ငယ္ငယ္ေလးတည္းက
သူမ်ားေတြက အဘိုးနဲ႕အဘြားဘယ္သူ႕ခ်စ္လဲဆိုရင္ အဘြားခ်စ္တယ္လို႕ အျမဲေျဖခဲ့တာ..အဘြားက
အျမဲအလိုလိုက္အေလ်ာ့ေပးျပီး အဘိုးက ေတာ့ စည္းကမ္းတင္းက်ပ္.. သားသမီးေတြၾကားထဲမွာ အဘိုးဟာ
တစ္ဘက္စြန္းေရာက္တယ္လို႕ ခဏခဏအေျပာခံရတဲ့ လူဆိုးၾကီးျဖစ္ခဲ့တာေၾကာင့္မ်ားလား….
ဒါေပမယ့္ အဘိုးမရိွေတာ့တဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာ
ကြ်န္မဟာ ခဏခဏ အိပ္မက္ မက္ေနခဲ့ျပီး အဘိုးဆံုးမခဲ့တာေတြဟာ ကြ်န္မတစ္ဘ၀လံုးလိုက္နာက်င့္သံုးေနတာေတြျဖစ္ေတာ့တယ္..
အဘိုးကို ခဏခဏသတိရမိေနတတ္ျပီး ၀မ္းနည္းေနတတ္ခဲ့တယ္…
ကြ်န္မဟာ အဘိုးကို
အေဖၾကီးလို႕ေခၚျပီး အဘြားကို အေမၾကီးလို႕ေခၚခဲ့တယ္…
အေဖၾကီးအေၾကာင္းေတြးမိတိုင္း
ပထမဆံုးသတိရေနမိတတ္တာက မနက္ခင္းေလးနာရီခြဲေလာက္မွာ ၾကားရတဲ့ ေၾကးစည္သံျဖစ္မယ္.. အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္
ကေလးဘ၀ အအိပ္ကလည္းမက္တာမို႕ နံနက္ေစာေစာ အိပ္ေကာင္းေနတုန္းမွာၾကားရတဲ့ အဲဒီေၾကးစည္သံဟာ
ကြ်န္မအတြက္ေတာ့ ၾကည္ႏူးစရာမျဖစ္ခဲ့တာ အမွန္ပါ… အေဖၾကီးဟာ မနက္ဆို (၃) နာရီၾကီးထျပီး
အျမဲဘုရားရိွခိုးပါတယ္… ၄း၃၀ ေလာက္ဆိုရင္ အေဖၾကီး ေၾကးစည္တီးျပီေပါ့… ကြ်န္မတို႕က်န္တဲ့
အိမ္သားေတြကေတာ့ ခဏေတာ့ ႏိုးသြားတတ္ၾကျပီး ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကတာမ်ိဳးပါ.. ကြ်န္မတို႕ရန္ကင္းတိုက္ခန္းေလးရဲ႕
အေနာက္ဘက္ ျပတင္းေပါက္က လွမ္းၾကည့္ရင္ေစ်းကိုျမင္ေနရတယ္.. မနက္ ငါးနာရီေလာက္ ေစာေစာထျဖစ္တဲ့ မနက္ေတြမွာ ေစ်းသည္ေတြ
မနက္ခင္း ေစ်းေရာင္းဖို႕ျပင္ေနၾကတဲ့ အသံေတြ ၾကားရျပီ… အေဖၾကီးဟာ ေၾကးပုတီး အၾကီးၾကီးကို
