပာင္းအလဲလည္းၿဖစ္ေအာင္… ေလးေလးရွိတဲ႕…ကေလးၿမိဳ႕ကိုသြားလည္ခ်ည္တဲ႕……
အခုသာ..တစ္ေယာက္တည္း…ခရီးေတြသြားတာမ်ားလို႕…ရိုးသြားတာ…2000 တုန္းကေတာ႕..တခါမွ..တေယာက္တည္း ခရီးမသြားဖူးေတာ႕…ေၾကာက္တာေပါ႕ေနာ္….
တကယ္တမ္းက်ေတာ႕ ဘာမွလည္းေၾကာက္စရာ မလိုပါဘူး……. ေမေမက..ေလယာဥ္ကြင္းကိုလိုက္ပိို႕တယ္…ေလယာဥ္က…transit ေလ…
မႏၱေလးမွာနားတယ္…..နားေနတာအၾကာၾကီးဘဲ……အန္တီေလးက…transit မွန္းမသိလို႕ေတာ္ေတာ္ေစာေစာ တည္းက…ကေလးေလယာဥ္ကြင္းမွာ.. ေစာင္႕ေနတာ…..အၾကာၾကီးေစာင္႕လိုက္ရတယ္…
ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ရီလို္က္ရတာ…..မနက္အေစာၾကီး အိပ္ခ်င္မူးတူးလာလိုက္တာ.. ကေလးေရာက္မွသိတယ္….စီးလာတဲ႕…ကတၱီပါ.ဖိနပ္က….ဘယ္တဖက္..ညာတဖက္…တဖက္က..အေဟာင္းၾကီး…..
ေရာက္ေရာက္ခ်င္းဘဲ...အန္တီေလးကေၿပာတယ္...ဒီေန႕ ညီမေလးေမြးေန႕မို႕...တပ္ထဲမွာ...ကေလးေတြ အားလံုးကို ၾကက္သားဆန္ၿပဳတ္..တိုက္မွာတဲ႕....
ဆန္ၿပဳတ္ကို...အိုးအၾကီးၾကီးနဲ႕ၿပဳတ္ထားတယ္.....ဆန္ၿပဳတ္ရၿပီလို႕...ေအာ္လိုက္ေတာ႕...ကေလးေတြအမ်ားၾကီးဘဲ..ပန္းကန္ေလးေတြကိုင္ၿပီးေရာက္လာတယ္.....
တခ်ိဳ႕ကေလးေတြက...လူလည္ေလးေတြေနာ္....
ဆန္ၿပဳတ္ထည္႕ေပးၿပီးတာနဲ႕....လွစ္ကနဲ...အိမ္ကိုၿပန္ေၿပးၿပီး ေနာက္တခါ..ပန္းကန္ေလးေတြ ကိုင္ၿပီးၿပန္ေရာက္လာၾကတယ္...
ဟိုဘက္နားက...ပန္ကန္ေဆးတဲ႕..ေနရာမွာ..အန္တီၾကီးတေယာက္က..ပဲပင္ေပါက္..ေတြကိုေရေဆးေနတယ္...ေနာက္တေယာက္ကေတာ႕...သံပုရာသီးစိတ္ေတြကိုလွီးေနတယ္....ၿပီးေတာ႕...အရိပ္ရတဲ႕..အပင္အၾကီးၾကီးတပင္ေအာက္မွာ...ၿပီးရင္လူၾကီးေတြစားဖို႕....ဆိုၿပီး..ေလးေထာင္႕စားပြဲေလးတလံုးကိုက်က်နန ခင္းထားတယ္...အဲဒီစားပြဲေပၚမွာ.. ဆန္ၿပဴတ္ပန္းကန္ေတြခ်ထားတယ္.....အလယ္မွာလည္းလိုက္ပြဲပန္းကန္တလံုးပါတယ္....
ကြ်န္မလည္း စိတ္ထဲကေနၿပီးေတြးလိုက္တယ္....အန္တီေလးတို႕ က...ဆန္ၿပဳတ္ေတြရယ္....
ပဲပင္ေပါက္နဲ႕ သံပုရာသီးေတြ..ငရုတ္သီးစိမ္းေတြနဲ႕ ဆိုေတာ႕ ဆန္ၿပဳတ္ရယ္..ၿပီးေတာ႕..အသုတ္္တခုခုလည္းသုတ္စား ၾကမယ္လို႕…ထင္လိုက္တာ….
ကေလးေတြအလွည္႕ ၿပီးသြားေတာ႕…လူၾကီးေတြအလွည္႕ေရာက္လာတယ္….
