နာမည္ၾကီးတဲ့အိမ္ေဟာင္း

နာမည္ၾကီးတဲ့ အိမ္ေဟာင္း

နာမည္ၾကီးတဲ့ အိမ္ေဟာင္းေလးထဲမွာ ကြ်န္မေနထိုင္တယ္...

ပူျပင္း ေျခာက္ေသြ႕ ျပီး အထီးက်န္ဆန္တဲ့ ခုနစ္လပိုင္း ေႏြရက္တစ္ရက္က နွင္းဆီပန္းေတြကိုေတာင္ မလွပေစႏိုင္ခဲ့ဘူး...

ရက္စက္တဲ့ နဂါးရက္တစ္ရက္ ကို ဟာတာတာ နွလံုးသားနဲ႕ ၾကိဳးစားျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့တယ္....

 မနက္ျဖန္ဟာ ကြ်န္မ အတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္ေႏြးေထြးစြာ ကုန္ဆံုးႏိုင္တဲ့ ေန႕ရက္တစ္ရက္ျဖစ္ပါေစ..

 မနက္ျဖန္ရဲ့ ညမ်ားဟာလည္း ပီတိျပံဳးနဲ႕ အိပ္စက္ရတဲ့ ညမ်ားျဖစ္ပါေစ...

 နာမည္ၾကီးတဲ့ အိမ္ေဟာင္းေလးထဲမွာ ကြ်န္မေနထိုင္တယ္...

ဒါ ခုနွစ္လပိုင္းပူျပင္းတဲ့ ေႏြစေနတစ္ရက္ကေရးထားတာေပါ့... ခုမွသတိရလို႕ ျပန္တင္လိုက္တာ... အဲဒီေန႕ မနက္ ၉ နာရီေလာက္ အိပ္ယာကႏိုးေတာ့ လဘ္က ဖုန္း၀င္လာတယ္.. လဘ္က က်ဳတာဆီက.. ခုဘယ္မွာလဲ အေဆာင္မွာဆိုေတာ့ အခုဆရာလည္းလဘ္မွာရိွတယ္... ဒီေန႕ လုပ္ျပီး ခ်က္ျခင္း ဆရာ့ကို report ျပန္တင္ရမွာရိွေနတယ္ ခုလာခဲ့ပါတဲ့... ဒါနဲ႕ေက်ာင္းသြား... စိပ္ပုပ္တဲ့စီနီယာ က်ဳတာ ရဲ႕ေက်ာေတာေတာသင္ျပမႈကိုနာယူရင္း စိတ္နွလံုးမသာယာစြာရိွေနခဲ့တာ ဘာမွလည္းမစားရေသးလို႕ဗိုက္ကလည္းဆာ... စေနေန႕ဆိုျပီးအားရပါးရအိပ္မိတာကိုး... ၁၁ ေလာက္ experiment လုပ္တဲ့အခနးမွာ စမ္းလို႕ျပီးေတာ့ ဆရာ့ကိုသူ႕ရံုးခန္းမွာ သြားေခၚရတယ္... လဘ္ေရွ႕ကလမ္းမွာ တစ္ျခားလဘ္တစ္ခုက ေက်ာင္းသားေတြနဲ႕ဆရာေတြျဖစ္မယ္... အုပ္စုလိုက္ၾကီး လမ္းမမွာ သူတို႕လည္း စမ္းသပ္မႈတစ္ခုခုလုပ္ေနတယ္ထင္တယ္.. ကင္မရာေလးေတြကို သစ္သားေခ်ာင္း အရွည္ခြေဒါက္ၾကီးေတြတြဲထားတာေတြကို ကိုင္တဲ့သူကကိုင္... လမ္းမမွာေပၾကိဳးနဲ႕တိုင္းတဲ့သူကတိုင္းလုပ္ေနၾကတယ္... အဲဒီေန႕ေန႕လည္မွာေက်ာင္းမွာစာရင္းေပးထားတဲ့ ပန္းသင္တန္းရိွတယ္.. သင္တန္းက ၁ နာရီစမယ္... ညေနက လဘ္မွာ အိုဘီကိုင္းတဲ့... အိုဘီကိုင္းဆိုတာ.. ဒီလဘ္ကေန ဘြဲ႕ရသြားတဲ့ေက်ာင္းသားေဟာင္းေတြ အခုလက္ရိွလဘ္မွာရိွတဲ့သူေတြ ျပန္စုျပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ကစားၾက စားၾကေသာက္ၾက ပြဲမ်ိဳးေပါ့... ယမ္း ၅၀၀၀ ေတာင္ထည့္ရတယ္.. နွေျမာစရာေကာင္းလိုက္တာ... သူတို႕ အစီအစဥ္က ၂ နာရီမွာ ဘိုးလင္းပစ္ျပီး ေက်ာင္းမွာ ျပန္လာစားၾကမယ္... အီခဲဘားနားသင္တန္းရိွလို႕ မလိုက္လိုပါဆိုေတာ့ ဆရာက ဘိုးလင္းမပစ္ရင္ေန... သင္တန္းျပီးရင္ စားေသာက္ခန္းမလာခဲ့ပါတဲ့....  စမ္းသပ္မႈလုပ္ထားတာေတြ ဆရာကလိုတာေတြေျပာျပီးေတာ့ ၁၂ ခြဲေနျပီ... လဘ္ကလူေတြေရာက္လာျပီး ဘိုလင္းပစ္သြားဖို႕လုပ္ေနတုန္း ျမန္ျမန္ျပန္လာ.. ပန္းသင္တန္းက ၁ နာရီ.. ဘာမွစားစရာမရိွ..