ေခ်ာက္ခ်က္ေခ်ာက္ခ်က္ နဲ႕ မနက္ (၆) နာရီ မထိုးခင္ထိစိပ္ေနတတ္တယ္.. ပုတီးစမစိပ္ခင္ထဲက
ထမင္းအိုးတည္ထားျပီးျပီ.. ေရေႏြးအိုးတည္ထားျပီးျပီ…
ေျခာက္ နာရီထိုးရင္ေတာ့
အရင္ဆံုးကြ်န္မကို စေခၚေတာ့တယ္… ကြ်န္မ အိပ္တဲ့ အခန္း၀ နားေလးမွာ ကလကာ ေလး အသာလွပ္ျပီး
ပေစာက္ေရ.. ပေစာက္ေရ.. ကြ်န္မကို ႏိႈးေနမွန္းသိရက္နဲ႕ မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး ဆက္အိပ္တဲ့အခါ…
ပေစာက္..ေပါက္စေရ.. ဘာစားမလဲေဟ့ လို႕ ေမးတတ္တယ္..ကြ်န္မလည္း အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႕ မုန္႕ဟင္းခါး
ပဲေၾကာ္ ဘဲဥ တစ္ျခမ္း …ဘဲဥက အိုးဘဲဥ ဟုတ္ဘူး ရိုးရိုးဘဲဥ လို႕ အျမဲေျဖတတ္ပါတယ္… တစ္ခါတစ္ရံ
ကြ်န္မရဲ႕ ၀မ္းကြဲညီမေလးႏွစ္ေယာက္ ရန္ကင္းမွာ လာအိပ္ရင္ေတာ့ အဘိုးဟာ မနက္ဆို ပေစာက္ဖဦးထုပ္
ဘလခ်ိဳက္တို႕ေရ ဘာစားမလဲေဟ့လို႕ ေမးတတ္ပါတယ္..
ေစ်းက အိမ္နဲ႕နီးနီးေလးပါ..
အေဖၾကီးကိုမသိတဲ့ေစ်းသည္မရိွပါဘူး… အဘၾကည္လို႕ေခၚၾကတယ္.. အေဖၾကီးဟာ အိမ္သူအိမ္သားေတြအတြက္
မုန္႕ဟင္းခါး ၊ အုန္းႏို႕ေခါက္ဆြဲ၊ ေကာက္ညွင္းေပါင္းစသည္ျဖင့္ ၀ယ္တတ္ေပမယ့္ သူကိုယ္တိုင္ကေတာ့
ပဲဲဲျပဳတ္ထမင္းနယ္ကိုသာ စြဲစြဲျမဲျမဲ စားတတ္သူပါ… အေဖၾကီးေစ်းျပန္ေရာက္တဲ့ အခ်ိန္ဆို
မ်ားေသာအားျဖင့္ ကြ်န္မကေတာ့ မ်က္နွာသစ္တုန္း
ရိွတတ္ပါတယ္..
ေစ်းကေန၀ယ္လာတဲ့
ဟင္းေတြကို အေဖၾကီး ျပန္လာရင္ ကြ်န္မ ေမေမ အေဖၾကီးရဲ႕ သမီးအၾကီးဆံုးက ခ်က္ပါတယ္… တစ္ခါတစ္ေလလည္း
ေရခဲေသတၱာထဲမွာ အသား၊ငါးေတြရိွေနရင္ နံနက္အေစာၾကီးထဲက အေဖၾကီးကိုယ္တိုင္ခ်က္ျပဳတ္ထားပါတယ္..
ဟင္းစား၀ယ္စရာ ရိွရိွ၊ မရိွရိွ အေဖၾကီးဟာ ေစ်းကိုေတာ့ အျမဲသြားပါတယ္..