ရာသီဥတုကလည္း…ေအးစိမ္႕စိမ္႕ ေလးနဲ႕….နဂို…ရာသီဥတုက လည္း ရန္ကုန္ထက္ေအးတယ္…ၿပီးေတာ႕…သစ္ပင္ေအာက္မွာ.မို႕ထင္တယ္….
အယ္……ခုနက …အသုတ္သုတ္မယ္လို႕ ထင္ထားတဲ႕…..ပဲပင္ေပါက္ေတြက.. အသုတ္သုတ္ဖို႕လည္း…မဟုတ္ပါလား…….
ၾကက္သားဆန္ၿပဳတ္ထဲကို….ပဲပင္ေပါက္စိမ္းေတြထည္႕..ၿပီးေတာ႕ ေခါက္ဆြဲဖတ္ကိုေၾကာ္ထားတဲ႕..ပံုစံမ်ိဳးေတြလည္းထည္႕တယ္…..ေနာက္ဆံုး ငရုတ္သီးအက်က္မွဳန္႕ကို ၿဖဴးၿပီး..သံပုရာသီးႏိုင္ႏိုင္ ညွစ္ၿပီးေသာက္ေနၾကတယ္….
အန္တီေလးက သူ႕ေဘးနားက အန္တီၾကီးကိုလွမ္းေၿပာလိုက္တယ္…သူ႕ကိုလည္း ပဲပင္ေပါက္မ်ားမ်ားတဲ႕….
အန္တီတေယာက္ကေၿပာတယ္…သမီး ေရာ ပဲပင္ေပါက္ထည္႕မလားတဲ႕…….
ဟင္႕အင္း….သမီး အဲဒီလို မစားတတ္ဘူး…ဒီအတိုင္းဘဲစားမယ္ဆိုေတာ႕.. အန္တီေလးကလွည္႕ေၿပာတယ္….
သမီး ဒီေရာက္တုန္း…ဒီေဒသက စားသလို စားၾကည္႕ပါလား…….ေခါက္ဆြဲဖတ္ေၿခာက္ကို.. ေၾကာ္ထားသလို မ်ိဳးေလးေတြက..ရန္ကုန္မွ..အုန္းႏို႕ေခါက္ဆြဲထဲကိုထည္႕တဲ႕.. မုန္႕ၾကြပ္ေၾကာ္လိုမ်ိဳးထည္႕တာတဲ႕…..
အဲဒါ ကိို…တာဟန္းဆန္ၿပဳတ္လို႕ေခၚသတဲ႕……….
ေနာက္ဆံုးၾကေတာ႕လည္း....ပဲပင္ေပါက္ေတြနဲ႕တမ်ိဳးၾကီးဘဲ ဆိုတဲ႕ တာဟန္းဆန္ၿပဳတ္ကို ေသာက္ခ်င္လို႕....တာဟန္းၿမိဳ႕ထိေတာင္ေရာက္သြားခဲ႕ရတယ္....အတန္းထဲက ကေလးကသူငယ္ခ်င္းတေယာက္ေၿပာေတာ႕ တာဟန္းေစ်း က အခုေတာ႕ မီးေလာင္လို႕...အသစ္ၿပန္ေဆာက္ေနရတယ္တဲ႕.....2000 ခုႏွစ္တုန္းက တာဟန္းေစ်းကေတာ႕ ေစ်းရဲ႕ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မွာ...ဆန္ၿပဳတ္ဆိုင္ေတြရိွတယ္...ဆန္ၿပဴတ္ကို ၾကက္သား...၀က္သားတို႕နဲ႕..စားလို႕ရတယ္....
ကေလးၿမိဳ႕ အေၾကာင္းၿပန္ေတြးရရင္...အိမ္ေရွ႕ က ခံုတန္းေလးေတြကိုလည္း သတိရတယ္..ၿပီးေတာ႕ ေခြးေလးေတြ...ဘိုၿဖဴ..မယ္ေက်ာ႕...ဟယ္လင္...ဂ်က္ကီ.....အခုေတာ. သူတို႕ေလးေကာင္လံုး မရိွေတာ႕ဘူး..
ဘိုၿဖူနဲ႕ မယ္ေက်ာ႕ က ကေလးမွာထဲက..ဆံုးသြားတာ...ဟယ္လင္နဲ႕ ဂ်က္ကီက..ေလးေလး မိုးမိတ္ကို ေၿပာင္းရေတာ႕...ပါသြားေသးတယ္...မိုးမိတ္မွာ...ဟယ္လင္ဆံုးသြားတယ္...ဂ်က္ကီေလးကေတာ႕...လြန္ခဲ႕တဲ႕..သံုးႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ကမွ...တပ္မေတာ္ေဆးတကၠသိုလ္ထဲမွာဆံုးသြားတာ....