ေက်ာင္းနားက စတိုးဆိုင္အျမန္ေျပး ထမင္းဘူး၀ယ္.. အေဆာင္ျပန္လာ.. စားမယ္လုပ္တုန္း ေဘးခန္းက သူငယ္ခ်င္းက တံခါးေခါက္ ပန္းသင္တန္းသြားမယ္တဲ့.. သြားနွင့္ေနာ္ လို႕ေျပာပီး ထမင္းေလး သံုးေလးလုပ္ ပါးစပ္ထဲထည့္ ေျပးသြားရတယ္... သင္တန္းေရာက္ေတာ့ လူစံုေနျပီ.. ေရွ႕ဆံုးတစ္ခံုဘဲလြတ္ေနတယ္.. ေနကပူစိတ္ကညစ္... နွင္းဆီေတြေတာင္မလွသလိုဘဲ.. ဆရာမက ဂ်ပန္လို အီခဲဘန အေရးပါမႈေတြကိုရွင္းျပေနတယ္... ေခါင္းထဲ ၀င္တစ္ခ်က္ မ၀င္တစ္ခ်က္..ေတာ္ေတာ္မ်ားက နားမလည္... ျပီးေတာ့ အတန္းထဲက လူမ်ားက ေမးခြန္းေတြေမး ဆရာမက ေျဖ... နားလည္တစ္ခ်က္ မလည္တစ္ခ်က္... ညေန အိုဘီကိုင္းေရာက္ေတာ့ ဆရာက စကားေျပာေနျပီ.. ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ စကားေျပာေနတဲ့ ဆရာ ရဲ႕ေနာက္တည့္တည့္မွာသာ တံခါးေပါက္က ရိွေနတယ္... အဲဒါလည္းညံ႕တာ.. ေနာက္ဘက္က၀င္လို႕ရတဲ့ တံခါးကို မျမင္ဘူးေလ... ဆရာ့ေနာက္ တံခါးေပါက္မွာ ျပဴတစ္ျပဴတစ္ သြားေခ်ာင္းၾကည့္ေတာ့ စိတ္ပုပ္တဲ့ က်ဴတာက လွမ္းျပီးမ်က္လံုးျပဴးျပတယ္.. နင္ဘာလို႕ေနာက္က်လဲေပါ့.. သူ႔အျမင္ကပ္တာနဲ႕ ခပ္တည္တည္ တံခါးဖြင့္၀င္လိုက္ေတာ့ လူေတြက ၀ိုင္းၾကည့္... ဆရာေတြကပါလွည့္ၾကည့္... ေနာက္ကိုသြက္သြက္ေလွ်ာက္သြားေတာ့ ကမ္းပိုက္လုပ္ေနၾကျပီ... လက္ထဲမွာဘာခြက္မွ မရိွ... ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က အလိုက္တသိ... ျမ..စံ ေရေႏြးၾကမ္းလားလို႕ အလိုက္တသိေမး ခြက္ကေလးကမ္းေပး ေရေႏြးၾကမ္းဘူးၾကီးထဲက ထည့္ေပးတယ္... ေက်းဇူးတင္ပါေပ့ေမာင္မင္းၾကီးသားေလး အစားအေသာက္ေတြလည္းေရာက္လာေရာ.. လူေတြက စားပြဲေတြနား၀ိုင္းသြား... လဘ္မွာက ေကာင္ေလးေတြက မ်ားေနတာ... ေကာင္မေလးက ကိုယ္ပါမွ ငါးေယာက္... ေက်ာင္းသားေဟာင္းေတြနဲ႕ပါေပါင္းရင္ မိန္းကေလးက ေယာက္က်ားေလးရဲ႕ ဆယ္ပံုတစ္ပံု... က်န္တဲ့ ဂ်ပန္မေလးႏွစ္ေယာက္ကလည္းဆာေကးေတြေသာက္... တရုတ္နွစ္ေယာက္ကလည္း ကြိက်ိကြက်ိေတြေျပာ.. အဆာလြန္ေနလို႕ထင္ ဘာမွလည္းသိပ္မစားခ်င္... အရမ္းလည္းတိုးမေနခ်င္တာပါတယ္... ေရေႏြးၾကမ္းေတြဘဲလိွမ့္ေသာက္ေနတာ.. အေအးဘူးေတြ တစ္လၾကမ္းသူမ်ားေတြေသာက္ေနတာလည္း ေတြ႔ေတာ့ေတြ႕သား သြားမယူုျဖစ္ဘူး... ခံုုတစ္ခံုမွာထိုင္ျပီး သူမ်ားေတြရယ္ေနတာကိုသာ ၾကည့္ေနမိတယ္... ည ၇ နာရီထိုးေတာ့ အသားေလးလစ္ျပန္ျပီး အထီးက်န္လြန္းလို႕ ... တစ္နာရီေလာက္ ေျမေအာက္ရထားစီးျပီး သြားရတဲ့ ေနရာက အစ္မ တစ္ေယာက္ဆီဖုန္းဆက္.. သူ႕ဆီသြားရတယ္... သူ႕ဆီေရာက္မွ သူေနတဲ့နားက တရုတ္ဆိုင္တစ္ဆိုင္သြား နွစ္ေယာက္သား ထမင္းစားၾက... အဲဒီေတာ့မွ စားလို႕၀င္တယ္.. စိတ္ညစ္လို႕ ျမန္မာ လိုစကားေတြ အက်ယ္ၾကီးေျပာျပီး ေပါက္ကရေတြေျပာ ရယ္လိုက္တာေပါ့.... ရထားတစ္နာရီျပန္စီး ျပန္လာေတာ့ ည ၁၀ နာရီေက်ာ္ျပီ... အိမ္ေရာက္ေတာ့ ကဗ်ာေလးထိုင္ေရး အားလံုးကိုေမ့ပစ္ အိပ္ပစ္လိုက္တာေပါ့... ေျခာက္ေသြ႕ခဲ့တဲ့ ေန႕တစ္ေန႕ေပါ့.....