အေမၾကီးရိွတုန္းကေတာ့
အေဖၾကီးဟာ အထီးက်န္သိပ္ဆန္ခဲ့မွာ မဟုတ္ဘူးလို႕ ကြ်န္မထင္ပါတယ္..သားသမီးေျမးေတြက မနက္
၈း၃၀ ေလာက္က် ရံုးသြားသူသြား၊ ေက်ာင္းသြားသူသြား အဲဒီအခ်ိန္ၾကရင္ေတာ့ အေဖၾကီး အျမဲတစ္ေရးျပန္အိပ္ေလ့ရိွတယ္…
တယ္လီဖုန္းေတြ မေပၚခင္ကေတာ့ အေဖၾကီးဟာ နွစ္နွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္ခဲ့မယ္ထင္တယ္…
အိမ္မွာ ၾကိဳးဖုန္းတပ္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္ကစျပီး အေဖၾကီး ဒုကၡေရာက္ပါေတာ့တယ္.. ဖုန္းျမည္သံၾကားရင္
ကိုင္ရမွ တာ၀န္ေက်တယ္လို႕ထင္တဲ့ ကြ်န္မရဲ႕ အဖိုးဟာ အိပ္ေနရာကထျပီး အိမ္ေရွ႕ခန္းကိုထြက္လာ
ဖုန္းကိုင္ပါတယ္… ကံဆိုးတာတစ္ခုက ကြ်န္မတို႕အိမ္ရဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္ဟာ သြင္အဆင့္ျမင့္ ရုပ္ရွင္ရံုရဲ႕
ဖုန္းနဲ႕ တစ္လံုးဘဲကြာတယ္ေလ.. ေန႕စဥ္ အနည္းဆံုး သံုးေခါက္ေလာက္ ဖုန္းမွားၾကတာေပါ့…
ဖုန္းကိုင္လိုက္တယ္ဆိုရင္ဘဲ အစ္မေရ ဒီေန႕ဘာကားတင္လဲဆိုတာ
ကို အျမဲၾကားရေလ့ရွိတယ္… စေနတနဂၤေႏြ ပိတ္ရက္ေတြဆိုရင္ေတာ့ ဒီဒဏ္ကို ကြ်န္မခံရတာေပါ့…
ေန႕လည္ ၁၁
နာရီေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ အေဖၾကီး အိပ္ယာျပန္ထျပီးေရခ်ိဳးထမင္းစား လုပ္ပါတယ္.. ျပီးရင္ေတာ့
၀ရန္တာမွာ ပက္လက္ကုလားထိုင္ေလးခင္း ေရဒီယိုေလးဖြင့္ စာဖတ္ပါေတာ့တယ္… စာဖတ္လို႕မ်က္စိေညာင္းလာတဲ့
အခါ… ပုတီးျပန္စိတ္ပါတယ္… အိမ္မွာ အေစာဆံုးျပန္ေရာက္တာ ညေန ၃ နာရီေက်ာင္းဆင္းတဲ့ ကြ်န္မပါ…
ကြ်န္မ ေက်ာင္းကျပန္ေရာက္ရင္ ေဖၾကီး ဘာမုန္႕ရိွလဲလို႕ အျမဲ ေမးတတ္ပါတယ္.. ေမးလိုက္တိုင္းလည္း
ကြ်န္မအတြက္ မုန္႕တစ္မ်ိဳး မဟုတ္ တစ္မ်ိဳး အျမဲရိွတတ္ပါတယ္.. တစ္ခါတစ္ေလမွာ ဆီထမင္း…
တစ္ခါတစ္ေလ ေတာ့လည္း အိမ္ေရွ႕မွာ ေခါင္းရြက္ဗ်က္ထိုး ေအာ္ေရာင္းတဲ့ မုန္႕လက္ေကာက္ ေရႊရင္ေအးစသည္ျဖင့္
၀ယ္ထားတတ္ပါတယ္… ဒါေပမယ့္ ဒီလိုအိမ္မွာဘယ္သူမွ မရိွတုန္း ေစ်းသည္ေတြေခၚေခၚ၀ယ္တာကို
ေမေမတို႕သားသမီးမ်ားက မၾကိဳက္ပါဘူး… အေဖေနာ္… အဘိုးၾကီးတစ္ေယာက္ထဲဆိုျပီး ရိုက္နွက္