အိမ္မွာေတာ႕ ဂ်က္ကီေလးကို တမူးၿမိဳ႕ ကေန အလည္လြန္လာတဲ႕ ေခြးေလးလို႕ေခၚၾကတယ္......
တကယ္ေတာ႕ အစတုန္းက အိမ္မွာ ဟယ္လင္တေကာင္ဘဲရိွတယ္....ကေလးကိုေရာက္ခါစမွာ...တမူးဘက္က အသိတစ္ေယာက္က လက္ေဆာင္ေပးတာတဲ႕....ေခြးေလးက တေကာင္လံုးၿဖဴဆြတ္ေနတာဘဲ..ေၿခေထာက္ေတြ...လက္ေတြမွာ...အေမႊးမရိွဘူး..တကိုယ္လံုးမွာ အေမႊးေတြက ရွညိၿပီး..သိပ္ေတာ႕ မႏူးညံ႕ႈဘူး...အဲဒါမို႕လို႕..သိပ္လည္းမရွဳတ္ဘူး....နားရြက္ေလးေတြက..၀ံပုေလြနားရြက္ေလးေတြလိုဘဲ...ေထာင္ေနၾကတယ္.....တေန႕ၾကေတာ႕ ဟယ္လင္မေလးေပ်ာက္သြားတယ္...တပ္ထဲမွာလည္း လိုက္ရွာၾကတာ...မေတြ႕ဘူး....အဲဒါနဲ႕..ေပ်ာက္သြားတယ္ဆိုတဲ႕ အေၾကာင္းကိုေတာ႕..သတင္းလႊင္႕ထားတာေပါ႕..အိမ္က ...ညီမေလးေတြက..ငိုေနၾကတယ္..သူတို႕ေခြးေလး..သတ္စားခံရတယ္ဆိုၿပီးေတာ႕...အရမ္းေအးတဲ႕...ေတာင္ေပၚေဒသေတြမွာ...doggy သားက ေဆးၿဖစ္သတဲဲ႕ေလ...အရမ္းပူတဲ႕...အပူစာမို႕လို႕...ရင္က်ပ္သမားေတြအတြက္လည္းေကာင္းသတဲ႕....တေန႕ၾကေတာ႕....တပ္ထဲက..ဆရာၾကီးတေယက္အိမ္ကိုေရာက္လာတယ္..." အဘ..အိမ္ကေခြးေလးၿပန္ေတြ႕ၿပီတဲ႕ "...ေခြးေလးက ရုတ္တရက္ၾကည္႕လိုက္ရင္ ဟယ္လင္မွဟယ္လင္ဘဲ....ဒါေပမယ္႕ အထီးေလးၿဖစ္ေနတယ္....ဘယ္လိုၿဖစ္တာလဲဆိုေတာ႕...အဲဒီလူက...ေခြးေပ်ာက္တဲ႕ သီတင္းကိုလည္းၾကားထားတယ္ေပါ႕...ေသခ်ာမဟုတ္ေပမယ္႕...ၿမင္လည္းၿမင္ဘူးထားတယ္...တေန႕မွာ....ခ၇ီးသြားရင္း..တမူးက ဆိုင္တဆိုင္မွာထမင္း၀င္စားတယ္....အဲဒီမွာတင္သူေခြးေလးတေကာင္ကို သြားေတြ႕တယ္....ပံုစံတူေခြးေလး....ဒါက်ဳပ္တို႕ဆီကေခြးလို႕ေၿပာေတာ႕...ဆိုင္၇ွင္ကေတာ႕ၿငင္းရွာသား...မဟုတ္ပါဘူး..သူေမြးထားတာၾကာပါၿပီေပါ႕ေလ..အဲဒါကို...အဲဒီလူက...အတင္းမဟုတ္ပါဘူး...ေသခ်ာပါတယ္...ခင္ဗ်ားတို႕ ခိုးလာတာမဟုတ္လားဘာလား...လုပ္ေတာ႕တာေပါ႕ေလ.....ဆိုင္ရွင္ကလည္း စိ္တ္ညစ္ညစ္နဲ႕...ဆရာလိုခ်င္ယူသြားဗ်ာလို႕ေၿပာသတဲ႕...အိမ္ေရာက္ေတာ႕မွ....ဟယ္လင္မဟုတ္ဘူးဆိုတာသိတယ္....အိမ္ကလူေတြက..ၿပန္သြားေပးဖို႕ေၿပာတယ္....ဟိုညီမႏွစ္ေယက္ကေတာ႕..လိုခ်င္ေနတာေပါ႔....ဒါေပမယ္. ကိုယ္႕ေခြးေလးကို...အဲဒီလိုသူမ်ားယူသြားလည္း...ခံစားရမွာဘဲေလ.......