Enchanted

Enchanted to meet you!!!!
ဒါက owl city ရဲ႔ Enchanted....

ဒါကေတာ့ Talyor Swift ရဲ႕ Enchanted ေပါ့... ဒီသီခ်င္းေလးပါတဲ့ ရုပ္ရွင္ကေတာ့ The Vow ပါ... ကေနဒီယမ္ မင္းသမီးေခ်ာ Rachel McAdams နဲ႕ Dear John ထဲက မင္းသား Channing Tatum တို႔ပါ၀င္သရုပ္ေဆာင္ထားတယ္... Rachel McAdams ကိုေတာ့ The Notebook မွာစသတိထားမိတာေပါ့..

အေဖၾကီး (၃)

အေဖၾကီးဟာ ရြာမွာလယ္လုပ္ရင္းနဲ႕ Burmese Independence Army (BIA) ထဲ၀င္ခဲ့တယ္… လယ္သမားအေဖၾကီးရဲ႕ လယ္သမားဘ၀ သေကၤတကေတာ့ ဘယ္ဘက္လက္ လက္ညိႈးက တစ္ဆစ္ေကာက္ေနခဲ့တယ္… စပါးရိတ္ရင္း တံစဥ္းနဲ႕ လက္ကိုျဖတ္ခဲ့မိတာတဲ့… ျပတ္ျပတ္ခ်င္း လက္ညိႈးကိုဖိျပီး ျပန္ဆက္ အ၀တ္နဲ႕စည္းထားလိုက္တာ.. ျပန္ဆက္သြားခဲ့သတဲ့.. အေဖၾကီးက ဒီလိုေျပာျပခဲ့တာဘဲ… …ဘဘ ငယ္ငယ္တုန္းက ( ေမေမ့ အစ္ကို၊ အေဖၾကီးရဲ႕ သားအၾကီးဆံုးေပါ့).. ဒီသစ္ပင္ေရေလာင္းစမ္းဆိုျပီး အေဖၾကီးက ေကာက္ေနတဲ့လက္ညိႈးနဲ႕ အပင္ကိုထိုးျပ၊ ဘဘကလည္း အပင္ကိုျပေနမွန္းသိရဲ႕နဲ႕ မလုပ္ခ်င္လို႕ေနမွာ ရြဲ႕ျပီး ေကာက္ေနတဲ့လက္ညိႈးထိုးမိလ်က္သားျဖစ္ေနတဲ့ အပင္ေဘးနားေျမၾကီးကိုရြဲ႕ေလာင္းသတဲ့… အေဖၾကီးက သူ႕ရြဲ႕ရပါ့မလားဆိုျပီး တုတ္နဲ႕လိုက္လို႕ ေျပးလိုက္ရတာတဲ့… ဘီအိုင္ေအ ထဲမွာ ကြ်န္မအဘိုး ဆာဂ်င္ေမာင္ၾကည္ ဟာ အေတာ္မ်ား နာမည္ၾကီးခဲ့ေလသလား… အိႏၵိယ မွာသြားျပီး ေလထီးခုန္တာသင္ခဲ့ရတယ္လို႕ ခဏခဏေျပာျပဖူးတယ္… အိႏၵိယ အေတြ႕အၾကံဳေတြေရာေပ့ါ… ဒါေၾကာင့္ အေဖၾကီးဟာ အိႏၵိယစကားလည္း ေကာင္းေကာင္းေျပာတတ္တယ္.. အဂၤလိပ္စကားလည္းထမင္းစားေရေသာက္ေတာ့ရတယ္.. တကၠသိုလ္ မတက္ခဲ့ရတဲ့ ကြ်န္မအဘိုး.. ေတာ္လိုက္တာေနာ္… အိႏိၵယကုိသြားေတာ့ လမ္းေတြအရွည္ၾကီး အရွည္ၾကီးေလွ်ာက္ျပီး သြားခဲ့ရတယ္… အေဖၾကီးေျပာတာ ေသခ်ာမမွတ္မိေတာ့ဘူး… ကုန္းတတန္ကားတတန္ သြားခဲ့ရတာမ်ိဳးလား ဒါမွမဟုတ္ တကယ္ကို အၾကာၾကီးလမ္းေတြေလွ်ာက္ခဲ့ရတာလား…. ဂ်ပန္ကိုတိုက္တဲ့အခ်ိန္.. အေဖၾကီးတို႕ဟာ ေလထီးေတြနဲ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံထဲျပန္၀င္လာခဲ့ၾကတယ္.. တိုက္ပြဲေတြအမ်ားၾကီးဆင္ႏႊဲခဲ့ၾကတယ္တဲ့.. ေနာက္ေတာ့ အေဖၾကီး အိမ္ျပန္လယ္စိုက္တယ္.. ဒီၾကားထဲက ဇာတ္လမ္းေတြကိုေသခ်ာမသိေပမယ့္ အေဖနဲ႕သားမ်ားကားထဲက ဦးညႊန္႕၀င္းၾကီး အိမ္ျပန္လာတဲ့ အခ်ိန္မ်ိဳးျဖစ္မယ္ထင္တယ္.. ေနာက္တာ့ ဗမာ့တပ္မေတာ္ဖြဲ႕စည္းတဲ့အခ်ိန္.. အေဖၾကီးတပ္ထဲျပန္၀င္တယ္.. အေမၾကီးနဲ႕လည္းအိမ္ေထာင္က်ေရာေပါ့.. နာမည္ၾကီး အင္းစိန္တိုက္ပြဲ.. ဗိုလ္တိုက္ခြ်န္းနဲ႕မ်ား အတူတိုက္ခဲ့ေလသလား… ရန္ကုန္အစိုးရဟာ အင္းစိန္မွာၾကံ႕ၾကံ႕ခံတိုက္ပြဲ၀င္ အၾကီးအက်ယ္ေပါ့.. အဲဒီမွာဒဏ္ရာရခဲ့တယ္.. ဒူးေခါင္းထဲကို က်ည္ဆံ၀င္ခဲ့တယ္… အဲဒီက်ည္ဆံဟာ ဒူးေခါင္းထဲမွာ ျဖစ္ေနလို႕ခြဲဖို႕မလြယ္ခဲ့ဘူး.. ဒူးဆစ္ရိုးထဲေရာက္ေနခဲ့မယ္ထင္တယ္… ေဘာလံုး၀ါသနာပါတဲ့ အဘိုးဟာ အဲဒီအခ်ိန္ကစျပီး ဘယ္ေတာ့မွ ေဘာလံုးကန္လို႕မရေတာ့ပါ… အဲဒီက်ည္ဆံဟာ အသက္ (၇၀)ေက်ာ္ အခ်ိန္မွာလည္း အေတာ္ကိုဒုကၡေပးခဲ့တာ.. အေဖၾကီး ဒူးကိုက္တာ.. ေျခေထာက္နာလို႕ ေဆးေတြထိုးေနရတာ မဆံုးခင္အခ်ိန္ထိပါဘဲ… ဒါေပမယ့္ အေဖၾကီးဟာ အသက္ေတာင္္စြန္႕တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့တာ ဒီက်ည္တစ္ေတာင့္ေလာက္မ်ား လံုး၀မမႈခဲ့ပါဘူးေလ…

လြတ္လပ္ေရးအတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္စဥ္တည္းက ပါ၀င္ခဲ့သူျဖစ္တာေၾကာင့္ ေမာ္ကြန္း၀င္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္.. အဲဒီတုန္းကလည္း အခ်က္အလက္မ်ားအျပည့္အစံုတင္ျပရတယ္တဲ့.. ဒါေပမယ့္ အေဖၾကီးဟာ အခ်က္အလက္မ်ား အျပည့္အစံုတင္ျပျခင္းမရိွတာေၾကာင့္ လြတ္လပ္ေရးေမာ္ကြန္း၀င္ ဒုတိယအဆင့္သာ ျဖစ္ခဲ့တယ္… ေနာက္ေတာ့ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီ မွာေျပာင္းေရြ႕တာ၀န္ထမ္ေးဆာင္ရတယ္.. လူထုဆက္ဆံေရးအရာရိွ အျဖစ္နဲ႕ေပါ့… ဒီအခ်ိန္မွာ ဗုိလ္ၾကီးေမာင္ၾကည္ ျဖစ္ေနခဲ့ျပီ… အဲဒီေနာက္ မဘိန္းပါတီယူနစ္ဥကၠဌ.. အဲဒီကေနမွ တပ္ကိုျပန္ေရာက္ စစ္သားစုေဆာင္းေရးအရာရိွတဲ့… ထား၀ယ္မွာေပါ့.. ျပီးေတာ့ ေလာပိတတပ္ကိုေျပာင္းေရြ႕… အဲဒီကေန ပင္စင္ယူခဲ့တယ္… တသက္လံုးမွန္မွန္ကန္ကန္ေနလာခဲ့တဲ့ အေဖၾကီးဟာ တစ္ခါတုန္းကေပါ့.. အိမ္နီးခ်င္းေတြကေျပာတယ္.. အဘၾကည္ရယ္.. အခုဟိုလူၾကီးဟာေလ.. အဘၾကည္ တပည့္ဆို… အဘၾကည္သြားေတြ႔ပါလား.. အဘၾကည္ သူငယ္ခ်င္းဘယ္သူဘယ္၀ါေတာင္ သြားေတြ႕တာ.. တိုက္ခန္းရသြားပါေရာလား… အေဖၾကီးဟာ ျပံဳးလို႕သာေနပါတယ္.. ထိုသူ ျပန္သြားေတာ့မွ ကြ်န္မက ဟာ…ေဖၾကီးသြားေတြ႕မွာလားဆိုေတာ့ သူမ်ားေအာက္က်ေနရမယ့္ အလုပ္ မေျဖာင့္မွန္တဲ့ အလုပ္ ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္ပါတဲ့ေလ….

