ဒီေန႕ေတာ့ ေနာက္ထပ္ မတ္ဆုမိုတိုစံ ေနာက္တစ္ေယာက္နဲ႕ေတြ႕တယ္…
ဘ၀မွာ ပထမသိရတဲ့ မတ္ဆုမိုတိုစံ က ေက်ာင္းကလုပ္တဲ့ conference ကိုလာတတ္တဲ့ tokyo, waseda တကၠသိုလ္က ပေရာ္ဖက္ဆာ ဆရာၾကီးေပါ့…
စာတမ္းဖတ္ပြဲအျပီး ေက်ာင္းက ႏိုင္ငံျခားသားေတြ ေရႊတိဂံု ဘုရားလိုက္ပို႕ေတာ့ ေရႊသကၤန္း
ကပ္ဖို႕ ဆရာ့ကို ေရႊဆိုင္းေတြ ၀ယ္ေပးျဖစ္ခဲ့တယ္…
အဲဒီေန႕က စေကာ့ေစ်းမွာကိုရီးယား ကဆရာတစ္ေယာက္က ပတၱ့ျမားလက္စြပ္
၀ယ္ေတာ့ ဆရာက တို႕ဂ်ပန္ေတြက ႏုိင္ငံက ခ်မ္းသာေပမယ့္ တို႕လူမ်ိဳးေတြက ဆင္းရဲပါတယ္ကြာ…
မ၀ယ္ႏိုင္ပါဘူးတဲ့ … မြန္ဘူးရိႈး စေကာ္လာရျပီး သြားခ်င္ခဲ့တာ … ဆရာ့လဘ္ကိုပါ… ကံဆိုးစြာဘဲ…
ေမးလ္ပို႕တဲ့ အခ်ိန္မွာ လိပ္စာလြဲေနခဲ့ျပီး ေနာက္ပိုင္း private university ထက္စာရင္
national university ကိုဘဲသြားမယ္လို႕ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တာေၾကာင့္ မသြားျဖစ္ခဲ့တာေပါ့… ဒီလိုနဲ႕ဘဲ
အီရိွဘရိွဆန္းေဆး လဘ္ကို မ်က္စိလည္ လမ္းမွား လြဲေခ်ာ္ျပီး ေရာက္ခဲ့တာကလား…. အခု အသိအစ္မေတြထဲက
တစ္ေယာက္ ဆရာ့လဘ္မွာေရာက္ျပီး စာသင္ယူေနတယ္ၾကားရလို႕ အရမ္းဘဲ ၀မ္းသာ အားက်မိတယ္…
ဒီေန႕ေတြ႕ရတဲ့ မတ္ဆုမိုတိုစံကလည္း ဆရာ့လိုဘဲ ဆရာတစ္ေယာက္ပါ..
ဒါေပမယ့္ တကၠသိုလ္က ပေရာ္ဖက္ဆာ တစ္ေယာက္ေတာ့ မဟုတ္ဘဲ… အဂၤလိပ္စာ သင္တဲ့ ဂ်ပန္ အဘိုးၾကီးတစ္ေယာက္ပါ…
ေနာက္လ ဂ်ပန္ျမန္မာ ခ်စ္ၾကည္ေရး ကပြဲ ရိွတယ္.. မတ္ဆုမိုတို ဆန္းေဆးရဲ႕ေက်ာင္းက ကေလးေျခာက္ေယာက္…
ျမန္မာ ေလးေယာက္ ျမနႏၵာ သီခ်င္းနဲ႔ ကၾကမယ္… ျပီးေတာ့ ျပဇာတ္ေလးလည္းရိွတယ္… ေသာၾကာေန႕က
အီရိွဘရိွဆန္းေဆးက ဒီအပတ္.. စေန ေရာ တနဂၤေႏြေရာ လဘ္လာျပီး ျဖစ္ေနတဲ့ ျပသနာ ကိုအေျဖ၇ွာထား…
ဒါမွ တနလၤာေန႕experiement လုပ္လို႕ရမယ္လို႕ ေျပာေတာ့ စိတ္ညစ္ေနခဲ့တာ… ဒီေန႕မနက္ လဘ္ေရာက္ေတာ့
တူတူတြဲ ျပီး အေျဖရွာမယ့္မာစတာေက်ာင္းသားက ေမးလ္ပို႕ထားတယ္.. သူဒီေန႕မလာႏိုင္ပါ… မနက္ျဖန္တစ္ေနကုန္လာပါ့မယ္ဆိုေတာ့
အကတိုက္တဲ့ ေနရာ သြားျဖစ္ခဲ့တယ္… နာဂိုယာတကၠသိုလ္ေရွ႕မွာ မတ္ဆုမိုတိုစံက ျမန္မာေတြ
အားလံုးကို ကားနဲ႕လာၾကိဳေပးတယ္… ေပ်ာ္ရႊင္စြာ အကတိုက္ျပီး… ျမန္မာထမင္းဟင္းခ်က္ေကြ်းတယ္..