ၿဖစ္ခ်င္ေတာ႕...ေနာက္ေန႕မွာ...တပ္ရင္းတရင္းလံုး ခမ္းပါတ္ၿမိဳ႕ကို...ေရွ႕တန္းထြက္သြားရတယ္...ဂ်က္ကီေလးကိုၿပန္သြားေပးမယ္႕သူမရွိေတာ႕ဘူး....အလည္လြန္ေနတဲ႕...ဟယ္လင္ေလးလည္း တေန႕မွာၿပန္ေရာက္လာခဲ႕တယ္......
ဒီလိုနဲ႕...အိမ္မွာ...ေခြးစံုတြဲေလးရွိလာခဲ႕တယ္.....
သိပ္ကိုတံုးတဲ႕..ငါက အရင္တုန္းက မသိခဲ႕ဘူး...ကေလးက..စစ္ကိုင္းတိုင္းထဲမွာ..ပါတယ္ဆိုတာကိုေလ..စိတ္ထဲမွာထင္ေနခဲ႕တာက...ကေလးဆိုတာ ခ်င္းၿပည္နယ္ရဲ႕..ၿမိဳ႕ေလးတၿမိဳ႕ေပါ....တကယ္ၾကေတာ႕..ကေလးက စစ္ကိုင္းတိုင္းနဲ႕..ခ်င္းၿပည္နယ္ရဲ႕ ၾကားထဲမွာရွိတယ္...တေန႕မွာ...တမူးၿမိဳ႕ကိုသြားလည္ၾကတယ္....
တမူးမွာအဲဒီအခ်ိန္တုန္းက....နာမည္ၾကီးတဲ႕ စားေသာက္ဆိုင္တဆိုင္ရိွတယ္..ေရေပၚစားေသာက္ဆိုင္တဲ႕...ေသခ်ာမမွတ္မိေတာ႕ေပမယ္႕...ေရကန္အၾကီးၾကီးတစ္ခုရဲ႕..အလယ္မွာ..ဆိုင္ကိုေဆာက္ထားတယ္...ဆိုင္ကိုသြားရင္ ကန္ကိုၿဖတ္ေဆာက္ထားတဲ႕..တံတားေလးကေန သြားရတယ္...
တကယ္ေတာ႕..တမူးက..ကေလးထက္ပိုၿပီးနယ္စပ္က်သြားမယ္ထင္တယ္...ဒါေပမယ္႕...ပိုၿပီးေတာ႕စည္တယ္လို႕ေၿပာရမယ္....ကေလးမွာက...ေလးေလးတို႕တပ္က..ေစ်းနဲ႕..အရမ္းေ၀းတာရယ္..ၿမိဳ႕ရဲ႕..သဘာ၀ကိုက...အသားငါးရွားတယ္...ရန္ကုန္မွာ...ပဲၿပဳတ္သည္ေတြမနက္အေစာၾကီး...ပဲၿပဳတ္ေတာင္းေခါင္းေပၚရြက္ၿပီးေရာင္းၾကသလိုဘဲ..ဒီမွာလည္း အသားေတြ...အမဲသားတို႕ ၀က္သားတို႕ကို အေစာၾကီး ေခါင္းမွာ ဗန္းေလးနဲ႕ရြက္ၿပီး လာေရာင္းတာရွိတယ္...
ေပ်ာ္စရာေကာင္းတာ တစ္ခုက..တစ္ခါတေလ...ပုစြန္ထုပ္ေတြအရမ္းေပါတယ္...အဲဒီအခ်ိန္ဆို..လာေရာင္းတဲ႕အသည္ဆီကေန ၀ယ္...မီးေသြးမီးဖိုၿပီး...ဒီတိုင္းကင္စားၾကတယ္...
တမူးၾကေတာ႕ အဲဒီလိုမဟုတ္ဘူး...လိုတာအကုန္ရတဲ႕ၿမိဳ႕ေလး...ညဘက္ဆို မီးေရာင္ေတြ...သီခ်င္းသံေတြနဲ႕..စည္ကားတဲ႕ၿမိဳ႕ေလး....