တစ္ခါတုန္းက ဘာလို႕ရယ္မသိ ေက်ာင္းမွာဆရာမ တစ္ေယာက္ကေျပာတာၾကားမိတယ္… ကြ်န္မ ငါးတန္းေလာက္ျဖစ္မယ္… ဆရာမက တစ္ျခားဆရာမ တစ္ေယာက္ကိုေျပာေနတာ.. သူ႕အိမ္မွာ မီတာခေတြအရမ္းက်ေနတယ္.. အဲေလာက္လည္း မသံုးဘူးတဲ့… ေနာက္ သိပ္မၾကာဘူး.. သူငယ္ခ်င္းအိမ္ အလည္သြားမိျပန္ေရာ.. သူငယ္ခ်င္းအေမက တစ္ျခားအိမ္က အန္တီၾကီးတစ္ေယာက္ကို ေျပာေနတာၾကားမိျပန္ေရာ… မီတာခေလ.. အရမ္းက်ေနတာ.. မီတာလာဖတ္တဲ့သူေတြကို ပိုက္ဆံေပးထား လိုက္တယ္သိလား.. မုန္႕ဖိုးပဲဖိုးေလးေပါ့ေအ.. အန္တီ့အိမ္ မီးလည္း အဲေလာက္ မသံုးဘဲနဲ႕ ..အရမ္းက်ေနတယ္ကြယ္လို႕.. ေနာက္လက်ေတာ့ သက္သာသြားတယ္ေအတဲ့.. ဒီအေၾကာင္းေမေမ့ကို အိမ္မွာျပန္ေျပာျပတာေပါ့.. လူတတ္ၾကီးလုပ္ျပီးေတာ့ေလ… ေမေမေရ.. ဘယ္သူ႕အေမကေတာ့ ဒီလိုေျပာတာ… ေမေမလည္းအဲလိုလုပ္ပါလို႕… အေဖၾကီးၾကားေတာ့လား… ဆူလိုက္တာေလ… သူမ်ားအက်င့္စာရိတၱကို ဖ်က္မယ့္ ဒီပိုက္ဆံကိုေပးမယ့္အစား… မ်ားရင္မ်ားေနပါေစ.. အစိုးရသာဆီမွာသာ အခြန္ေဆာင္မတဲ့…. စိတ္မေကာင္းတာကေတာ့ ဒီလိုမွန္ကန္ခဲ့တဲ့ ကြ်န္မရဲ႕ အဘိုးဟာ.. တစ္သက္လံုးစုေဆာင္းလာတဲ့ ပိုက္ဆံေလးနဲ႕ လြိဳင္ေကာ္မွာ အိမ္နဲ႕ျခံၾကီး ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ျပီးခါမွ အဲဒါေတြကိုေရာင္းခ်.. သူငယ္ခ်င္း စစ္မႈထမ္းေဟာင္းတစ္ခ်ိဳ႕ရဲ႕ အၾကံေပးခ်က္အရ… အက်ိဳးေဆာင္ လုပ္ငန္းမ်ားမွာ ပိုက္ဆံအပ္နွံရွာတယ္.. ေဟ့ေမာင္ၾကည္ မင္းကြာစီးပြားေရးလည္းမလုပ္တတ္.. လြိဳင္ေကာ္လည္း မျပန္ႏိုင္ အပူေတြၾကီးသကြာ..ငါေတာ့ေဟ့… ဘယ္အက်ိဳးေဆာင္မွာေပါ့ အပ္ထားလိုက္တာ.. အတိုးကအမ်ားသားကလား.. စသည္စသည္ျဖင့္…တိုက္တြန္းခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ယံုၾကည္စြာအပ္နွံလိုက္ၾကတာ.. အေဖၾကီးတို႕အရြယ္ ဘယ္နွစ္ေယာက္မ်ားပါမလဲ.. အညာခံလိုက္ၾကရတာ…  ကံေကာင္းတယ္ လို႕ေျပာရမလား.. ကံဆိုးတယ္လို႕ေျပာရမလား… အလိမ္မခံရခင္ ေလးမွာ အေဖၾကီးဆံုးသြားခဲ့တာ.. သူမသိသြားခဲ့ဘူး.. သူသာသိရင္ နွေျမာရွာမွာ… သတင္းေတြၾကားေနတဲ့အခ်ိန္ အေဖၾကီးက ေဆးရံုေပၚမွာ… အိမ္ကလူေတြလည္း အပူလံုးေတြၾကြလို႕… ၀န္ထမ္းေတြခ်ည္းဘဲမို႕ အေဖကိုေဆးရံုေစာင့္ဖို႕ေတာင္ ေမေမတို႕ေမာင္နွမေတြ ခြင့္လွည့္ယူေနၾကရတာ.. ပိုက္ဆံေတြလည္း ေျပးမထုတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး… ပါသြားတာ ေသခ်ာတယ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္မွာ.. အေဖၾကီးနာေရးနဲ႕မို႕.. ပိုက္ဆံေတြ အတြက္၀မ္းနည္းဖို႕အသာထား… ျမင့္မိုရ္ေတာင္ၾကီး ေတာင္ဆံုးရံႈးထားရတာ.. ဘယ္အရာကမွ ပိုျပီး ၀မ္းနည္းေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး… ေမေမကေတာ့ေျပာတယ္.. ေမေမတို႕လည္း မိဘရဲ႔အေမြကို ခံစားထိုက္တဲ့ကုသိုလ္နည္းခဲ့လို႕ေပါ့တဲ့…

ဒီေန႕ ဒီပို႕စ္ကိုေရးရင္း အေဖၾကီးကို သတိရလိုက္တာေလ… 

The Climb

ဒီေန႕နားေထာင္ျဖစ္တာေတာ့ Miley Cyrus ရဲ႕ The Climb သီခ်င္းပါ... သီခ်င္းစာသားေလးပါ ေျပာျပေပးထားတယ္ေနာ္... ဒီထဲက ေကာင္ေလးကိုသိတယ္ဟုတ္... Talyor Swiftရဲ႕ You Belong with Me ထဲမွာ သရုပ္ေဆာင္တဲ့တစ္ေယာက္ပါ...

I can almost see it
That dream I am dreaming
But there's a voice inside my head saying
"You'll never reach it"

Every step I'm taking
Every move I make feels
Lost with no direction
My faith is shaking

But I gotta keep trying
Gotta keep my head held high

There's always gonna be another mountain
I'm always gonna wanna make it move
Always gonna be a uphill battle
Sometimes I'm gonna have to lose

Ain't about how fast I get there
Ain't about what's waiting on the other side
It's the climb

The struggles I'm facing
The chances I'm taking
Sometimes might knock me down
But no, I'm not breaking

I may not know it
But these are the moments that
I'm gonna remember most, yeah

Just gotta keep going

And I, I got to be strong
Just keep pushing on

'Cause there's always gonna be another mountain
I'm always gonna wanna make it move
Always gonna be a uphill battle
Sometimes I'm gonna have to lose

Ain't about how fast I get there
Ain't about what's waiting on the other side
It's the climb, yeah!

There's always gonna be another mountain
I'm always gonna wanna make it move
Always gonna be an uphill battle
Somebody's gonna have to lose

Ain't about how fast I get there
Ain't about what's waiting on the other side
It's the climb, yeah!

Keep on moving, keep climbing

Keep the faith, baby

It's all about, it's all about the climb

Keep the faith, keep your faith, whoa

ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာ္

နာဂိုယာမွာ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္မရိွပါ.. တစ္ခ်ိဳ႕ေတြ အိမ္မွာစိုက္ထားတာရိွတယ္လို႕ေတာ့ ၾကားသား.. ဘယ္ေနရာမွန္းအတိမက်မသိပါ.. ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ေက်ာ္တမ္းတေနတာနဲ႕ ေမေမက ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္အေျခာက္ေတြရယ္ ငပိဘူးရယ္ ထည့္ေပးလိုက္တာ.. မေန႕က မွ်စ္နဲ႕ ပုစြန္သြား၀ယ္လိုက္တာေပါ့.. ငရုတ္သီးက အပြသီးေတြဘဲေတြ႕တာမို႕ မ၀ယ္ခဲ့ေတာ့ဘူး..အစပ္လိုေနတာနဲ႕ အိမ္ကေၾကာ္ေပးထားတဲ့ ေတာ္ေတာ္စပ္တဲ့ ငပိေၾကာ္ကိုပါ နည္းနည္းေရာထည့္လိုက္တယ္..မနက္ကတည္းက လဘ္မွာစာထိုင္လုပ္ စာမရလို႕ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႕ျပန္လာ.. ေခါင္းကိုက္ခ်င္သလိုလိုရိွေနတာ.. ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာ္နဲ႕စားလိုက္ရလို႕ထင္... စိတ္ေတြေတာင္ခ်မ္းသာသြားတယ္..ဟဟ.. ေဘးအခန္းေတြကေတာ့ ငပိနံ႕ရလို႕မ်ား ဘာနံ႕ၾကီးပါလိမ့္လို႕ေျပာေနမလားေတာ့ မသိ... း) အရသာမဆိုးေပမယ့္ အိမ္က ေမေမနဲ႕ အန္တီေလးတို႕လက္ရာကိုေတာ့ လံုး၀လံုး၀ မမီွ..