ၾကက္သားနဲ႕ အာလူးဟင္းေလ…. တုံ႕ယမ္းဟင္းခ်ိဳလည္းပါတယ္… ျပီးေတာ့ ဒီေန႕ ခံစားခ်က္ကို
ေရးေပးရတယ္…
ေပ်ာ္ရႊင္ပါတယ္.. ဟင္းကလည္း အရသာရိွပါတယ္ ေပါ့
ေန႕တိုင္းရဲ႕ခံစားခ်က္ကိုတို႕လုပ္ေနတဲ့ experiment လို
အမွတ္ေပးရရင္ေတာ့ နံပါတ္ ၅ပါ… ခံစားခ်က္ေကာင္းသည္… း)… ေနာက္တစ္ခုက တတိယနွစ္တုန္းက
ဆရာမ နဲ႕ျပန္ေတြ႕လို႕ အရမ္း၀မ္းသာခဲ့တယ္… တီခ်ယ္က သမီး သမီးလို႕ေခၚျပီး စကားေျပာ… ကိုယ့္ကိုလည္း
ေတြ႕တာနဲ႕ မွတ္မိေနခဲ့တာ … ဂ်ပန္စကား မရဘူးတီခ်ယ္ ဆိုေတာ့ စကားရေအာင္သင္ေနာ္ သမီးတဲ့…
တီခ်ယ္လည္း ကိုယ့္လို အျဖစ္တူ.. တီခ်ယ္ေရာက္စတုန္းကလည္း ညေန ၆ နာရီေလာက္ဆို ျပန္မိေတာ့
ဆရာက ၾကိဳက္ဘူးတဲ့… ခုေတာ့ ည ၉ နာရီ ၁၀ နာရီမွ လဘ္က ပံုမွန္ျပန္တယ္တဲ့… လဘ္က ဆရာလည္း
အဲလိုဘဲတီခ်ယ္ရယ္ သူျပန္ျပီး မွ ျပန္မွ ၾကိဳက္တာ လို႕ တီခ်ယ္ကို ရင္ဖြင့္မိတယ္… ၾကံဳတုန္းေျပာရရင္ေတာ့
ဂ်ပန္မွာ ဆရာ ၃ မ်ိဳးရိွတယ္… ပထမတစ္မ်ိဳးက သေဘာေကာင္းတဲ့ ဆရာေပါ့… သူက တပည့္ေတြ နဲ႕ရင္းရင္းနွီးႏွီးေန…
လိုတာေတြ အကုန္ျဖည့္ဆည္းေပး.. ဥပမာ.. ေဘးခန္းက မြန္ဂို သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ဆရာ… ေရာက္တာနဲ႕
ဘာလိုလဲေမးျပီး ipad, laptop, စက္ဘီးက အစ ေပးပါတယ္.. သူငယ္ခ်င္းလည္း စေကာ္လာဘဲ.. ဒါေပမယ့္
ဆရာက သေဘာေကာင္းစြာ part time အလုပ္လုပ္ခြင့္ျပဳထားေသးသည္… အခု တိုက်ိဳသြားခ်င္သည္
ဆိုေတာ့ လစဥ္ သူတို႕လဘ္က တိုက်ိဳမွာ အလွည့္က် တက္ရတဲ့ seminar တစ္ခုကို ဒီလ သူငယ္ခ်င္းကို
ထည့္ေပးသည္… ေနာက္ဆရာက က လဘ္လာရင္ မုန္႕ေတြ၀ယ္လာတတ္သည္… သူတို႕လဘ္မွာ မုန္႕ေတြထားတဲ့ေနရာ
ရိွတယ္.. ကုန္ေနျပီဆို ဆရာက ဟာ မုန္႕ေတာင္ကုန္ေနျပီဘဲ ဆိုျပီး ေနာက္ေန႕ ၀ယ္လာေပးတတ္တဲ့ဆရာမ်ိဳးပါ….