တကယ္ေတာ႕...ေလေလးက..တမူးကိုေရွ႕တန္းသြားရတာ..အရင္တုန္းကသိခဲ႕တာက..ရုပ္ရွင္ေတြထဲမွာ ပါသလိုမ်ိဳး..ေရွ႕တန္းဆိုရင္..ပစ္ေနခတ္ေနတဲ႕..ေနရာလို႕ထင္ေနတာ...အဲဒီလိုမ်ိဳးလည္းအၿမဲမဟုတ္ေတာ႕...ေတာ္ေသးတာေပါ႕ေနာ္...တမူးက...ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ႕ၿမိဳ႕ေလးဆိုေတာ႕..ေရွ႕တန္းစခန္းၿဖစ္တဲ႕...တမူးမွာပိုေပ်ာ္ေနၾကတယ္...အစတုန္းက...ေရွ႕တန္းထြက္တဲ႕ၿမိဳ႕ကို လိုက္လည္မယ္လို႕.အန္တီေလးကေၿ႔ပာေတာ႕ေၾကာက္ေနၾကတာ...ေနာက္ေတာ႕အရမ္းေပ်ာ္သြားၾကတယ္....
တစ္ေန႕မွာ အိမ္ကို ဦးေလးၾကီးႏွစ္ေယာက္လာလည္တယ္...တစ္ေယာက္က...ဦးညို၀င္းတဲ႕...ေၿမတိုင္းဦးစီးက အရာရိွတဲ႕..ေနာက္တေယာက္က..တၿခားတပ္တတပ္က..ဗိုလ္မွဴးတေယာက္...ေလးေလးတို႕ သံုးေယာက္က..အဲဒီနယ္စပ္ၿမိဳ႕မွာ..အားလံုးအိမ္နဲ႕ခြဲၿပီးေနေနရတဲ႕..အခ်ိန္မွာ...အရမ္းစည္းစည္းလံုးလံုးေနၾကတယ္....
ဦးညို၀င္းက...တမူးကိုေရာက္တာေတာ္ေတာ္ၾကာေနၿပီတဲ႕...ေနာက္မွ ေလးေလးကို ေမးၾကည္႕ရတယ္..ဒီလိုနယ္စပ္ၿမိဳ႕ေတြမွာ..ေၿမတိုင္းဦးစီးဌာနဟာအလြန္အေရးၾကီးတယ္...ၿမန္မာေတြကသာ..ဒီအတိုင္းေနတာ....အိႏၵိယဘက္က..ၿခံစည္းရိုးကို..ပံုမွန္ဒီဘက္ကို တိုးတယ္...တေန႕ နည္းနည္းနဲ႕ မသိမသာေပါ႕...ေၿမတိုင္းဌာနက လူေတြက..အၿမဲ..တိုင္းတာၿပီး...ေနရတယ္..နယ္စပ္မွာရိွတဲ႕ၿပသနာေတြမွာ ဒါလည္းတခုပါသတဲ႕....
ဒါက ငါ႕အတြက္ေတာ႕..တန္ဖိုးရိွတဲ႕..ဗဟုသုတ...တစ္ခုပါဘဲ.....
လြန္ခဲ႕တဲ႕...ႏွစ္ႏွစ္ကေတာ႕..ဦးညို၀င္း..ငွက္ဖ်ားေရာဂါနဲ႕...ဆံုးသြားခဲ႕တယ္...
ကေလးေရာက္စက...ေလးေလး ငွက္ဖ်ားေရာဂါကာကြယ္ေဆးေတြၾကိဳတိုက္ခဲ႕တယ္...ၾကိဳတင္ကာကြယ္ရမယ္တဲ႕..ေဒသခံမဟုတ္တဲ႕...၀န္ထမ္းေတြအတြက္ၾကိဲဳၿပီးကာကြယ္ဖို႕...တကယ္ကိုလိုအပ္ပါတယ္....
ငွက္ဖ်ားရိွတဲ႕ အရပ္မွာက်ီးကန္း မရိွဘူးတဲ႕........အဲဒီတုန္းကရတဲ႕...ဗဟုသုတေလးပါ...အခုေတာ႕တာ၀န္ေတြနဲ႕...နယ္ေတြကို သြားရတဲ႕အခါတိုင္း....က်ီးကန္းေတြကိုၿမင္ရင္...ဘာရယ္မဟုတ္ေပမယ္႕...စိတ္သက္သာမိတယ္.....
Tuesday, May 8, 2012
အမွတ္ရေနမယ့္ ရွင္းကန္းဆန္ ဒဲ
ဂ်ပန္ကို ဂ်ပန္စာ မတတ္ဘဲ ေက်ာင္းတက္ဖို႕ ကြ်န္မေရာက္လာခဲ့ပါတယ္
ေက်ာင္းကိုေရာက္ေတာ့ ကြ်န္မ ဆရာက ျမ-စံ ( ဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတြက နာမည္ေနာက္မွာ စံ ထည့္ျပီးေခၚပါတယ္) ဂ်ပန္စာ ေျခာက္လအရင္ သင္ပါလို႕ ေျပာပါတယ္... ဂ်ပန္စာ သင္တန္းတတ္ျပီး နွစ္ပတ္ေလာက္ေနေတာ့ တစ္လံုးစ ႏွစ္လံုးစ ေျပာတတ္လာ တယ္ေပါ့ရွင္.... ဆရာမက သင္ထားပါတယ္..