Lady Antebellum, Just a kiss

ခုတစ္ေလာ ခဏခဏ နားေထာင္ျဖစ္တဲ့ သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္.. Lady Antebellum ကိုစသိတာ Need you now ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလးနဲ႕... အသံေရာ ရုပ္ေရာ ၾကိဳက္တယ္... Need you now ျပီးေတာ့ထပ္ၾကိဳက္တာက အခု Just a kiss ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလးပါ.. feeling songs ေလးေတြ ၾကိဳက္သူမ်ားအတြက္ မွ်ေ၀ေပးလိုက္တယ္ေနာ္...

Life as We Know It

၂၀၁၁ မွာျဖန္႕ခ်ီခဲ့ျပီး ဒါရိုက္တာ Gerg Berlanti ရိုက္ကူးကာ Katherine Heigl နဲ႔ Josh Duhamel တို႕ပါ၀င္သရုပ္ေဆာင္ထားပါတယ္... Romantic Comedy-drama ပါ.. တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ၾကည့္လို႕ မရၾကတဲ့ Holly နဲ႕ Messer တို႕ဟာ သူတို႕ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းနွစ္ေယာက္က ေမြးထားတဲ့ ကေလးငယ္ Sophie ေလးေပၚမွာေတာ့ အရမ္းခ်စ္ၾကပါတယ္.. မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ Sophie ေလးရဲ႕ မိဘမ်ား car crash တစ္ခုမွာ ဆံုးပါးသြားတဲ့အခါ ကေလးကို တူတူအုပ္ထိန္းဖို႕ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္... ကေလးငယ္ကို အုပ္ထိန္းရင္းနဲ႕ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ ခ်စ္ခင္လာၾကတဲ့ ၾကည့္လို႕ေကာင္းတဲ့ရုပ္ရွင္ေလးတစ္ခုျဖစ္ပါေၾကာင္း.....

အေဖၾကီး (၂)

ကြ်န္မ ေမေမက တစ္ခါေျပာဖူးပါတယ္… generation ဆိုတာ တစ္ဆက္ျပီးတစ္ဆက္ ၾကိဳးစားျပီး ျမွင့္တင္လာရတယ္ လို႕ေျပာပါတယ္… ဒါဘာကိုေျပာတာလဲ ေမေမဆိုေတာ့ ဥပမာ.. အေဖၾကီး သမီးရဲ႕ အဘိုးတို႕က လယ္သမားမ်ိဳးရိုးေပါ့… နယ္မွာေနထိုင္လယ္လုပ္တဲ့မိသားစုကေန အဖိုးဟာ တပ္မေတာ္ထဲ ၀င္ခဲ့တယ္… အျခားဆင့္ကေန စတင္ျပီးအရာရိွျဖစ္ေအာင္ၾကိဳးစားခဲ့တယ္… သူကိုယ္တိုင္က ဘြဲ႕မရ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား မဟုတ္ခဲ့ေပမယ့္ ပညာေရးကို တန္ဖိုးထားတယ္ ေမေမတို႕ ေမာင္နွမ ေလးေယာက္လံုးကို ဘြဲ႕ရေအာင္ ေက်ာင္းထားေပး ႏိုင္ခဲ့တယ္… ေမေမကလည္းၾကိဳးစားျပီး ငါ့သမီးေလးကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးမွာေပါ့တဲ့….

အခုေတာ့ အေဖၾကီးလည္းမရိွေတာ့ ေမေမတို႕ေမာင္ႏွမေတြလည္း ႏိုင္ငံ့တာ၀န္ကို နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေဆာင္ရြက္လာၾက.. ပင္စင္ယူသူေတြလည္းယူကုန္ျပီ… တစ္ခါတေလေတာ့ စဥ္းစားမိတယ္… ကြ်န္မကေရာ မ်ိဳးဆက္တစ္ခုမွ လူတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ဘယ္ေလာက္တာ၀န္ေက်ႏိုင္မလဲ.. ကြ်န္မရဲ႕မ်ိဳးဆက္ကိုေရာ ဘယ္ေလာက္ျမွင့္တင္ေပးႏိုင္မလဲ.. ထိုအေတြးေတြ ၀င္လာခ်ိန္မွာေတာ့ သက္ျပင္းေမာျဖစ္သာ အဆံုးသတ္သြားတတ္ပါသည္။

အေဖၾကီးရဲ႕လစာ က ေမေမတို႕ေတြ ေက်ာင္းထားႏိုင္တဲ့ အျပင္ ျခိဳးျခံေခ်ြတာျပီး သံုးတတ္တဲ့ အဘြား (အေမၾကီး) ဟာ ေရႊတိုေရႊစေလးေတြေတာင္ စုႏိုင္တယ္လို႕ေျပာပါတယ္.. ေက်ာင္းစရိတ္အျပင္ က်ဴရွင္ခေတြဘာေတြလည္း ကုန္စရာမရိွ အက်ီ လံုျခည္ဆိုတာလည္း အဆန္းေတြ ၀တ္စရာ မလို.. မုန္႔႔ပဲသေရစာဆိုတာလည္း ေမေမတို႕ေမာင္နွမေတြက အေမၾကီးလက္ျဖစ္ မုန္႕မ်ားကိုသာ မက္မက္ေမာေမာ စားခဲ့သည္ျဖစ္ရာ အေဖၾကီးတို႕ အေမၾကီးတို႕ဟာ သားသမီးေလးေယာက္ကိုတင္ မက ညီ၊ ညီမမ်ားရဲ႕ သားသမီးမ်ားထဲမွ ပညာလိုလားသူမ်ားကိုပင္ အိမ္မွာေခၚထား ေမေမတို႕နဲ႔ အတူေက်ာင္းတက္ေစတယ္လို႕ သိရတယ္..

ေမေမတို႕ငယ္ငယ္တုန္းက အေဖၾကီးဟာ အရမ္းလည္းစည္းကမ္းတင္းက်ပ္ျပီး ေဒါသလည္း တစ္အားၾကီးဆိုပါဘဲ… အေမၾကီးေရာဘာထူးလဲ ကြ်န္မအရမ္းခ်စ္ျပီး သေဘာလည္း အရမ္းေကာင္းတယ္လို႕ ထင္တဲ့ ျဖဴျဖဴပံု႕ပံု႕ကြ်န္မအဘြားက ငယ္ငယ္က ၾကိမ္လံုးေတြကို အတိုတစ္မ်ိဳး အရွည္တစ္မ်ိဳး ကိုင္တတ္သူပါတဲ့.. ေမေမတို႕ငယ္ငယ္က ညဘက္ေတြဆို အဘြားရဲ႕မ်က္စိေအာက္မွာ စာက်က္ၾကရတယ္.. စားပြဲခံုၾကီးခ် ေမာင္နွမေလးေယာက္စာက်က္ေနရင္ အေမၾကီးက ကုလားထိုင္ျမင့္ျမင့္ေပၚမွာ ထိုင္ျပီးၾကည့္ေနတယ္… တစ္ေယာက္ေယာက္ အိပ္ငိုက္ျပီဆိုလို႕ကေတာ့ ေ၀းတဲ့ေနရာက လူကို ၾကိမ္လံုးရွည္ရွည္နဲ႕ လွမ္းတို႕ နီးတဲ့ေနရာက လူကို ၾကိမ္လံုးတိုတုိနဲ႕ လွမ္းတို႕သတဲ့… ေမ့ေမ့ေမာင္အငယ္ဆံုး ကြ်န္မ ဦးေလးျဖစ္သူကေတာ့ ေျပာတယ္.. သူငယ္ငယ္က ေက်ာင္းေျပးတာ အေဖၾကီးသိသြားလို႕ ဓားဆြဲျပီး လိုက္တာ ကြ်န္မ ဦးေလးမွာ တစ္ျမိဳ႕လံုးပတ္ေျပးရတာ လြိဳင္ေကာ္ျမိဳ႕မွာ ၀က္၀က္ကြဲလို႕ေျပာပါတယ္.. အေဖၾကီးဟာ.. ေမေမတို႕ ကြ်န္မ အေဒၚတို႕ အပ်ိဳရြယ္က်ျပန္ေတာ့လည္း အိမ္လာလည္တဲ့ ကာလသားမ်ားကို ဘုနဲ႕ေဘာက္လုပ္လႊတ္တတ္သူပါတဲ့…