ေနာက္ဆရာ တစ္မ်ိဳးကေတာ့ အလုပ္တစ္ခုျပီးဖို႕ ၂ ပတ္ အခ်ိန္ေပးထားရင္
၂ ပတ္ျပည့္သြားမွ သြားေတြ႔ရတဲ့ ဆရာမ်ိဳး… သိပ္လည္း အားေလ့မရိွ… အျပင္စီးပြားေရးေတြရိွမည္…
သူကိုယ္တိုင္လုပ္တဲ့ research ရိွမည္… သူ႕ရံုးခန္းထဲမွာသာ ေနတာမ်ားမည္.. ေက်ာင္းသားေတြ
လဘ္ထဲလာေလ့မရိွ… ေခၚခ်င္ရင္ ေမးလ္ပို႕ထားမည္… အပတ္စဥ္လုပ္တဲ့ seminar မ်ိဳးေတြမွာေတာ့
ေသခ်ာေဆြးေႏြးရတဲ့ ဆရာမ်ိဳးး ဒါက ပံုမွန္ေတြ႔ရေလ့ရိွတဲ့ ဆရာမ်ိဳး
ေနာက္ဆရာ တစ္မ်ိဳးကေတာ့ အီရိွဘရိွဆန္းေဆးလို ဆရာမ်ိဳးျဖစ္သည္…
ေက်ာင္းသားေတြက တကယ့္ ဂ်ပန္အစစ္ေတြရဲ႕ ေရွးက်တဲ့ စရိုက္လို႕ေျပာတာေပါ့… ဂ်ပန္ေက်ာင္းသားေတြ
ကိုယ္တိုင္ ဆရာက တင္းက်ပ္လြန္းတယ္လို႕ေျပာၾကတယ္…
ဆရာ အားရင္ အားသလို လဘ္ထဲလာတယ္.. .ဘယ္သူေတြ ဘာလုပ္ေနလဲ
ေမာ္နီတာေတြၾကည့္မယ္… ဘယ္သူကို ဘာေတြခိုင္းရမလဲ… တကယ္ေတာ့လည္း စာေတြဘဲခိုင္းေနတာမို႕
ပညာေတာ့ရသည္… ဒါေပမယ့္ ဆရာက အမွားေသးေသးေလးပင္လွ်င္ဆူတတ္သည္.. တူညီတဲ့ အမွားမ်ိဳးကို
နွစ္ခါမွားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီ သုေတသနကို ဆက္လုပ္ေနဖို႕ေတာင္ မထိုက္တန္တဲ့ ပံုစံမ်ိဳးေျပာတတ္သည္…
တစ္ခါတစ္ေလ ကိုယ္က ဒီကိစၥရဲ႕ အမွားဟာဒါေၾကာင့္ျဖစ္သြားတာပါလို႕ေျပာရင္ ဆရာလက္မခံ… probability
သေဘာတရားေတြပါလာမည္… ရႈပ္ေထြးေသာ သခ်ၤာ သေဘာတရားမ်ားေျပာကာ ထိုအမွားေလးအတြက္ အခ်ိန္ေပါင္း
အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျပန္လုပ္ရဖို႕သာ ျပင္ထားရံု … မိန္းကေလး ျဖစ္ေနလို႕ နည္းနည္းေတာ္ေသးတာ..
ေယာက္က်ားေလးေတြ ဆူရင္ေတာ့ ဆရာက ခံုေတြဘာေတြပါ တ၀ုန္း၀ုန္းရိုက္ျပီး ေအာ္ဟစ္တတ္သူုုျဖစ္သည္…
သူဆူတာနွင့္ကင္းဘူးေသာ သူမရိွ မ်ားမ်ားဆူခံရသူနွင့္ နည္းနည္းဆူခံရသူသာ ကြာမည္… ဒါေပမယ့္
စိတ္ညစ္ေနရံုနဲလည္းမျပီး ၾကိဳးစားျပီး ေလၽွက္ရမည္သာ ျဖစ္သည္.. ခုခ်ိန္သူအမ်ားၾကီး သင္ေပးေနတယ္လို႕
သေဘာထားကာ ၾကိဳးစားမွ ျဖစ္မယ္လို႕ ေတြးမိတယ္… ေမးလ္ပို႕တာက အစ သင္ေပးပါတယ္..တစ္ခါတစ္ေလ
သူေမာ္နီတာ လာၾကည့္တုန္း ေမးလ္ပို႕ေနရင္ နင္ေရးတာ မွားေနျပီ… နင္အဓိက ေျပာခ်င္တာ ေအာက္မွာေရာက္ေနတယ္..
အဓိက သူ႕ကိုေျပာခ်င္တဲ့ စာေၾကာင္းကို အရင္ဆံုးေရးရမယ္ ဟုေျပာကာ သင္ေပးသူျဖစ္သည္… အဲေတာ့လည္း
ဆူတတ္တာ သူ႕၀သီမို႕ ၾကိဳးစားျပီး သင္ယူရံုသာျဖစ္တယ္.. ဒါေပမယ့္ ဒီလို အေတြးဆိုတာလည္း
ဒီလိုခံစားခ်က္ေကာင္းတဲ့ ေန႕မ်ိဳးေလးေလာက္ဘဲ ေတြးႏိုင္တာလားေနာ္… ေန႕ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက
ငါစိတ္အရမ္းပင္ပန္းတယ္… အတူတြဲလုပ္ေနေသာသူမ်ားကလည္း သူတို႕ေျပာတာ ကိုယ္က နားမလည္ ကိုယ္ေျပာတာလည္း
သူတို႕ နားမလည္.. ပင္ပန္းတယ္ လို႕ေတြးမိတဲ့ေန႕က မ်ားသားလား…
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီေန႕ အဖို႕ နာဂိုယာ ရဲ႕ ဒိုင္ယာရီကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ား
နဲ႕ေတြ႕ရ… ရယ္ေမာရ… ဟင္းေကာင္းေကာင္းစားရသည့္ အတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္ေႏြးေထြးျခင္းမ်ားျဖင့္
လွပသည္ း)