တကၠစီျဖင့္ သြားသည္ ဆိုရင္ သြားသည္ ဆိုတဲ့ ၾကိယာက အိခိမတ္စ္ ( ikimasu ) တကၠစီ က တက္ခုရိွ (takushi) ျဖင့္ ကေတာ့ ဒဲ ( de ) တဲ့ ေလ.... အဲဒီေတာ့ တကၠစီ ျဖင့္သြားမည္ ဆို takushi de ikimasu ေပါ့... စကားလည္လည္၀ယ္၀ယ္ မေျပာတတ္ေသးတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဂ်ပန္ေတြရဲ႕ အားလပ္ရက္ တစ္ပတ္ ရတယ္ေလ သူတို႕ အေခၚ golden week ေပါ့ သူတို႕ရဲ႕ ကေလးမ်ားေန႕တို႕ အေမေန႕တို႕ ပိတ္ရက္ေတြ ရက္ဆက္သြားတာ....
ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေလးကလည္းရလာက်ိဳတိုနား ေလးဘူတာ အကြာမွာ သူငယ္ခ်င္းကလည္း ရိွေနဆိုေတာ့ တိုင္ပင္ၾကတယ္... သူရိွတဲ့ မီနာမီ ခုစဆြတ္ ကိုလာ အဲဒီမွာ ဆံုျပီး က်ိဳတို သြားၾကမယ္လို႕ေပါ့.... သူငယ္ခ်င္းက အင္တာနက္မွာ စစ္ေပးတယ္...
လက္မွတ္က ကြ်န္မေနတဲ့ ေနရာကေန သူေနတဲ့ ေနရာထိကို ရွင္းကန္ဆန္ (က်ည္ဆန္ရထား) နဲ႕ အရင္စီး ျပီးရင္ မိုင္ဘာရာ ဆိုတဲ့ေနရာမွာ ရိုးရိုး ရထားေျပာင္းစီးတဲ့ေလ.....ဒါေပမယ့္ ဟိုက်ရင္ ေမးၾကည့္ဦးေနာ္တဲ့........
လက္မွတ္သြား၀ယ္ၾကတယ္...
ပိတ္ရက္မုိ႕လို႕ လူေတြက တန္းစီေနလိုက္ၾကတာ
တန္းအၾကာၾကီးစီျပီး မေျပာတတ္ ေျပာတတ္နဲ႕ ေျပာလိုက္တယ္......
မီနာမီ ခုစဆြတ္ ရွင္းကန္ဆန္ ဒဲ.... လက္မွတ္ေရာင္းတဲ့ ဂ်ပန္မေလးက တြက္ေပးတဲ့ ယမ္း ၃၉၀၀ တဲ့
လက္မွတ္က လမ္းမွာ တဆင့္ ျပန္ေျပာင္းရမွာ မို႕ ႏွစ္ေစာင္....
ေနာက္ရထားေပၚေရာက္မွ ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ အားလားလာ လက္မွတ္က ရွင္းကန္ဆန္စီးတဲ့အတြက္ ၁၆၅၀ ပိုေပးေနရတာပါလား....မိုင္းဘာရာ ထိ ရွင္းကန္ဆန္မစီးဘဲ ရိုးရိုး ရထားစီးရင္ရတယ္... ဟုိဘက္က်ေတာ့လည္း ရိုးရိုးရထားေျပာင္းစီးရတာဘဲကို... ဒါေပမယ့္ ဟိုဘက္မွာေျပာင္းစီးေတာ့ အဲဒီ ေျပာင္းစီးတဲ့ တစ္ပိုင္းစာဘဲ ပိုက္ဆံေပးရတာ မဟုတ္ဘဲ အစ အဆံုးစာ ပိုက္ဆံျပန္ေပးရတယ္ေလ.... အဲဒီေတာ့ ရွင္းကန္းဆန္ နဲ႕ သြားခ်င္လြန္းလို႕ အျမန္ေရာက္ခ်င္လို႕ စီးသလိုျဖစ္သြားတာေပါ့ေနာ္....