ပစၥည္းမ်ားလုသြားဘယ္လိုလုပ္မလဲ… ေခတ္ၾကီးကေကာင္းတာ မဟုတ္ဘူးဆိုျပီး အေဖၾကီးခဗ်ာ သားသမီးေတြဆူတာ
အျမဲခံရပါတယ္…
အေဖၾကီးခ်က္တဲ့ဟင္းေတြထဲက
ကြ်န္မ အၾကိဳက္ဆံုးဟင္းနွစ္မ်ိဳးက ေတာ့ ငါးသေလာက္ ခ်ဥ္ရည္ဟင္းနဲ႕ ဘာဂ်ီေက်ာ္ ပါ… ကြ်န္မ
ငါးဟင္းမၾကိဳက္ပါဘူး… ငါးသေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ ေပါင္းအိုးၾကီးနဲ႕ ေပါင္းမွ ၾကိဳက္ပါတယ္…
ဒါေပမယ့္ ေဖၾကီးခ်က္တဲ့ ငါးသေလာက္ခ်ဥ္ရည္ဟင္းကိုေတာ့ ကြ်န္မ အရမ္းၾကိဳက္ပါတယ္… ဘာဂ်ီေက်ာ္ဆိုတာေတာ့
အာလူး၊ ပဲသီး၊ မွ်စ္၊ ရံုးပတီသီး စတာေတြကို ငရုတ္သီးစိမ္းထက္ျခမ္းခြဲထည့္ျပီး ေရာေက်ာ္ထားတာပါ…
အရသာခပ္စပ္စပ္ေလးနဲ႕ စားလို႕ေကာင္းပါတယ္…
မွတ္မွတ္ရရ
ကြ်န္မ ငယ္ငယ္က တိုက္ဖြိဳက္ျဖစ္ေတာ့ အဖတ္မစားရပါဘူး.. အရည္ေတြဘဲေတာက္ေလွ်ာက္ေသာက္ေနရတယ္…
ေပ်ာက္သေလာက္ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဆရာ၀န္ရဲ႕ ညႊန္ၾကားခ်က္အရ ေမေမက လံုး၀ အစာအမာေတာ့ မေကြ်းေသးပါဘူး…
ေကြကာအုပ္ေလးေတာ့ တိုက္ေနပါျပီ.. ကြ်န္မလည္းရက္ရွည္လမ်ားဆိုေတာ့ထမင္းစားခ်င္လွပါျပီ…
အဲဒီေန႕ညေန ေမေမ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ၀င္သြားတုန္း ကြ်န္မရဲ႕ အဖိုးဟာ သူစားေနၾက ဖိုင္ဘာဇလံုအျပာေလးနဲ႕
ထမင္းစားေနခဲ့တယ္.. ငါးသေလာက္ ခ်ဥ္ရည္ဟင္းခ်က္တဲ့ေန႕ပါ.. ကြ်န္မ ထမင္းအရမ္းစားခ်င္ေနတာ
သိလို႕ထင္ပါတယ္… အေဖၾကီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္… အေဖၾကီး သမီးကို ထမင္းတစ္လုပ္ေလာက္
ခြံပါလားဆိုေတာ့ သူေတာ္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္ထင္ပါတယ္… စားလက္စ ထမင္းလုပ္ကိုၾကည့္ရင္း
ေ၀ခြဲမရျဖစ္သြားတယ္.. ေနာက္ေတာ့ နင္ဒီတစ္လုပ္ဘဲစား ေသခ်ာညက္ေအာင္၀ါးဆိုျပီး တစ္လုပ္ခြံပါတယ္…
ငါးခ်ဥ္ရည္နဲ႕ နယ္ထားျပီး ငါးအသားဖတ္ေလးေတြပါတဲ့ အဲဒီထမင္းလုပ္ဟာ အရမ္းအရသာရိွပါတယ္…
ကြ်န္မ အဖိုးရဲ႕ ေမတၱာနဲ႕ ေကြ်းတဲ့ ထမင္းမို႕ထင္ပါတယ္… ကြ်န္မလည္းေနာက္ေန႕ကစျပီးေနေကာင္းျပီး
မၾကာခင္မွာ ထမင္း ျပန္စားခြင့္ရသြားခဲ့တယ္..
ဆက္ပါဦးမည္………………..
No comments:
Post a Comment