သားသမီးမ်ားျဖစ္တဲ့ ေမေမတို႕ ေတြတင္ဘယ္ကမလဲ ေျမးျဖစ္တဲ့ ကြ်န္မ လည္းအဆူခံဖူးတာေပါ့.. မွတ္မိေနပါေသးတယ္… ကြ်န္မငယ္ငယ္ ေက်ာင္းေနခါနီး အရြယ္ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္… အေဖၾကီးနဲ႕ ညေနဘက္လမ္းေလွ်ာက္လိုက္သြားခဲ့တယ္… ေတာ္ေတာ္ေ၀းတဲ့ေနရာအထိ ေလွ်ာက္ၾကတာပါ… အျပန္က်ေတာ့  ကြ်န္မေမာလည္းေမာျပီး ဗိုက္ဆာေနပါျပီ… အဲဒီမွာ အေၾကာ္ဆိုင္ေလး တစ္ဆိုင္ေတြ႔ပါေလေရာ.. လိြဳင္ေကာ္ျမိဳ႕ရဲ႕ ညခ်မ္းက ေအးကေအး ေျမးအဘိုး နွစ္ေယာက္လံုး အေၾကာ္ပူပူေလးေတြစားခ်င္ၾကတာေပါ့.. အေၾကာ္ဆိုင္က လမ္ေးဘးမွာ မီးဖိုေလးခ် ဗန္းၾကီးထဲ အေၾကာ္ေတြထည့္ျပီးေရာင္းေနတာပါ.. အေၾကာ္ပူပူေတြ အိမ္ကို၀ယ္သြားစားၾကမယ္ေပါ့… တစ္အိမ္သားလံုးစားဖို႕ အေၾကာ္ေတြ ၀ယ္ရင္းအေဖၾကီးဟာ အေၾကာ္သည္ အေဒၚၾကီးနဲ႕ စကားေတြ ေကာင္းေနခဲ့ပါတယ္…အေၾကာ္ပူပူကို ဖက္နဲ႕ထုပ္ျပီး နွီးၾကိဳးနဲ႕စည္းေပးပါတယ္… ဖက္က ဘာဖက္မွန္းကြ်န္မ မသိပ ါ… ဒါေပမယ့္ အေၾကာ္ပူပူကိုဖက္နဲ႕ထုပ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဖက္ဆီကေန ထြက္လာတဲ့ အန႕ံေမႊးေမႊးက ကြ်န္မကို ဗိုက္ပိုဆာေစပါတယ္… အေဖၾကီးလည္း စကားေတြေကာင္းေနတာ… ကြ်န္မ လက္လွမ္းကုပ္ျပီး အေၾကာ္ထုပ္လွမ္းယူေတာ့ အသာတၾကည္ဘဲေပးပါတယ္… ျပန္ေတာ့မယ္ေနာ္လို႕ခပ္တိုးတိုးေျပာျပီးေတာ့ ကြ်န္မဟာ အေၾကာ္ထုပ္ၾကီးပိုက္ျပီး အိမ္ျပန္ခဲ့ပါေတာ့တယ္.. အျပန္လမ္းက အနည္းငယ္ေ၀းေနေသးေပမယ့္ ကံေကာင္းစြာဘဲ မွတ္မိေနျပီး အိမ္ကိုေခ်ာေခ်ာေမာေမာေရာက္သြားလို႕ေပါ့… အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အိမ္ကလူေတြက အံံ့ၾသလို႕ နင့္အဘိုးေရာတဲ့… အေၾကာ္သည္နဲ႕စကားေျပာရင္း က်န္ခဲ့တယ္ ဆိုေတာ့ အိမ္ကလူေတြက တျဖစ္ေတာက္ေတာက္ေပါ့ …ေဖေဖတို႕မ်ား အံ႕ၾသပါရဲ႕ ကေလးတစ္ေယာက္တည္း ျပန္လႊတ္လိုက္တယ္ေပါ့… အဘိုးအတြက္ ဦးခ်ထားျပီး မေစာင့္ႏိုင္တဲ့ အဆံုးအိမ္ကလူေတြလည္း အေၾကာ္ေတြစားေနၾကတယ္… အေဖၾကီးကေတာ့ ၇ နာရီလည္းျပန္မေရာက္ ၈ နာရီလည္းျပန္မေရာက္.. အိမ္ကလူေတြကလည္း ၾကာေတာ့ ဟဲ့ နင့္အဖိုးကို ျပန္ေတာ့မယ္ဆိုတာ ေသခ်ာေျပာခဲ့ရဲ႕လားတဲ့… အင္းေျပာခဲ့ပါတယ္ဆိုေတာ့ အိမ္ကလူေတြကလည္း ဘယ္မ်ားသြားေနလဲ ေပါ့… ည ၉ နာရီေလာက္က်ေတာ့ အေဖၾကီးျပန္ေရာက္လာတယ္… ဘယ္ေျပာေကာင္းမလဲ ကြ်န္မကိုလည္းေတြ႕ေရာ ေဒါသေတြျဖစ္လိုက္တာ ဆိုတာ.. အရိုက္မခံရတာ ကံေကာင္း… သူက ကြ်န္မေျပာတာမၾကားဘူး… အေၾကာ္ထုပ္ေတာင္းေတာ့လည္း ႏိႈက္စားခ်င္လို႕ေတာင္းတယ္သာ ထင္တာတဲ့… စကားေျပာျပီးလွည့္ၾကည့္ေတာ့ ကြ်န္မမရိွေတာ့ လိုက္ရွာေနခဲ့တာ… အဲဒီတုန္းက ဖုန္းေတြလည္း လြိဳင္ေကာ္ျမိဳ႕မွာ ဆက္ဖို႕မလြယ္ေသး… မိုဘိုင္းလ္ဖုန္းလည္းမရိွေတာ့ခက္သားလားေနာ္… အဲဒီေန႕ညက ေတာ့ အေဖၾကီးဟာ စိတ္ဆိုးျပီး အေစာၾကီး အိပ္သြားခဲ့တယ္… အေၾကာ္ေတြလည္းမစားေတာ့ဘူး…

အေဖၾကီး (၁)

ငယ္ငယ္ေလးတည္းက သူမ်ားေတြက အဘိုးနဲ႕အဘြားဘယ္သူ႕ခ်စ္လဲဆိုရင္ အဘြားခ်စ္တယ္လို႕ အျမဲေျဖခဲ့တာ..အဘြားက အျမဲအလိုလိုက္အေလ်ာ့ေပးျပီး အဘိုးက ေတာ့ စည္းကမ္းတင္းက်ပ္.. သားသမီးေတြၾကားထဲမွာ အဘိုးဟာ တစ္ဘက္စြန္းေရာက္တယ္လို႕ ခဏခဏအေျပာခံရတဲ့ လူဆိုးၾကီးျဖစ္ခဲ့တာေၾကာင့္မ်ားလား….