အဲဒီတုန္းက သိသိခ်င္း ပိုက္ဆံႏွေျမာလို႔ စိတ္ညစ္ရေပမယ့္ ေနာက္ေတာ့လည္း ျပန္ေတြးေတာ့ အမွတ္ရစရာ ရယ္စရာေလးေတြကို ျဖစ္လို႕ .......
သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားထဲမွာေတာ့ နာမည္ရသြားတယ္ ရွင္းကန္းဆန္ ဒဲ တဲ့ေလ......
ေက်ာင္းကိုေရာက္ေတာ့ ကြ်န္မ ဆရာက ျမ-စံ ( ဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတြက နာမည္ေနာက္မွာ စံ ထည့္ျပီးေခၚပါတယ္) ဂ်ပန္စာ ေျခာက္လအရင္ သင္ပါလို႕ ေျပာပါတယ္... ဂ်ပန္စာ သင္တန္းတတ္ျပီး နွစ္ပတ္ေလာက္ေနေတာ့ တစ္လံုးစ ႏွစ္လံုးစ ေျပာတတ္လာ တယ္ေပါ့ရွင္.... ဆရာမက သင္ထားပါတယ္..
တကၠစီျဖင့္ သြားသည္ ဆိုရင္ သြားသည္ ဆိုတဲ့ ၾကိယာက အိခိမတ္စ္ ( ikimasu ) တကၠစီ က တက္ခုရိွ (takushi) ျဖင့္ ကေတာ့ ဒဲ ( de ) တဲ့ ေလ.... အဲဒီေတာ့ တကၠစီ ျဖင့္သြားမည္ ဆို takushi de ikimasu ေပါ့... စကားလည္လည္၀ယ္၀ယ္ မေျပာတတ္ေသးတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဂ်ပန္ေတြရဲ႕ အားလပ္ရက္ တစ္ပတ္ ရတယ္ေလ သူတို႕ အေခၚ golden week ေပါ့ သူတို႕ရဲ႕ ကေလးမ်ားေန႕တို႕ အေမေန႕တို႕ ပိတ္ရက္ေတြ ရက္ဆက္သြားတာ....
ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေလးကလည္းရလာက်ိဳတိုနား ေလးဘူတာ အကြာမွာ သူငယ္ခ်င္းကလည္း ရိွေနဆိုေတာ့ တိုင္ပင္ၾကတယ္... သူရိွတဲ့ မီနာမီ ခုစဆြတ္ ကိုလာ အဲဒီမွာ ဆံုျပီး က်ိဳတို သြားၾကမယ္လို႕ေပါ့.... သူငယ္ခ်င္းက အင္တာနက္မွာ စစ္ေပးတယ္...
လက္မွတ္က ကြ်န္မေနတဲ့ ေနရာကေန သူေနတဲ့ ေနရာထိကို ရွင္းကန္ဆန္ (က်ည္ဆန္ရထား) နဲ႕ အရင္စီး ျပီးရင္ မိုင္ဘာရာ ဆိုတဲ့ေနရာမွာ ရိုးရိုး ရထားေျပာင္းစီးတဲ့ေလ.....ဒါေပမယ့္ ဟိုက်ရင္ ေမးၾကည့္ဦးေနာ္တဲ့........
လက္မွတ္သြား၀ယ္ၾကတယ္...
ပိတ္ရက္မုိ႕လို႕ လူေတြက တန္းစီေနလိုက္ၾကတာ
တန္းအၾကာၾကီးစီျပီး မေျပာတတ္ ေျပာတတ္နဲ႕ ေျပာလိုက္တယ္......
မီနာမီ ခုစဆြတ္ ရွင္းကန္ဆန္ ဒဲ.... လက္မွတ္ေရာင္းတဲ့ ဂ်ပန္မေလးက တြက္ေပးတဲ့ ယမ္း ၃၉၀၀ တဲ့
လက္မွတ္က လမ္းမွာ တဆင့္ ျပန္ေျပာင္းရမွာ မို႕ ႏွစ္ေစာင္....
ေနာက္ရထားေပၚေရာက္မွ ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ အားလားလာ လက္မွတ္က ရွင္းကန္ဆန္စီးတဲ့အတြက္ ၁၆၅၀ ပိုေပးေနရတာပါလား....မိုင္းဘာရာ ထိ ရွင္းကန္ဆန္မစီးဘဲ ရိုးရိုး ရထားစီးရင္ရတယ္... ဟုိဘက္က်ေတာ့လည္း ရိုးရိုးရထားေျပာင္းစီးရတာဘဲကို... ဒါေပမယ့္ ဟိုဘက္မွာေျပာင္းစီးေတာ့ အဲဒီ ေျပာင္းစီးတဲ့ တစ္ပိုင္းစာဘဲ ပိုက္ဆံေပးရတာ မဟုတ္ဘဲ အစ အဆံုးစာ ပိုက္ဆံျပန္ေပးရတယ္ေလ.... အဲဒီေတာ့ ရွင္းကန္းဆန္ နဲ႕ သြားခ်င္လြန္းလို႕ အျမန္ေရာက္ခ်င္လို႕ စီးသလိုျဖစ္သြားတာေပါ့ေနာ္....