ဒါေပမယ့္ အဘိုးမရိွေတာ့တဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြ်န္မဟာ ခဏခဏ အိပ္မက္ မက္ေနခဲ့ျပီး အဘိုးဆံုးမခဲ့တာေတြဟာ ကြ်န္မတစ္ဘ၀လံုးလိုက္နာက်င့္သံုးေနတာေတြျဖစ္ေတာ့တယ္.. အဘိုးကို ခဏခဏသတိရမိေနတတ္ျပီး ၀မ္းနည္းေနတတ္ခဲ့တယ္…

ကြ်န္မဟာ အဘိုးကို အေဖၾကီးလို႕ေခၚျပီး အဘြားကို အေမၾကီးလို႕ေခၚခဲ့တယ္…

အေဖၾကီးအေၾကာင္းေတြးမိတိုင္း ပထမဆံုးသတိရေနမိတတ္တာက မနက္ခင္းေလးနာရီခြဲေလာက္မွာ ၾကားရတဲ့ ေၾကးစည္သံျဖစ္မယ္.. အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ ကေလးဘ၀ အအိပ္ကလည္းမက္တာမို႕ နံနက္ေစာေစာ အိပ္ေကာင္းေနတုန္းမွာၾကားရတဲ့ အဲဒီေၾကးစည္သံဟာ ကြ်န္မအတြက္ေတာ့ ၾကည္ႏူးစရာမျဖစ္ခဲ့တာ အမွန္ပါ… အေဖၾကီးဟာ မနက္ဆို (၃) နာရီၾကီးထျပီး အျမဲဘုရားရိွခိုးပါတယ္… ၄း၃၀ ေလာက္ဆိုရင္ အေဖၾကီး ေၾကးစည္တီးျပီေပါ့… ကြ်န္မတို႕က်န္တဲ့ အိမ္သားေတြကေတာ့ ခဏေတာ့ ႏိုးသြားတတ္ၾကျပီး ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကတာမ်ိဳးပါ.. ကြ်န္မတို႕ရန္ကင္းတိုက္ခန္းေလးရဲ႕ အေနာက္ဘက္ ျပတင္းေပါက္က လွမ္းၾကည့္ရင္ေစ်းကိုျမင္ေနရတယ္.. မနက္  ငါးနာရီေလာက္ ေစာေစာထျဖစ္တဲ့ မနက္ေတြမွာ ေစ်းသည္ေတြ မနက္ခင္း ေစ်းေရာင္းဖို႕ျပင္ေနၾကတဲ့ အသံေတြ ၾကားရျပီ… အေဖၾကီးဟာ ေၾကးပုတီး အၾကီးၾကီးကို ေခ်ာက္ခ်က္ေခ်ာက္ခ်က္ နဲ႕ မနက္ (၆) နာရီ မထိုးခင္ထိစိပ္ေနတတ္တယ္.. ပုတီးစမစိပ္ခင္ထဲက ထမင္းအိုးတည္ထားျပီးျပီ.. ေရေႏြးအိုးတည္ထားျပီးျပီ…

ေျခာက္ နာရီထိုးရင္ေတာ့ အရင္ဆံုးကြ်န္မကို စေခၚေတာ့တယ္… ကြ်န္မ အိပ္တဲ့ အခန္း၀ နားေလးမွာ ကလကာ ေလး အသာလွပ္ျပီး ပေစာက္ေရ.. ပေစာက္ေရ.. ကြ်န္မကို ႏိႈးေနမွန္းသိရက္နဲ႕ မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး ဆက္အိပ္တဲ့အခါ… ပေစာက္..ေပါက္စေရ.. ဘာစားမလဲေဟ့ လို႕ ေမးတတ္တယ္..ကြ်န္မလည္း အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႕ မုန္႕ဟင္းခါး ပဲေၾကာ္ ဘဲဥ တစ္ျခမ္း …ဘဲဥက အိုးဘဲဥ ဟုတ္ဘူး ရိုးရိုးဘဲဥ လို႕ အျမဲေျဖတတ္ပါတယ္… တစ္ခါတစ္ရံ ကြ်န္မရဲ႕ ၀မ္းကြဲညီမေလးႏွစ္ေယာက္ ရန္ကင္းမွာ လာအိပ္ရင္ေတာ့ အဘိုးဟာ မနက္ဆို ပေစာက္ဖဦးထုပ္ ဘလခ်ိဳက္တို႕ေရ ဘာစားမလဲေဟ့လို႕ ေမးတတ္ပါတယ္..

ေစ်းက အိမ္နဲ႕နီးနီးေလးပါ.. အေဖၾကီးကိုမသိတဲ့ေစ်းသည္မရိွပါဘူး… အဘၾကည္လို႕ေခၚၾကတယ္.. အေဖၾကီးဟာ အိမ္သူအိမ္သားေတြအတြက္ မုန္႕ဟင္းခါး ၊ အုန္းႏို႕ေခါက္ဆြဲ၊ ေကာက္ညွင္းေပါင္းစသည္ျဖင့္ ၀ယ္တတ္ေပမယ့္ သူကိုယ္တိုင္ကေတာ့ ပဲဲဲျပဳတ္ထမင္းနယ္ကိုသာ စြဲစြဲျမဲျမဲ စားတတ္သူပါ… အေဖၾကီးေစ်းျပန္ေရာက္တဲ့ အခ်ိန္ဆို မ်ားေသာအားျဖင့္ ကြ်န္မကေတာ့ မ်က္နွာသစ္တုန္း   ရိွတတ္ပါတယ္..

ေစ်းကေန၀ယ္လာတဲ့ ဟင္းေတြကို အေဖၾကီး ျပန္လာရင္ ကြ်န္မ ေမေမ အေဖၾကီးရဲ႕ သမီးအၾကီးဆံုးက ခ်က္ပါတယ္… တစ္ခါတစ္ေလလည္း ေရခဲေသတၱာထဲမွာ အသား၊ငါးေတြရိွေနရင္ နံနက္အေစာၾကီးထဲက အေဖၾကီးကိုယ္တိုင္ခ်က္ျပဳတ္ထားပါတယ္.. ဟင္းစား၀ယ္စရာ ရိွရိွ၊ မရိွရိွ အေဖၾကီးဟာ ေစ်းကိုေတာ့ အျမဲသြားပါတယ္..

အေမၾကီးရိွတုန္းကေတာ့ အေဖၾကီးဟာ အထီးက်န္သိပ္ဆန္ခဲ့မွာ မဟုတ္ဘူးလို႕ ကြ်န္မထင္ပါတယ္..သားသမီးေျမးေတြက မနက္ ၈း၃၀ ေလာက္က် ရံုးသြားသူသြား၊ ေက်ာင္းသြားသူသြား အဲဒီအခ်ိန္ၾကရင္ေတာ့ အေဖၾကီး အျမဲတစ္ေရးျပန္အိပ္ေလ့ရိွတယ္… တယ္လီဖုန္းေတြ မေပၚခင္ကေတာ့ အေဖၾကီးဟာ နွစ္နွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္ခဲ့မယ္ထင္တယ္… အိမ္မွာ ၾကိဳးဖုန္းတပ္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္ကစျပီး အေဖၾကီး ဒုကၡေရာက္ပါေတာ့တယ္.. ဖုန္းျမည္သံၾကားရင္ ကိုင္ရမွ တာ၀န္ေက်တယ္လို႕ထင္တဲ့ ကြ်န္မရဲ႕ အဖိုးဟာ အိပ္ေနရာကထျပီး အိမ္ေရွ႕ခန္းကိုထြက္လာ ဖုန္းကိုင္ပါတယ္… ကံဆိုးတာတစ္ခုက ကြ်န္မတို႕အိမ္ရဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္ဟာ သြင္အဆင့္ျမင့္ ရုပ္ရွင္ရံုရဲ႕ ဖုန္းနဲ႕ တစ္လံုးဘဲကြာတယ္ေလ.. ေန႕စဥ္ အနည္းဆံုး သံုးေခါက္ေလာက္ ဖုန္းမွားၾကတာေပါ့…  ဖုန္းကိုင္လိုက္တယ္ဆိုရင္ဘဲ အစ္မေရ ဒီေန႕ဘာကားတင္လဲဆိုတာ ကို အျမဲၾကားရေလ့ရွိတယ္… စေနတနဂၤေႏြ ပိတ္ရက္ေတြဆိုရင္ေတာ့ ဒီဒဏ္ကို ကြ်န္မခံရတာေပါ့…