အဲဒီတုန္းက သိသိခ်င္း ပိုက္ဆံႏွေျမာလို႔ စိတ္ညစ္ရေပမယ့္ ေနာက္ေတာ့လည္း ျပန္ေတြးေတာ့ အမွတ္ရစရာ ရယ္စရာေလးေတြကို ျဖစ္လို႕ .......
သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားထဲမွာေတာ့ နာမည္ရသြားတယ္ ရွင္းကန္းဆန္ ဒဲ တဲ့ေလ......
Monday, May 7, 2012
ပထမ
ပထမေတာ့ ကြ်န္မ post title ကို ဘယ္လိုေပးရမလဲ စဥ္းစားေနမိေသးတယ္...ေနာက္ေတာ့ ရိုးရိုးေလးဘဲ ပထမလို႕ ေပးမယ္လို႕ ေတြးလိုက္တယ္... ဒီေန႕ အခုဘဲ ဒီ blog ေလးကို ဖန္တီးျပီး ဦးဆံုးေရးျဖစ္လိုက္တဲ့ စာေလးမို႕လို႕ပါ...
ကြ်န္မ ဘာေတြမွ်ေ၀သြားမွာလဲ....
အရင္ဆံုးကေတာ့ ကြ်န္မရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြ... ရင္ဖြင့္ခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ...
ျပီးေတာ့ ေလ့လာမွတ္သားထားမိတာေတြ....
ကြ်န္မရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္က ဗဟုသုတရဖြယ္..စိတ္၀င္စားဖြယ္ေတြေပ့ါ...
တစ္ခါတစ္ေလလည္း ရယ္စရာေလးေတြ ပါေကာင္းပါမွာေပ့ါရွင္....
ထံုးစံအတိုင္း စည္းထဲေဘာင္ထဲ သိပ္မေနတတ္ format မက်တဲ့ ကြ်န္မရဲ့ စာမ်က္ႏွာဟာ ကြ်န္မရဲ႕ ဟိုေရာက္ဒီေရာက္ အေတြးေတြနဲ႕ ဟုိမေရာက္ဒီမေရာက္ ခံစားခ်က္ေတြကို ပံုေဖာ္ေပးေနမွာ ေသခ်ာပါရဲ႕ရွင္...
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ကြ်န္မရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြကို စိတ္၀င္စားၾကတဲ့ ကြ်န္မရဲ့ တစ္ေန႕တာ ကြန္းခိုရာေလးကို ခဏလာလည္ၾကတဲ့ သူေတြကိုေတာ့ အရမ္းပဲေက်းဇူးတင္ေနမွာပါ........
ကြ်န္မ ဘာေတြမွ်ေ၀သြားမွာလဲ....
အရင္ဆံုးကေတာ့ ကြ်န္မရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြ... ရင္ဖြင့္ခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ...
ျပီးေတာ့ ေလ့လာမွတ္သားထားမိတာေတြ....
ကြ်န္မရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္က ဗဟုသုတရဖြယ္..စိတ္၀င္စားဖြယ္ေတြေပ့ါ...
တစ္ခါတစ္ေလလည္း ရယ္စရာေလးေတြ ပါေကာင္းပါမွာေပ့ါရွင္....
ထံုးစံအတိုင္း စည္းထဲေဘာင္ထဲ သိပ္မေနတတ္ format မက်တဲ့ ကြ်န္မရဲ့ စာမ်က္ႏွာဟာ ကြ်န္မရဲ႕ ဟိုေရာက္ဒီေရာက္ အေတြးေတြနဲ႕ ဟုိမေရာက္ဒီမေရာက္ ခံစားခ်က္ေတြကို ပံုေဖာ္ေပးေနမွာ ေသခ်ာပါရဲ႕ရွင္...
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ကြ်န္မရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြကို စိတ္၀င္စားၾကတဲ့ ကြ်န္မရဲ့ တစ္ေန႕တာ ကြန္းခိုရာေလးကို ခဏလာလည္ၾကတဲ့ သူေတြကိုေတာ့ အရမ္းပဲေက်းဇူးတင္ေနမွာပါ........
Subscribe to:
Posts (Atom)