ေန႕လည္ ၁၁ နာရီေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ အေဖၾကီး အိပ္ယာျပန္ထျပီးေရခ်ိဳးထမင္းစား လုပ္ပါတယ္.. ျပီးရင္ေတာ့ ၀ရန္တာမွာ ပက္လက္ကုလားထိုင္ေလးခင္း ေရဒီယိုေလးဖြင့္ စာဖတ္ပါေတာ့တယ္… စာဖတ္လို႕မ်က္စိေညာင္းလာတဲ့ အခါ… ပုတီးျပန္စိတ္ပါတယ္… အိမ္မွာ အေစာဆံုးျပန္ေရာက္တာ ညေန ၃ နာရီေက်ာင္းဆင္းတဲ့ ကြ်န္မပါ… ကြ်န္မ ေက်ာင္းကျပန္ေရာက္ရင္ ေဖၾကီး ဘာမုန္႕ရိွလဲလို႕ အျမဲ ေမးတတ္ပါတယ္.. ေမးလိုက္တိုင္းလည္း ကြ်န္မအတြက္ မုန္႕တစ္မ်ိဳး မဟုတ္ တစ္မ်ိဳး အျမဲရိွတတ္ပါတယ္.. တစ္ခါတစ္ေလမွာ ဆီထမင္း… တစ္ခါတစ္ေလ ေတာ့လည္း အိမ္ေရွ႕မွာ ေခါင္းရြက္ဗ်က္ထိုး ေအာ္ေရာင္းတဲ့ မုန္႕လက္ေကာက္ ေရႊရင္ေအးစသည္ျဖင့္ ၀ယ္ထားတတ္ပါတယ္… ဒါေပမယ့္ ဒီလိုအိမ္မွာဘယ္သူမွ မရိွတုန္း ေစ်းသည္ေတြေခၚေခၚ၀ယ္တာကို ေမေမတို႕သားသမီးမ်ားက မၾကိဳက္ပါဘူး… အေဖေနာ္… အဘိုးၾကီးတစ္ေယာက္ထဲဆိုျပီး ရိုက္နွက္ ပစၥည္းမ်ားလုသြားဘယ္လိုလုပ္မလဲ… ေခတ္ၾကီးကေကာင္းတာ မဟုတ္ဘူးဆိုျပီး အေဖၾကီးခဗ်ာ သားသမီးေတြဆူတာ အျမဲခံရပါတယ္…

အေဖၾကီးခ်က္တဲ့ဟင္းေတြထဲက ကြ်န္မ အၾကိဳက္ဆံုးဟင္းနွစ္မ်ိဳးက ေတာ့ ငါးသေလာက္ ခ်ဥ္ရည္ဟင္းနဲ႕ ဘာဂ်ီေက်ာ္ ပါ… ကြ်န္မ ငါးဟင္းမၾကိဳက္ပါဘူး… ငါးသေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ ေပါင္းအိုးၾကီးနဲ႕ ေပါင္းမွ ၾကိဳက္ပါတယ္… ဒါေပမယ့္ ေဖၾကီးခ်က္တဲ့ ငါးသေလာက္ခ်ဥ္ရည္ဟင္းကိုေတာ့ ကြ်န္မ အရမ္းၾကိဳက္ပါတယ္… ဘာဂ်ီေက်ာ္ဆိုတာေတာ့ အာလူး၊ ပဲသီး၊ မွ်စ္၊ ရံုးပတီသီး စတာေတြကို ငရုတ္သီးစိမ္းထက္ျခမ္းခြဲထည့္ျပီး ေရာေက်ာ္ထားတာပါ… အရသာခပ္စပ္စပ္ေလးနဲ႕ စားလို႕ေကာင္းပါတယ္…

မွတ္မွတ္ရရ ကြ်န္မ ငယ္ငယ္က တိုက္ဖြိဳက္ျဖစ္ေတာ့ အဖတ္မစားရပါဘူး.. အရည္ေတြဘဲေတာက္ေလွ်ာက္ေသာက္ေနရတယ္… ေပ်ာက္သေလာက္ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဆရာ၀န္ရဲ႕ ညႊန္ၾကားခ်က္အရ ေမေမက လံုး၀ အစာအမာေတာ့ မေကြ်းေသးပါဘူး… ေကြကာအုပ္ေလးေတာ့ တိုက္ေနပါျပီ.. ကြ်န္မလည္းရက္ရွည္လမ်ားဆိုေတာ့ထမင္းစားခ်င္လွပါျပီ… အဲဒီေန႕ညေန ေမေမ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ၀င္သြားတုန္း ကြ်န္မရဲ႕ အဖိုးဟာ သူစားေနၾက ဖိုင္ဘာဇလံုအျပာေလးနဲ႕ ထမင္းစားေနခဲ့တယ္.. ငါးသေလာက္ ခ်ဥ္ရည္ဟင္းခ်က္တဲ့ေန႕ပါ.. ကြ်န္မ ထမင္းအရမ္းစားခ်င္ေနတာ သိလို႕ထင္ပါတယ္… အေဖၾကီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္… အေဖၾကီး သမီးကို ထမင္းတစ္လုပ္ေလာက္ ခြံပါလားဆိုေတာ့ သူေတာ္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္ထင္ပါတယ္… စားလက္စ ထမင္းလုပ္ကိုၾကည့္ရင္း ေ၀ခြဲမရျဖစ္သြားတယ္.. ေနာက္ေတာ့ နင္ဒီတစ္လုပ္ဘဲစား ေသခ်ာညက္ေအာင္၀ါးဆိုျပီး တစ္လုပ္ခြံပါတယ္… ငါးခ်ဥ္ရည္နဲ႕ နယ္ထားျပီး ငါးအသားဖတ္ေလးေတြပါတဲ့ အဲဒီထမင္းလုပ္ဟာ အရမ္းအရသာရိွပါတယ္… ကြ်န္မ အဖိုးရဲ႕ ေမတၱာနဲ႕ ေကြ်းတဲ့ ထမင္းမို႕ထင္ပါတယ္… ကြ်န္မလည္းေနာက္ေန႕ကစျပီးေနေကာင္းျပီး မၾကာခင္မွာ ထမင္း ျပန္စားခြင့္ရသြားခဲ့တယ္..

ဆက္ပါဦးမည္………………..

အခ်စ္ရိပ္ညေန

စေနေန႕ရဲ႕မနက္ခင္းကို အခ်စ္္ရိပ္ညေန သီခ်င္းနဲ႕ ဖြင့္တာဆိုေတာ့ သိပ္ေတာ့ မဆီေလ်ာ္လွဘူး.. ဒါေပမယ့္ facebook မွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္တင္ထားတာ နားေထာင္ရင္းနဲ႕ ဒီမွာလည္း ျပန္ share ေပးလိုက္တယ္ေနာ္....
http://www.youtube.com/watch?v=cB2V8Qy6OCs